Αυτό το παιδί ο Πάγκαλος, πλέον σταματημό δεν έχει. Ασυγκράτητος, όπως πάντα. Και το περίεργο στην περίπτωσή του είναι ότι τις περισσότερες φορές αλήθειες λέει. Απλά τις λέει με λάθος τρόπο και σε λάθος χρόνο, δημιουργώντας βεβαίως και τις λάθος εντυπώσεις και προκαλώντας προβλήματα στον ίδιο (αυτό λίγο τον ενδιαφέρει είναι προφανές), αλλά και στην κυβέρνηση, της οποίας είναι και μέλος. Πού να μην ήταν κιόλας δηλαδή; Υποτίθεται ότι ο Γιώργος Παπανδρέου τον έβαλε στην κυβέρνηση, τον έχρισε και αντιπρόεδρο για να τον έχει υπό έλεγχο, αλλά και πάλι... Πάλι ασυμμάζευτος είναι. Θα φταίει μάλλον η «υποβάθμιση» που υπέστη μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό ο αντιπρόεδρος. Ο οποίος είναι αντιπρόεδρος κατ’ όνομα, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκεται έξω από τον κύκλο «εμπίστων» του Γ. Παπανδρέου, οι οποίοι ασκούν ουσιαστικά την εξουσία... Οπότε ο Θ. Πάγκαλος συνεχίζει ανενόχλητος το βιολί του και αν κάνει και μερικές «παραφωνίες» ο... βιρτουόζος καλλιτέχνης, τι να πούμε; Είναι γνωστό ότι η τέχνη απαιτεί θυσίες όχι από τον... καλλιτέχνη, εν προκειμένω, αλλά από το ακροατήριο, το οποίο ακούει καλά και ντε, υποχρεωτικά.
Προ καιρού, λοιπόν, μας είχε πει εκείνο το καταπληκτικό, που πέρασε στην ιστορία, ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε», ξέρετε αυτά τα λεφτά που μας λείπουν, και συνεπώς τι καθόμαστε και παραπονιόμαστε τώρα. Ε, αυτό το «σχόλιο» του αντιπροέδρου και αν συζητήθηκε, και αν αναλύθηκε και αν του ασκήθηκε κριτική και αν έγινε αντικείμενο ειρωνικών σχολίων και... και... και... Και ακόμη βεβαίως χρησιμοποιείται. Από τις γελοιογραφίες και τις σατιρικές εκπομπές μέχρι τα πολιτικά επιχειρήματα που αναπτύσσονται εντός Βουλής. Τώρα βεβαίως τι διαφορά έχει η Βουλή από μια σατιρική εκπομπή; Κατά βάση καμία. Απλώς πρόκειται για διαφορετική δομή και σκηνοθεσία.
Χθες ο αντιπρόεδρος, ακάθεκτος μας είπε άλλο. Μας είπε ότι το «Μνημόνιο μας κάνει καλό». Πώς λέμε «το Μνημόνιο κάνει καλό στην υγεία», ένα τέτοιο πράγμα. Μιλώντας δεν ξέρω και γω «πού» και δεν έχει και καμιά σημασία εδώ που τα λέμε, ισχυρίστηκε ότι το Μνημόνιο μας κάνει καλό. Διότι, αν αφαιρέσουμε ορισμένες... λεπτομέρειες, όπως ας πούμε την κοινωνική αναταραχή, την ανέχεια του Έλληνα και τον «Γολγοθά» που τραβάει - που θα μπορούσε κανείς να τα θεωρήσει όλα αυτά και «παράπλευρες απώλειες» - κατά τα λοιπά, είμαστε πολύ... τυχεροί! Διότι με το Μνημόνιο μας δίνεται μία μοναδική ευκαιρία να προχωρήσουμε σε αλλαγές που είναι απαραίτητες για τη χώρα και τις οποίες σε άλλη περίπτωση δεν θα κάναμε ποτέ. Κατά συνέπεια, ίσα που πρέπει να πούμε «ευχαριστώ» στη Μέρκελ και στο Δ.Ν.Τ. γι’ αυτή τη μοναδική εμπειρία που μας χάρισαν μέσα στη... μεγαλοψυχία τους να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και καλύτερη χώρα!
Και αφού έτσι πάει ο συλλογισμός, να τον επεκτείνουμε. Αντί να θεωρούμε υπεύθυνους και ένοχους τους πολιτικούς, που με την κακοδιαχείριση μας έφεραν εδώ που μας έφεραν, και αντί να αλληλοκατηγορούνται μεταξύ τους για το «ποιος» φταίει περισσότερο, και αντί να «απειλούν» με επιτροπές για να βρούμε τους ενόχους της οικονομικής κατάρρευσης... Αντί λοιπόν να τα κάνουμε όλα αυτά, αντιθέτως θα πρέπει θερμά να ευχαριστήσουμε αυτούς που μας έφεραν ως εδώ και μας παρείχαν αυτή τη μοναδική ευκαιρία να περάσουν το καπίστρι του Μνημονίου και να γίνουμε επιτέλους καλύτεροι άνθρωποι και καλύτερη χώρα, που λέγαμε και προηγουμένως.
Άρα για τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης όλα καλώς καμωμένα είναι. Και όλοι μαζί τα φάγαμε, άρα δεν δικαιούμεθα για να ομιλούμε για το Μνημόνιο μας κάνει καλό και πρέπει πολύ ευχαριστημένοι να είμαστε. Τέλεια; Τέλεια!
