Εκλογές ευθύνης για τους ψηφοφόρους σήμερα. Μόνο τυπικά, βεβαίως, θα εκλέξουν περιφερειάρχες και δημάρχους. Σχεδόν κανένας, εκτός από τους υποψηφίους για τις θέσεις αυτές, δεν ενδιαφέρεται στην πραγματικότητα για την πτυχή αυτή των σημερινών εκλογών, παρόλο που υποτίθεται ότι ακριβώς γι’ αυτό γίνονται. Ας μην υποκρινόμαστε, όμως. Όλα τα κόμματα διακήρυξαν πεντακάθαρα ότι σήμερα ψηφίζουμε υπέρ ή κατά του επαίσχυντου Μνημονίου υποτέλειας της πατρίδας μας στο Δ.Ν.Τ. και την Ε.Ε. που υπέγραψε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, παραβιάζοντας ασύστολα τα όσα είχε υποσχεθεί προεκλογικά. Όλα τα κόμματα εξήγησαν χωρίς μισόλογα στον ελληνικό λαό ότι την ψήφο του σε αυτές τις εκλογές θα τη μετρήσουν υπέρ ή κατά του Μνημονίου, αναλόγως της θέσης τού κάθε κόμματος στο θέμα αυτό.
Κανένας ψηφοφόρος δεν μπορεί να ισχυριστεί αυτή τη φορά ότι δεν ξέρει πώς θα χρησιμοποιηθεί πολιτικά η ψήφος του.
Όποιος είναι υπέρ του Μνημονίου και επιθυμεί να συνεχιστεί και να ενταθεί με νέο γύρο ακόμη σκληρότερων μέτρων η περικοπή μισθών και συντάξεων που ακολουθεί η κυβέρνηση Παπανδρέου, αυτός πρέπει να ψηφίσει μόνο υποψηφίους που υποστηρίζει το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο ΛΑ.Ο.Σ. και η Ντόρα Μπακογιάννη.
Όποιος δεν είναι και τόσο φανατικά υπέρ του Μνημονίου, αλλά νομίζει ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο, παρά να υποταχθούμε στη μοίρα που μας επιβάλλει το Μνημόνιο και επιπλέον θέλει να σώσει και κάποια προσχήματα, μπορεί να ψηφίσει υποψηφίους των Οικολόγων και του Φώτη Κουβέλη.
ΑΠΟ ΤΗ Ν.Δ. ΩΣ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΤΟΥ Δ.Ν.Τ.
Ευρύτατο, λοιπόν, το φάσμα επιλογών για τους υποστηρικτές του Μνημονίου - από τη «σοφτ» Αριστερά και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως τη σκληρή Δεξιά του ΛΑ.Ο.Σ. και της Ντόρας.
Ακόμη ευρύτερες δυνατότητες επιλογής έχουν, όμως, και όσοι τάσσονται εναντίον του Μνημονίου.
Ισχυρότερη «αντιμνημονιακή» δύναμη είναι, βεβαίως, η Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά, δεδομένου ότι πρόκειται για κόμμα εξουσίας. Οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι αυτή η γραμμή της Ν.Δ. κατά του Μνημονίου είναι έργο αποκλειστικά του ίδιου του προέδρου της. Ο Α. Σαμαράς αντιστάθηκε σε ισχυρότατες πιέσεις που του άσκησαν, τόσο κορυφαίοι κύκλοι του ελληνικού κατεστημένου, όσο και οι ηγετικοί πολιτικοί παράγοντες της ευρωπαϊκής Δεξιάς.
Όλοι αυτοί, μαζί με τα περισσότερα ηγετικά στελέχη της Ν.Δ. και τους συμβούλους του, τον πίεζαν να πει «ναι» στο Μνημόνιο!
Η μεγαλύτερη πολιτική εξέγερση κατά του Μνημονίου έχει σημειωθεί, όμως, στους κόλπους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δύο, τουλάχιστον, «αντιμνημονιακοί» αντάρτες από το κυβερνών κόμμα, στην Αττική και στα Ιόνια Νησιά, προβάλλουν μάλιστα ως πιθανότεροι υποψήφιοι για την κατάκτηση των 2 από τις 13 Περιφέρειες της χώρας.
Σύσσωμη η Αριστερά είναι κατά του Μνημονίου - το ΚΚΕ, ο ΣΥΝ και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., η ΑΝΤΑΡΣΥΑ της ριζοσπαστικής, εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Παρατηρούμε, δηλαδή, ότι οι δυνάμεις που τάσσονται υπέρ ή κατά του Μνημονίου διαπερνούν και στις δύο περιπτώσεις τους ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, από την Άκρα Δεξιά ως την Αριστερά.
Εννοείται, βεβαίως, ότι η στάση αποχής, λευκού και άκυρου ψηφοδελτίου εκφράζει αυτούς που αδιαφορούν αν θα υπάρχει ή δεν θα υπάρχει το Μνημόνιο και αφήνουν τους υπόλοιπους πολίτες να αποφασίσουν γι’ αυτό, θεωρώντας προφανώς τους εαυτούς τους απρόσβλητους από το Μνημόνιο και την πολιτική που αυτό υπαγορεύει.
ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ
Ο πρωθυπουργός διακήρυξε ευθαρσώς ότι αν αυτός κρίνει πως το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ηττήθηκε στις σημερινές εκλογές, θα διαλύσει τη Βουλή κα θα προκηρύξει αμέσως πρόωρες βουλευτικές εκλογές.
Το θέμα έχει τουλάχιστον δύο διαστάσεις. Ας εξετάσουμε πρώτα αυτήν που έχει να κάνει με την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές αυτοτελώς δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να οδηγήσουν αναγκαστικά την κυβέρνηση σε βουλευτικές εκλογές. Εν πρώτοις, σε αυτές τις εκλογές, σε αντίθεση με τις βουλευτικές, δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια για το τι ακριβώς σημαίνει νίκη ή ήττα για ένα κόμμα. Με τι θα γίνουν οι συγκρίσεις, αφού δεν υπάρχει καν προηγούμενο αποτέλεσμα για να γίνει μια έστω υποτυπώδης σύγκριση;
Βάσει των αποτελεσμάτων π.χ. των βουλευτικών εκλογών, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έπαιρνε και τις 13 (!) Περιφέρειες της χώρας και η Ν.Δ. καμία. Θα ήταν, λοιπόν, ήττα για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αν έχανε 3-4 από αυτές; Βεβαίως, θα απαντούσε κανείς σκεπτόμενος λογικά. Όμως, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα είναι ευτυχισμένο αν πάρει 6-7 όλες κι όλες Περιφέρειες!
Αντιθέτως, αν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πάρει 10 Περιφέρειες, αλλά χάσει την Αττική και την Περιφέρεια Θεσσαλονίκης (Κ. Μακεδονία), είναι δυνατόν να ισχυριστεί ότι νίκησε;
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές μοιάζουν με τις... φοιτητικές εκλογές, όπου η κάθε παράταξη βγάζει δικά της αποτελέσματα, ανάλογα με το ποια τη συμφέρουν!
Είναι δυνατόν να πει κάποιος σοβαρός άνθρωπος στον Γ. Παπανδρέου «Παραιτήσου, γιατί έχασε ο... Σγουρός την Αττική»; Από πού κι ως πού; Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.
ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΟΝΟ ΑΝ ΤΙΣ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ
Αυτή η λογική προσέγγιση δεν μπορεί, όμως, να αποκλείσει εντελώς το να προχωρήσει όντως ο Γ. Παπανδρέου στην προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών. Υπάρχουν δύο τουλάχιστον ενδεχόμενες αιτίες για κάτι τέτοιο - η μία εντελώς απίθανη και η άλλη ρεαλιστική.
Το εντελώς απίθανο ενδεχόμενο είναι να υποστεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σήμερα μια συντριβή, μια πανωλεθρία τέτοιας ασύλληπτης έκτασης, που κανείς να μην μπορεί να τη φανταστεί, οπότε πραγματικά να μην μπορεί να σταθεί στην κυβέρνηση. Να χάσει π.χ. 9-10 Περιφέρειες και να πάρει μόνο 3-4 το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Δεν υπάρχει, όμως, καμία ένδειξη ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, γι’ αυτό και χαρακτηρίζουμε εντελώς απίθανο το ενδεχόμενο μιας ήττας τέτοιας έκτασης. Απόψε το βράδυ, άλλωστε, θα έχουμε την απάντηση από τις κάλπες για το αν είναι δυνατόν η ήττα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να προσλάβει τέτοιες διαστάσεις την άλλη Κυριακή.
Η δεύτερη αιτία προκήρυξης πρόωρων βουλευτικών εκλογών είναι να τις έχει ήδη προαποφασίσει ο Γ. Παπανδρέου και να χρησιμοποιήσει ως πρόσχημα τις αυτοδιοικητικές εκλογές, για να προχωρήσει στην υλοποίηση αυτού που έχει ήδη αποφασίσει.
Μια τέτοια κίνηση, βεβαίως, θα είχε νόημα όχι αν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχανε τις αυτοδιοικητικές, αλλά αντιθέτως αν διατηρούσε ισχυρό προβάδισμα έναντι της Ν.Δ. Τόσο ισχυρό, που να του εγγυάται τη νίκη και στις βουλευτικές εκλογές - και μάλιστα με αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Το να διακηρύξει ο πρωθυπουργός «Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ηττήθηκε στις περιφερειακές εκλογές, γι’ αυτό προκηρύσσω αμέσως και βουλευτικές» συνιστά συνταγή πολιτικής αυτοκτονίας και παγκόσμια πρωτοτυπία. Ίδωμεν...
ΟΙ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ «ΕΚΒΙΑΣΜΟ»
Ας υποθέσουμε, όμως, ότι ανεξαρτήτως αιτίων και προθέσεων, ο πρωθυπουργός όντως απόψε το βράδυ ή την άλλη Κυριακή προκηρύσσει όντως πρόωρες βουλευτικές εκλογές.
Ομολογούμε ότι σε καμία περίπτωση δεν συμμεριζόμαστε τις κατηγορίες όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης ότι αυτές οι εκλογές συνιστούν «εκβιασμό» εκ μέρους του πρωθυπουργού.
Καταρχήν, ουδέποτε η προσφυγή στην ετυμηγορία του κυρίαρχου λαού μπορεί να χαρακτηριστεί «εκβιασμός». Αυτός ο ισχυρισμός είναι εξωφρενικός και τερατώδης. Προδίδει αντιδημοκρατική νοοτροπία.
Αντιθέτως, στη σημερινή κατάσταση η προσφυγή στις κάλπες αποτελεί παράγοντα επιστροφής στη δημοκρατική ομαλότητα!
Ο Γ. Παπανδρέου εξελέγη θριαμβευτικά πρωθυπουργός της χώρας με σαρωτικό ποσοστό. Από τη στιγμή που εξελέγη, όμως, ακολουθεί μια κυβερνητική γραμμή που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα είχε υποσχεθεί προεκλογικά και είχε συμπεριλάβει στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Μέχρι τώρα, λοιπόν, δικαίως, τόσο οι πολιτικοί του αντίπαλοι όσο και οι ψηφοφόροι του, μπορούν να τον κατηγορήσουν ως «πολιτικό απατεώνα», ο οποίος εξαπάτησε τον ελληνικό λαό με ψευδείς υποσχέσεις, προκειμένου να υφαρπάξει την ψήφο του για να υλοποιήσει ως κυβέρνηση μια ανομολόγητη «μυστική ατζέντα».
Αν, όμως, ο Γ. Παπανδρέου προκηρύξει τώρα εκλογές βουλευτικές και όχι το 2013, που λήγει η θητεία του, τώρα που ο κόσμος ξέρει και την πολιτική του Μνημονίου και τις συνέπειες αυτής της πολιτικής στους εργαζομένους, στους νέους, στους συνταξιούχους, στους μικρομεσαίους, αυτό σημαίνει ότι ο πρωθυπουργός θα ζητήσει νομιμοποίηση της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνησή του.
Αυτό είναι απολύτως σωστό και εξαιρετικά δημοκρατικό. Από πού κι ως πού μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό «εκβιασμός»;
ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Ας σοβαρευτούμε λιγάκι. Μπορεί οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές να μην ευνοούν τη Ν.Δ., η οποία θα αργήσει να συνέλθει από τις εσωτερικές της έριδες και την πολλαπλή, συστηματική υπονόμευση του Α. Σαμαρά από τους εσωκομματικούς του αντιπάλους, μητσοτακικούς, αλλά και κάποιους καραμανλικούς.
Μπορεί να μη θέλει τις πρόωρες εκλογές η Αριστερά, η οποία διαπιστώνει ότι ούτε σε αυτές τις συνθήκες της μέγιστης οικονομικής κρίσης κατόρθωσε να δημιουργήσει πολιτικό ρεύμα υπέρ των κομμάτων της.
Ο ελληνικός λαός, όμως, θα είναι εξαίσιο να βρεθεί ενώπιον των δικών του ευθυνών. Ωραία, οι πολιτικοί ηγέτες της χώρας ακολούθησαν μια πολιτική που οδήγησε τελικά σ’ αυτή την κρίση. Ωραία, ο Παπανδρέου τον ξεγέλασε, άλλα του είπε και άλλα έκανε. Ωραία, οι κερδοσκόποι, η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. επιτίθενται σαν ύαινες εναντίον της πατρίδας μας.
Τώρα, όμως, που τα ξέρει αυτά ο λαός, τώρα που τα είδε με τα μάτια του, τώρα που τα ένιωσε στο πετσί του, τι κάνει ο Έλληνας πολίτης ως ψηφοφόρος, αν κληθεί σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές; Ποιον ψηφίζει;
Τα κόμματα είναι από τις σπάνιες φορές που έχουν όλα τοποθετηθεί με σαφήνεια στο θέμα του Μνημονίου. Ξέρει ποιοι είναι φορείς αυτής της πολιτικής και ποιοι όχι.
Είναι ώρα ανάληψης των ευθυνών που του αναλογούν και από τον ίδιο το λαό. Αυτός θα καθορίσει τη μοίρα του, ανάλογα με την εκλογή του, αυτός θα υποστεί στη συνέχεια και τις συνέπειες της επιλογής του! Είναι τόσο απλό.
