Στις μέρες που ζούμε κι ακόμα περισσότερο σ’ εκείνες που έρχονται, είναι πλέον κοινή πεποίθηση πως ο μόνος φορέας που μπορεί πραγματικά να ασκήσει κοινωνική πολιτική είναι η αυτοδιοίκηση, παρά το γεγονός ότι και εκεί παρουσιάζεται μια δραματική μείωση στους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους.
Ομως η αυτοδιοίκηση και ιδιαίτερα οι δήμοι έχουν μια μακρά παράδοση θεσμών που προσφέρουν υπηρεσίες κοινωνικού περιεχομένου και κατ’ αυτή την έννοια είναι περίπου «καταδικασμένοι» να συνεχίσουν, αναδιαρθρώνοντας ενδεχομένως τους πόρους και τις δυνατότητές τους. Ιδιαίτερα για το δήμο Λαρισαίων οι δομές που προσφέρουν κοινωνικές υπηρεσίες είναι πολυποίκιλες και φυσικά δεν περνά από το μυαλό κανενός οποιαδήποτε προοπτική περικοπής. Κι αυτό, γιατί στην κοινωνική πολιτική, οποιαδήποτε περικοπή αυξάνει επικίνδυνα τον ανθρώπινο πόνο και την απόγνωση.
Πώς μπορεί λοιπόν, υπό αυτές τις συνθήκες η αυτοδιοίκηση, δηλαδή ο καινούριος διευρυμένος δήμος μας να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες των κοινωνικά ευπαθών ομάδων; Η απάντηση δεν είναι εύκολη και σίγουρα απαιτεί οργάνωση, σχεδιασμό και υποστήριξη των δομών με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να είναι λειτουργικές και να αποδίδουν με το ελάχιστο δυνατό κόστος.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να πετύχουμε είναι η αναδιάταξη των δυνάμεων του κοινωνικού τομέα και η υπαγωγή τους σ’ ένα καινούριο «οργανόγραμμα» που θα ιεραρχεί τις ανάγκες και θα ανταποκρίνεται με άμεσο τρόπο. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν στον ευρύτερο χώρο του κοινωνικού τομέα «διάσπαρτες» οργανώσεις και συλλογικότητες που προσφέρουν μεν εξαιρετικές υπηρεσίες, όμως λειτουργούν ασυντόνιστα και σε ένα βαθμό χωρίς να επιτυγχάνουν αποδώσεις μεγάλης κλίμακας. Ο Δήμος Λαρισαίων με την τεράστια υποδομή και τη μεγάλη εμπειρία του στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής θα μπορούσε κάλλιστα να παίξει ένα συντονιστικό ρόλο καταφέρνοντας να επιτύχει αφ’ ενός «οικονομίες μεγέθους» και αφετέρου μεγαλύτερη αποδοτικότητα των υπηρεσιών που θα προκύπτει από τη συντονισμένη δράση. Σ’ αυτή την προοπτική άλλωστε θα μπορούσαν να ενταχθούν και οι νέες περιοχές που έρχονται στην ευθύνη του διευρυμένου Δήμου Λαρισαίων.
Ένα δεύτερο μεγάλο στοίχημα είναι η εξειδίκευση και η διαρκής επιμόρφωση των στελεχών. Σ’ αυτές τις περίπλοκες εποχές είναι μάλλον απαραίτητο να αντιμετωπίσουμε την κοινωνική πολιτική ως ένα πεδίο συντονισμένης δραστηριότητας από εξειδικευμένα στελέχη ώστε οι υπηρεσίες που προσφέρονται να έχουν την απαιτούμενη επιστημονική τεκμηρίωση και να επιτυγχάνουν το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα.
Το κυριότερο βήμα όμως παραμένει η χρηματοδότηση των δράσεων. Ο Δήμος Λαρισαίων δεν δίστασε ποτέ να χρηματοδοτήσει τις δράσεις της κοινωνικής πολιτικής και φυσικά θα συνεχίσει με την ίδια συνέπεια. Όμως οι εποχές που έρχονται μοιάζουν ιδιαίτερα δύσκολες. Θα πρέπει λοιπόν με συντονιστή το Δήμο Λαρισαίων να επιχειρηθεί η σύνδεση των φορέων και των συλλογικοτήτων με τους επιχειρηματικούς φορείς της πόλης, προκειμένου να βρει διέξοδο και η δική τους «επιχειρηματική κοινωνική ευθύνη», ώστε να απλωθεί ένα δίκτυ ασφαλείας κάτω από τους κοινωνικά ασθενέστερους.
Τα προηγούμενα χρόνια προσπαθήσαμε στη ΔΗΚΕΛ, τη Δημοτική Κοινωνική Επιχείρηση Λάρισας να οργανώσουμε ένα φορέα χάραξης και εκτέλεσης κοινωνικής πολιτικής που απαντά στις παραπάνω προδιαγραφές και κυρίως να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις των καιρών. Κυρίως όμως προσπαθήσαμε να δώσουμε ποιοτικά χαρακτηριστικά στις υπηρεσίες του κοινωνικού τομέα με εξειδικευμένο προσωπικό, στρατηγικό σχεδιασμό και μετρημένη αποτελεσματικότητα.
Η προσπάθειά μας αυτή θα συνεχιστεί και θα ενταθεί. Με κύριο γνώμονα τις ανθρώπινες ανάγκες και την αντιμετώπισή τους, μέσα από το πλαίσιο της αυτοδιοίκησης και με οδηγό την ευαισθησία και τη μεγάλη παράδοση του Δήμου Λαρισαίων...
* Η Λένα Ξυνοπούλου – Θυμούλια είναι Σχολική Σύμβουλος και Πρόεδρος της ΔΗΚΕΛ. Είναι εκλεγμένη και εκ νέου υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με το συνδυασμό του Δημάρχου Λαρισαίων Κ. Τζανακούλη
