Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Σύνδεσμος Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων
Πόλεμος κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Σηκώθηκαν οι πρόγονοί μας από τους τάφους, απορώντας για το πού μπορεί να οδηγήσει η ασυνεννοησία και η καταστολή, η βία και η κρατική αναλγησία, στο όνομα του πολιτισμού και υπό τα βλέμματα εκατοντάδων ή και χιλιάδων τουριστών. Για άλλη μια φορά στη χώρα μας όχι μόνον δεν λαμβάνονται υπόψιν οι διαμαρτυρίες αλλά δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τα ΜΑΤ ακόμη και μέσα στην Ακρόπολη. Ποια δικαιολογία μπορεί να βρουν πια, όταν τα χημικά σαρώνουν τους ιερούς τόπους; Τι είδους επιχειρήματα μπορεί επιτέλους να εκφράσουν όταν οι συμβασιούχοι – θύματα της πολιτικής των δύο μεγάλων κομμάτων, αποφάσισαν με αυτό τον τρόπο να δείξουν ότι υπάρχουν και αυτοί, με όσα προβλήματα κουβαλούν όντας απλήρωτοι επί μήνες; Όχι το κράτος έπρεπε να δείξει για μια ακόμη φορά τα δόντια του. Και αυτή τη φορά δεν ήταν μόνο εργαζόμενοι τα θύματα αλλά και εκπρόσωποι του Τύπου, που στο όνομα της καταστρατήγησης της ελευθεροτυπίας χτυπήθηκαν λυσσαλέα από τις Μονάδες Αποκατάστασης της Τάξης. Χαρακτηριστική ήταν η σκηνή «παλικαριού» των ΜΑΤ που έσπρωχνε με μανία έναν φωτορεπόρτερ, χωρίς βέβαια - για όσους γνωρίζουν – να είναι η πρώτη φορά. Και ο κ. Γερουλάνος; Ήταν σε ταξίδι. Και όταν γυρίσει; Θα διατάξει ΕΔΕ μαζί με τον υπουργό Δημοσίας Τάξης για τη διεθνή «ξεφτίλα», για τον διεθνή διασυρμό κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης; Δεν νομίζω. Πότε άγγιξε την εξουσία ο απόηχος των θλιβερών εντυπώσεων από τη βία και την καταστολή στην Ελλάδα; Πότε ευαισθητοποίησε τους ιθύνοντες το αίτημα για εκδημοκρατισμό της Αστυνομίας που στελεχωμένη από κάθε είδους ανιστόρητους και απαίδευτους, βεβηλώνει για μια ακόμη τα ιερά και τα όσια αυτού του τόπου; Και ας μην πουν πως τώρα έφταιγαν οι κλειδαριές και τα λουκέτα, πως τάχα η Δικαιοσύνη από μόνη της διέταξε δια του εισαγγελέα την αστυνομική επέμβαση! Εδώ μιλάμε για έναν τόπο που επισκέπτονται χιλιάδες τουρίστες, για ένα μέρος που συγκεντρώνει ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας της ανθρωπότητας. Τι λένε τώρα; Και στο φινάλε ακόμη και αυτός ο εισαγγελέας δεν ήξερε πού βρισκόταν; Ή μήπως απλά υπάκουσε και αυτός στις εντολές των ανωτέρων του; Αστεία πράγματα. Το ξύλο κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, τα ΜΑΤ με τα κράνη και η ασέβεια απέναντι στον χώρο αυτό, αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι οι κυβερνώντες δεν ξέρουν τι κάνουν. Η ιστορία βέβαια με τους συμβασιούχους έχει προϊστορία. Και ο νυν αρχηγός της ΝΔ τη γνωρίζει πολύ καλά. Όμως αυτοί που τώρα βρίσκονται στην κυβέρνηση, θα έπρεπε να είχαν σκεφτεί σε τι περιπέτειες θα έμπαιναν, αφενός γιατί είχαν να κάνουν και πάλι με απλήρωτους ανθρώπους, και αφετέρου με βία και καταστολή σε έναν τόπο που ανά πάσα στιγμή βρίσκεται στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Πολύ σωστά οι Οικολόγοι – Πράσινοι επισημαίνουν τα ακόλουθα: «Πρόκειται για πραγματικό θέατρο του παραλόγου. Όσο ισχύει ότι οι εργασιακές κινητοποιήσεις δύσκολα μπορούν να έχουν πια τύχη αν δεν είναι φιλικές προς την κοινωνία, άλλο τόσο ισχύει ότι ο χημικός πόλεμος της κυβέρνησης εναντίον εργαζομένων αλλά και επισκεπτών από όλο τον κόσμο αποτελεί έγκλημα κατά της χώρας». Ο ΛΑ.Ο.Σ. φυσικά – καθόλου παράξενο – συντάχθηκε με την κυβέρνηση για μια ακόμη φορά, κάνοντας λόγο για ανεπίτρεπτες «κλειδαριές και λουκέτα». Τα κόμματα της Αριστεράς, από την άλλη, απλά παρακολούθησαν ουσιαστικά τη βέβηλη αντιπολιτισμική πράξη με την επέμβαση των ΜΑΤ, και πέρα από κάποιες χλιαρές ανακοινώσεις, δεν έκαναν κάτι άλλο. Τι άλλο άραγε θα δούμε στη συνέχεια; Τι μας περιμένει στην Ελλάδα της φίμωσης και της καταστολής; Όμως η αιτία, ξέρετε, βρίσκεται αλλού. Κοιτάξτε μονάχα τα εκατομμύρια των διαδηλωτών στην Γαλλία και αναλογιστείτε πως συμβιβάζεται στην χώρα μας που έχουν πληγεί οι πάντες, να διεκδικείται η πρωτοκαθεδρία στην έλλειψη κινητοποιήσεων. Δέστε μόνο τη διαφορά συμπεριφοράς του κόσμου στην Ισλανδία που βρέθηκε πρόσφατα στο μάτι του οικονομικού κυκλώνα αλλά που οι πολίτες δεν έμειναν αμέτοχοι. Η κυβέρνηση λοιπόν έχει κάνει τις επιλογές της. Το ίδιο όπως φαίνεται και ο ουσιαστικά φοβικός λαός. Σήμερα οι συμβασιούχοι και οι μάχες κάτω από τον ιερό βράχο, αύριο οι Δελφοί και τα Μετέωρα, η Βεργίνα και η Επίδαυρος υπό κατασταλτικό κλοιό. Έτσι ο κύκλος της πολιτισμικής συμπεριφοράς ολοκληρώνεται και οι διαθέσεις των κυβερνώντων εξαντλούνται στα επιχειρήματα περί «λουκέτων και κλειδαριών». Και όχι στο αν γίναμε για μια ακόμη φορά διεθνώς ρεζίλι με την παρουσία των κρανοφόρων που γέμισαν με χημικά και σήκωσαν τους προγόνους μας από τους τάφους τους. Γιατί κάποτε υπήρχε η Εκκλησία του Δήμου και η Φιλοσοφική Στοά. Σήμερα τη θέση τους έχουν πάρει τα κλομπ και οι ασπίδες των ΜΑΤ. Κάποτε διαλαλούσαν και έκαναν πράξη την άμεση δημοκρατία. Σήμερα μιλούν για μίζες και ρεμούλες, εκτοξεύοντας χημικά στον Παρθενώνα και την Ακρόπολη. Παραβιάζοντας τοιουτοτρόπως κάθε έννοια δικαίου και σεβασμού απέναντι στην ιστορία και βεβηλώνοντας τις αρχές της δημοκρατίας, στο όνομα της διατήρησης της έννομης τάξης. Ντροπή.
