Ο πρωθυπουργός Γ. Α. Παπανδρέου μετά από πολυήμερη παραμονή στις ΗΠΑ (στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ) και τις πολιτικές και επιχειρηματικές επαφές που είχε, επέστρεψε στην Ελλάδα και την επομένη μετέβη στους Δελφούς (όχι στο Μαντείο και την Πυθία για να πληροφορηθεί τα μελλούμενα να συμβούν στη χώρα) αλλά για να ανακοινώσει δομικές αλλαγές στο χώρο της Παιδείας.
Την ίδια, ωστόσο, στιγμή, η αντιπολίτευση επέκρινε την πολυήμερη απουσία του πρωθυπουργού στο εξωτερικό, ο δε αρχηγός της ΝΔ Α. Σαμαράς έκανε λόγο για «μαγικά» εκ μέρους της κυβερνήσεως στην οικονομία, αν και ο ίδιος δεν εξήγησε επαρκώς (άλλωστε, επικρίνεται προς τούτο εκ των έσω) με ποιο «μαγικό» τρόπο θα εξαφανίσει εκείνος και δη σ’ ένα χρόνο το έλλειμμα.
Αφήνοντας, όμως, κατά μέρος το Μαντείο, την Πυθία και τα μαγικά κόλπα, το θέμα παραμένει και δεν είναι άλλο από τη συνεχιζόμενη ανασφάλεια της ελληνικής κοινωνίας, που δεν έχει ανάγκη από τέτοια τερτίπια για να αντιληφθεί τα μελλούμενα, αφού, ήδη, τα βιώνει και αντιλαμβάνεται πως όσα επικοινωνιακά τρικ κι αν χρησιμοποιηθούν, δύσκολα θα αλλάξει αυτή η πραγματικότητα.
ΠΕΤΡΟΔΟΛΑΡΙΑ ΚΑΙ... ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Ο Γ. Α. Παπανδρέου γνωρίζει προφανώς αυτήν την πραγματικότητα και (σε δηλώσεις του στους πολιτικούς συντάκτες) προσπάθησε και να την εξωραΐσει και να δώσει έναν τόνο αισιοδοξίας για το αύριο, ενώ η κυβέρνηση προέβαλε δεόντως την πρωθυπουργική επίσκεψή στις ΗΠΑ επίσκεψη που είχε οικονομικό και πολιτικό σκέλος, δηλαδή ήταν ένα ταξίδι «επαιτείας», με την έννοια της προσελκύσεως ξένων επενδυτών, ταξίδι για την προώθηση των εθνικών θέσεων, αλλά και ζητημάτων, όπως αυτό με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, που ανησυχεί ιδιαίτερα την Ουάσιγκτον και τη Δύση.
Βεβαίως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο παρουσιάζονται, καθώς και άλλοτε στο παρελθόν, είχαμε ακούσει για πακτωλό «πετροδολαρίων», τα οποία υποτίθεται θα εισέρρεαν στην Ελλάδα, αλλά τα οποία δεν εισέρρευσαν ποτέ.
Η κυβέρνηση τονίζει τώρα πως οι προσφάτως υπογραφείσες επενδυτικές συμφωνίες, με χώρες, όπως η Λιβύη, εσχάτως δε με το Κατάρ, θα αποδώσουν οφέλη για τη χώρα, αν κι υπάρχουν φωνές (από την αντιπολίτευση) σύμφωνα με τις οποίες, ειδικά η συμφωνία με τους εμίρηδες του Κατάρ σημαίνει ξεπούλημα της χώρας και δημιουργία περιοχών με καζίνα, όπως στο Λας Βέγκας ή το Μονακό...
Ωστόσο, στο θέμα της συμφωνίας (ύψους έως 5 δισ. δολαρίων) με το Κατάρ έχουν εκδηλωθεί (υπογείως προσώρας) διαφωνίες στην ίδια την κυβέρνηση, διαφωνίες που έχουν σχέση με τις διαφορετικές φιλοσοφίες στα θέματα των επενδύσεων που πρεσβεύουν ο καθ’ ύλην αρμόδιος Υπουργός Επενδύσεων Χάρης Παμπούκης και η αποκαλούμενη και «πράσινη» Τίνα Μπιρμπίλη, Υπουργός Περιβάλλοντος.
Η κα Μπιρμπίλη έχει τονίσει πως οποιαδήποτε διαδικασία ταχείας προωθήσεως επενδύσεων (Fast Track) την οποία θέλει ο κ. Παμπούκης, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, αν στηρίζεται στην παράβαση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, o δε Υπουργός Επενδύσεων θέλει να εξασφαλίσει μια αντίστοιχη Fast Track διαδικασία για την προώθηση των φημολογούμενων αραβικών σχεδίων για την μετατροπή του παλαιού αεροδρομίου του «Ελληνικού» σε μεσογειακό κέντρο ψυχαγωγίας.
Πάντως, ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου διαβεβαίωσε πως στο «Ελληνικό» θα γίνει το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό πάρκο στην Ευρώπη...
Ο ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗΣ
Αυτά, όμως, αφορούν στο ένα σκέλος της πολυήμερης παραμονής του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ.
Το άλλο περιελάμβανε τις επαφές του με ξένους ηγέτες, αλλά και με το εβραϊκό λόμπι, ως συνέχεια του ελληνικού ανοίγματος στο Ισραήλ, ενός ανοίγματος που το ήθελαν οι Αμερικανοί, αλλά το οποίο δυσαρέστησε παραδοσιακούς φίλους της Ελλάδος (ήδη από την εποχή του πατρός Παπανδρέου και του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια και τότε Υπουργού των Εξωτερικών) όπως η Συρία, η οποία επέλεξε να δώσει έναν ισχυρό κόλαφο στην Αθήνα (άραγε αυτός ο κόλαφος μπορεί να εκληφθεί και ως διπλωματική προειδοποίηση για τα μελλούμενα να συμβούν στη Μέση Ανατολή;) αναγνωρίζοντας τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Ο Γ. Α. Παπανδρέου με αμερικανική παρότρυνση, συνάντησε τον... αυθάδη (για τα μέτρα της Δύσεως) Πρόεδρο του Ιράν Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ, ο οποίος είχε, ήδη, επικρίνει τους Αμερικανούς ότι «έστησαν» την 11η Σεπτεμβρίου 2001.
Η συνάντηση με τον Ιρανό Πρόεδρο απέβλεπε, σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, στο να βρεθούν δίαυλοι με την Τεχεράνη, σε σχέση με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και την ισχύ που του δίνει σαν ανερχόμενη περιφερειακή δύναμη στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Με δεδομένη δε την προσπάθεια της Τουρκίας να υπερσκελίσει τον περιφερειακό ρόλο του Ισραήλ, αναπτύσσοντας ισχυρούς δεσμούς με το Ιράν και τον υπόλοιπο μουσουλμανικό κόσμο, είναι φανερό ότι η ελληνική παρέμβαση περιπλέκει ακόμα περισσότερο το κουβάρι των ανταγωνισμών.
ΤΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΕΥΣΗΜΑ
Ο πρωθυπουργός συνομίλησε επ’ ολίγον με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και δια μακρόν με τον αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν.
Ο κ. Ομπάμα αναφέρθηκε στα προβλήματα της αμερικανικής οικονομίας και αναγνώρισε το δύσκολο έργο που επιτελεί ο πρωθυπουργός στην Ελλάδα, λέγοντάς του «πηγαίνεις καλά», και τον ενθάρρυνε να πετύχει.
Σε ανάλογο πνεύμα κινήθηκε κι ο αντιπρόεδρος Μπάιντεν που συνεχάρη τον πρωθυπουργό «για την εξαιρετική δουλειά που κάνει στον χειρισμό της οικονομικής κρίσης» και του ευχήθηκε «να βάλει τη χώρα του και πάλι στον σωστό δρόμο».
Ο πρωθυπουργός, λοιπόν, έλαβε εύσημα από τους Αμερικανούς για «τη δουλειά» που κάνει στην Ελλάδα, προφανώς δε και για τη συνάντηση που είχε με τον Ιρανό Πρόεδρο.
ΑΛΛΑΖΕΙ ΡΟΛΟ;
Σ’ αυτό δε το πλαίσιο και με αφορμή αυτές τις συναντήσεις, πολλοί αναλυτές άρχισαν να ομιλούν για προσπάθεια του Γ. Α. Παπανδρέου να διαδραματίσει το ρόλο διεθνούς διαμεσολαβητή, ειδικά σ’ ένα θέμα που βρίσκεται σε αδιέξοδο, καθώς δύσκολα οι ΗΠΑ θα αναλάβουν την ευθύνη να πλήξουν το «πυρηνικό» Ιράν, ένας ρόλος (του μεσολαβητή) που, όπως λένε πολλοί, του «ταιριάζει γάντι» και ίσως να σχετίζεται με μελλοντικές του φιλοδοξίες.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ερωτηθείς (στο πλαίσιο της ΔΕΘ – πριν μεταβεί στις ΗΠΑ) αν «ετοιμάζεται» είτε για ΓΓ του ΟΗΕ, είτε για κάποια άλλη θέση στην ΕΕ, είχε απαντήσει:
«Με έχετε δει να φυγομαχώ ποτέ; Άλλοι φυγομαχούν, άλλοι δραπετεύουν, άλλοι είναι οι φυγάδες από τα δύσκολα. Εγώ ανέλαβα στα δύσκολα, όχι στα εύκολα. Δεν θα δειλιάσω και δεν δειλιάζω να αντιμετωπίσω τα πιο δύσκολα που περνά σήμερα η χώρα μας. Εκεί έχω ταχθεί και εκεί θα μείνω».
Παρά την απάντηση αυτή, πολλοί αναλυτές επιμένουν πως ο πρωθυπουργός έχει τέτοιες διεθνείς φιλοδοξίες και δεν είναι τυχαίο πως συνεχώς τονίζει πως δεν νοιάζεται για το πολιτικό κόστος, ενώ έχει δώσει σημαντικές αρμοδιότητες (πολλοί κάνουν λόγο για τον υπουργό αντ’ αυτού) στον Γιάννη Ραγκούση.
Ο «Παρατηρητής» στην εφημερίδα «Παρόν» έγραψε πως «το βέβαιο είναι ότι ο Γ. Α. Παπανδρέου δεν είναι διόλου ελληνοκεντρικός και δεν αναδεικνύει, στην κορυφή της πολιτικής του, προτεραιότητες που θα του εξασφάλιζαν (όσο μπορεί να εξασφαλιστεί κάτι τέτοιο) μια επανεκλογή στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Η στάση του αυτή ενδέχεται να προπονεί την κοινή γνώμη για μια άλλη δραστηριότητά του, που δεν θα σχετίζεται απαραιτήτως με το ΠΑΣΟΚ, την ηγεσία / πρωθυπουργία και την Ελλάδα».
Ωστόσο, για τον τόπο το μείζον δεν είναι οι όποιες (εφόσον υπάρχουν) μελλοντικές (εξωελλαδικές) φιλοδοξίες του Γιώργου Α. Παπανδρέου, αλλά η ενασχόλησή του με τα του οίκου μας, ώστε αφενός να μην εμπλακεί η Ελλάδα σε πάσης φύσεως γεωπολιτικά παιγνίδια, που θα αποβούν σε βάρος των εθνικών συμφερόντων και αφετέρου να εξέλθει η χώρα από την κρίση με το λιγότερο δυνατό κόστος για την κοινωνία και δίχως να ξεπουληθεί δημόσιος πλούτος, με πρόσχημα την προσπάθεια εξόδου από την κρίση.
