Του Mάριου Ξηρομερίτη Ουρολόγου Παίδων και Ενηλίκων
Από την πρώτη κιόλας μέρα της γέννησής τους και για αρκετά χρόνια όπου τα μικρά παιδιά είναι «ανήμπορα», εφόσον δεν μπορούν ούτε καν να εκφραστούν παρά μόνο έμμεσα, πρέπει όλοι εμείς οι ενήλικοι πολίτες να διαφυλάττουμε με υπευθυνότητα το μέγιστο αγαθό τους, που δεν είναι άλλο από την υγεία τους.
Πολλές οι εκδοχές της επιστήμης που ενασχολούνται με την υγεία του παιδιού. Η πιο αδικημένη, απόμακρη και καταφρονεμένη η παιδοουρολογία. Ένα κομμάτι της χειρουργικής ουρολογίας που αγγίζει από συγκεκριμένη οπτική γωνία και σε συγκεκριμένο εύρος την παιδική ηλικία.
Είναι το τμήμα της Ουρολογίας που μπορεί να σταθεί αρωγός σε πολλές εξειδικευμένες επιστημονικές οντότητες που ενασχολούνται αποκλειστικά με το παιδί. Η Παιδοουρολογία είναι πολλές φορές ο καταλύτης για την επιστημονική τεκμηρίωση πολλών σοβαρών ιατρικών ζητημάτων που αφορούν σε παιδικές ασθένειες. Δυστυχώς στη χώρα μας, ίσως και λόγω του πληθυσμιακού και δημογραφικού χάρτη, δεν μπορεί να ευδοκιμήσει ούτε να σταθεί ως ξεχωριστή οντότητα.
Παρ’ όλα όμως τα προβλήματα, διεκδικεί να σταθεί αρωγός στη φαρέτρα των «όπλων» της επιστημονικής αντιμετώπισης των ασθενειών – νόσων που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι αξιόμαχοι ιατροί που ενασχολούνται με το φοβερά δύσκολο και σημαντικό κεφάλαιο που ακούει στο όνομα «παιδί». Το παιδί είναι μια προσωπικότητα που χρήζει ξεχωριστής, εξατομικευμένης αντιμετώπισης και δικαιούται, παρά το δύσκολο της επικοινωνίας μαζί του, να έχει την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση σε ό,τι αφορά στην προάσπιση της υγείας του.
Ζει, βιώνει καταστάσεις, συναισθήματα, αξιολογεί υποσυνείδητα και επιβιώνει σε ένα περιβάλλον τις περισσότερες φορές αντίξοο για το ίδιο. Κάθε παιδί, μοναδικό και ως ύπαρξη και ως γενετικό γονιδίωμα, αποτελεί τη μέγιστη απόδειξη της διαφύλαξης της φυσικής επιλογής και με βάση αυτό θα πρέπει να προσπαθούμε να το διαφυλάττουμε ως κόρη οφθαλμού. Δυστυχώς όμως, το παιδί δεν υπόκειται σε κακουχίες και αντιξοότητες μόνο στις μη ανεπτυγμένες χώρες αλλά και στις προηγμένες δυτικές χώρες.
Περιθωριοποιημένα όχι μόνο στο κοινωνικό τους γίγνεσθαι και στη συμπεριφορά μας απέναντί τους, αλλά αποκομμένα και από το βασικό συστατικό επιβίωσής τους, την υγεία. Παραμελημένα παιδιά που κανείς δεν ενδιαφέρθηκε με ζήλο να επιλύσει κάποιο ασήμαντο πρόβλημα υγείας το οποίο με τα χρόνια διογκώθηκε και ίσως να του στερήσει το μέλλον του ή την ίδια του τη ζωή. Παιδιά που ακόμη και σ’αυτές τις δήθεν ανεπτυγμένες χώρες πέφτουν θύματα της αδιαφορίας ή αμέλειας.
Οφείλουμε όλοι να προστατέψουμε όχι μόνο τα παιδιά μας αλλά και τα γύρω μας παιδιά. Τα παιδιά της διπλανής πόρτας, στα οποία μπορεί τυχαία να παρατηρήσουμε ένα σύμπτωμα, το οποίο έχει διαφύγει την προσοχή του γονέα. Δεν είναι ίσως και αυτό εύκολο στις μέρες μας, αλλά αξίζει να δώσουμε λίγο περισσότερη προσοχή σε όλα τα παιδιά.
Είναι επιβεβλημένο να προστρέχουμε, όταν παραστεί ανάγκη, με τη μέγιστη διάθεση, για την υγεία ενός παιδιού. Είναι εφικτό, τουλάχιστον στις ανεπτυγμένες χώρες, για θέματα και προβλήματα υγείας να αναζητούμε βοήθεια από εξειδικευμένους επιστήμονες, ώστε να δοθούν οι επιβεβλημένες λύσεις. Ειδικοί παιδίατροι με πολλές υποειδικότητες, νεογνολόγοι παιδοχειρουργοί, παιδοουρολόγοι και άλλοι πολλοί επιστήμονες συνθέτουν ένα πλήρες θηκάρι, στο οποίο υπάρχουν όλα τα κατάλληλα «μέσα» και η γνώση για να είναι αποτελεσματικοί σε κάθε κίνδυνο που θα εμφανιστεί σε ένα νεοσσό. Η διαφύλαξη της υγείας των ανθρώπων είναι καθήκον, γίνεται όμως υποχρέωση που ανάγεται σε ιερό σκοπό όταν πρόκειται για παιδιά.
