...Κι έτσι μέσα στο φαρ-ουέστ της πολιτικής μας ζωής προστέθηκε και η ΔΗ.ΣΥ. Η «Δημοκρατική Συμμαχία» άμα τη διαβάσουμε ολόκληρη. Η «Δύση» της πολιτικής αν αντιστρέψουμε τα πάσης φύσεως «ΙΙΙΙ». Και αποκτήσαμε ένα νέο κόμμα ή ένα νέο κίνημα, αν το προτιμάτε, αφού έτσι προτιμά να το αποκαλεί η ιδρυτής του, Ντόρα Μπακογιάννη. Ίσως γιατί και το ΠΑΣΟΚ κάποτε από «κίνημα» ξεκίνησε και ήρθε και τράνεψε, κι έγινε αυτό που έγινε, όπως όλοι γνωρίζουμε. Μπορεί λοιπόν και να θεωρεί πιο «γουρλίδικο» το χαρακτηρισμό «κίνημα» από «κόμμα». Γιατί όποιο κόμμα μετά τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε στην Ελλάδα - και πέραν του ΚΚΕ που είναι μια ξεχωριστή περίπτωση με παγιωμένη βάση ψηφοφόρων - ή που παρέμεινε μικρό ή που δεν παρέμεινε καν. Ήρθε, είδε και απήλθε, στη διάρκεια των μεταπολιτευτικών ετών, αποδεικνύοντας ότι οι ελπίδες των ιδρυτών τους ήταν φρούδες και φλούδες, μην πω. Τους οποίους ιδρυτές τους συναντήσαμε εκ των υστέρων από την Προεδρία της Δημοκρατίας μέχρι την προεδρία και την αντιπροεδρία λοιπών κομμάτων, διότι «κανέναν δεν χάνει ο Θεός».
Μέσα στο γενικότερο αυτό πλαίσιο, και ενώ ένα χρόνο πριν η Ντόρα Μπακογιάννη διεκδίκησε, αλλά δεν τα κατάφερε, την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, προχώρησε την Κυριακή που πέρασε στην ίδρυση του δικού της κόμματος. Το οποίο, όπως και όλα τα υπόλοιπα, φιλοδοξεί ν’ αλλάξει τον τόπο ή να συμβάλλει στην αλλαγή αυτή και ζητάει, επίσης, πολιτική συναίνεση προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα αδιέξοδα του τόπου. Και δεν ζητάει καρέκλες και οφίτσια, όπως έσπευσε να διευκρινίσει η προσωρινή (όπως η ίδια αποκάλεσε τον εαυτό της) πρόεδρος του κόμματος, καθώς το Μάρτιο θα γίνει το πρώτο συνέδριο του νεογνού κόμματος. Και εκεί θα εκλεγεί και η «κανονική» πρόεδρος. Δηλαδή η Ντόρα Μπακογιάννη.
Η αλήθεια είναι, και ίσως θα έπρεπε να είναι και η μόνη αλήθεια, πλέον, ότι οι πολίτες είναι πλέον εξαιρετικά δύσπιστοι. Ή τουλάχιστον είναι μέχρις ενός σημείου. Και αυτό απέδειξε και η γνωστή μας και πρωτοφανώς μεγάλη αποχή στις πρόσφατες εκλογές. Και όταν ένας σχηματισμός - όπως άλλωστε και κάθε μικρός σχηματισμός που γεννήθηκε, πέθανε ή υπάρχει ημιθανής - γεννιέται ως προϊόν της προσωπικής πολιτικής δυσαρέσκειας ορισμένων, είναι προφανές ότι ξεκινάει από λάθος βάση. Και ίσως και αυτός είναι ένας λόγος που τελικά δεν έχουν κάνει προκοπή τέτοιου είδους σχηματισμοί και γι’ αυτό συμπιέζονται τόσο εύκολα στις συμπληγάδες του δικομματισμού.
Όπως και να ’χει όμως, παρά τη δικαιολογημένη δυσπιστία, όταν κάτι καινούριο γεννιέται, έστω και προερχόμενο από κάτι παλιό, προκαλεί την προσοχή και το ενδιαφέρον. Πόσο μάλλον που στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία ο δικομματισμός περνάει τις πιο δύσκολες μεταπολιτευτικά μέρες του, και το σύνολο του πολιτικού συστήματος τελεί σε πλήρη απαξίωση. Αν δεν εκτιμά ή δεν ελπίζει κανείς ότι μπορεί να προκύψει κάτι καινούριο από τον εμβολισμό του πολιτικού συστήματος από ένα νέο κόμμα, πάντως μπορεί να παρακολουθεί με ενδιαφέρον τον τρόπο που θα «πλασαριστεί» στο όλο σκηνικό. Και από τις «αποσκιρτήσεις» βουλευτών από τη Ν.Δ. - χθες έφυγε ένας ή τον «έφυγαν» αν προτιμάτε - και από το «τίποτα» σε λίγο προβλέπεται να αποκτήσει και μίνι κοινοβουλευτική ομάδα, πριν καν τις επόμενες εθνικές εκλογές.
Το νέο κόμμα ουσιαστικά «απειλεί» τη Νέα Δημοκρατία από τα αριστερά της αλλά ως ένα βαθμό και το ΠΑΣΟΚ από τα δεξιά του, επιχειρώντας να προσελκύσει δυσαρεστημένους (που βεβαίως υπάρχουν, αλλά δεν σημαίνει ότι θα το προτιμήσουν κιόλας) των δύο μεγάλων κομμάτων. Και, εξασφαλίζοντας ένα «ζωτικό χώρο» κάπου ανάμεσα Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, δηλαδή σ’ αυτό το... πολύπαθο «κέντρο», το οποίο το μεταχειρίζονται όλοι κατά το δοκούν. Η Ντόρα Μπακογιάννη δήλωσε ότι μέχρι τις επόμενες εκλογές έχει την πρόθεση να παραμείνει ανεξάρτητη βουλευτής για να «κλείσει τα στόματα» αυτών που την ήθελαν να τρέχει προς το ΠΑΣΟΚ.
Μετά τις επόμενες εκλογές, βέβαια, το «πώς» θα διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό είναι μια άλλη ιστορία. Αν όντως μας προκύψει το τέλος των μονοκομματικών κυβερνήσεων, όπως αρκετοί φρονούν, αλλά και η ίδια, τότε προφανώς θα επιδιώξει να είναι ο προνομιακός συνομιλητής και συμμέτοχος μιας κυβέρνησης, υπό τον όρο βεβαίως ότι θα έχει μπει στη Βουλή. Αν όμως όντως φτάσουμε στο τέλος των μονοκομματικών κυβερνήσεων, τότε θα έχουμε να δούμε και άλλους πολλούς και ενδιαφέροντες συνδυασμούς, οι οποίοι ενδεχομένως να ανατρέψουν τα σχέδια πολλών.
Προς το παρόν φέρον όχι κλάδο ελέας, αλλά ολόκληρο δένδρο, δεν μένει παρά να δούμε αν το νέο κόμμα θα συμβάλλει στην πολιτική ειρήνη ή θα εντείνει την άγρια πολιτική μας ΔΗ.ΣΥ.!
