Σε άσχημη τροχιά έχουν μπει τελευταία οι ελληνοαλβανικές σχέσεις και αν συνεχίσουν έτσι δεν θα έχουμε καθόλου καλά ξεμπερδέματα, ανεξάρτητα από τις ενδεχομένως καλές προθέσεις των κυβερνήσεων στην Αθήνα και στα Τίρανα. Η δολοφονία του ομογενούς Αριστοτέλη Γκούμα στη Χειμάρρα, λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Πέμπτης 12 Αυγούστου, έχει πυροδοτήσει ένα κλίμα έντασης μεταξύ της ελληνικής μειονότητας και της αλβανικής πλειοψηφίας, το οποίο διαρκώς ανατροφοδοτείται με επεισόδια σαφώς μικρότερης σημασίας, αλλά καθόλου ασήμαντα.
Η άμεση σύλληψη, τόσο του δολοφόνου όσο και των συνεργών του στο έγκλημα, όσο και οι σοβαρές σχετικές δηλώσεις του Αλβανού πρωθυπουργού Σαλί Μπερίσα, απέτρεψαν τα χειρότερα. Το ανησυχητικό, όμως, είναι ότι τα επεισόδια εθνοτικής βίας δεν φαίνονται να είναι οργανωμένα από κάποιο ισχυρό πολιτικό αλβανικό κέντρο, αλλά απόρροια ενός περιρρέοντος ανθελληνικού και εθνικιστικού κλίματος - πράγμα που σημαίνει ότι προκύπτουν ανά πάσα στιγμή και από δράστες μη αναμενόμενους, οπότε οι ενέργειες αυτές δεν μπορούν ούτε να αποτραπούν ούτε να προβλεφθούν.
Την Τρίτη π.χ. τέσσερις νεαροί Αλβανοί μπήκαν σε ένα παραθαλάσσιο μπαρ που διατηρεί ομογενής εξαιρετικά δραστήριος στα θέματα της ελληνικής μειονότητας στη Χειμάρρα και ο ένας από αυτούς πυροβόλησε με καραμπίνα στον αέρα προς εκφοβισμό.
Η αλβανική αστυνομία δεν είχε κανένα πρόβλημα να τον συλλάβει σχεδόν αμέσως, διότι ο 20χρονος δράστης από το Τεπελένι, γιος μεγαλοεργολάβου, είχε παρκάρει το πολύ χαρακτηριστικό αυτοκίνητο, στο οποίο επέβαιναν όταν έκαναν τις παλικαριές τους - ένα κόκκινο Φολκσβάγκεν τύπου «Σκαραβαίου» - έξω από το... ξενοδοχείο που έμενε!
ΝΕΑΡΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΑΝ ΑΚΟΥΣΟΥΝ... ΕΛΛΗΝΙΚΑ!
«Θέλω να τους πω ότι δεν φοβάμαι και ότι η μειονότητα δεν τρομοκρατείται», δήλωσε στο «Έθνος» ο ιδιοκτήτης του μπαρ, Παντελής Κοκαβέσης. Για τον εαυτό του μπορεί να έχει δίκιο, αλλά γεγονός αδιαμφισβήτητο είναι πως βεβαίως και φοβούνται αυτές τις εξελίξεις οι Έλληνες της Αλβανίας, ιδίως οι οικογενειάρχες με παιδιά και όλοι οι φιλήσυχοι πολίτες της μειονότητας, οι οποίοι προφανώς καμία πρόθεση δεν έχουν να αισθάνονται ότι παίζουν σε... γουέστερν, ανταλλάσσοντας πιστολιές με Αλβανούς εθνικιστές.
Ακριβώς μία εβδομάδα μετά τη δολοφονία του Αρ. Γκούμα, άγνωστοι που επέβαιναν σε δύο επιβατικά αυτοκίνητα πυροβόλησαν τρεις φορές εναντίον του σπιτιού του δολοφονημένου, την ώρα που εκεί βρισκόταν κόσμος! Μπορεί στόχο να είχαν μόνο τον εκφοβισμό των Ελλήνων της Αλβανίας, που βρίσκονταν στο σπίτι του θύματος για να συλλυπηθούν και να συμπαρασταθούν στους οικείους του, αλλά είναι ταυτόχρονα προφανές πως αδιαφορούσαν αν οι πυροβολισμοί τους προκαλούσαν τυχαία κάποιο νέο θύμα!
Εξωφρενική ήταν η αφορμή, άλλωστε, για την οποία διεπράχθη το έγκλημα της δολοφονίας του Αριστοτέλη Γκούμα. Ο 25χρονος δολοφόνος, Ιλίρ Μούκα λογομάχησε με το θύμα επειδή αυτό μιλούσε... ελληνικά (!) και όταν ο Αρ. Γκούμας καβάλησε τη μηχανή του και πήγε να φύγει, ο Αλβανός έριξε το αυτοκίνητο που οδηγούσε πάνω στη μηχανή, την πέταξε κάτω και στη συνέχεια πέρασε με το αυτοκίνητό του πάνω από τον πεσμένο στο έδαφος ομογενή και τον συνέθλιψε!
Στη συνέχεια εξαφανίστηκε. Μόλις, όμως, οι αλβανικές αρχές τον επικήρυξαν για 20.000 δολάρια, ο δολοφόνος έσπευσε να παραδοθεί, γιατί ήξερε πως σίγουρα κάποιος συμπατριώτης του θα τον κατέδιδε στην αστυνομία για να πάρει τα λεφτά...
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΑΡΠΑΓΗΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ ΤΩΝ ΟΜΟΓΕΝΩΝ
Οι κάθε άλλο παρά άριστες σχέσεις Ελλήνων και Αλβανών στην Αλβανία περιπλέκονται ακόμη περισσότερο από ένα πρόσθετο γεγονός. Στη γειτονική χώρα βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία ιδιωτικοποίησης της γης που είχε κρατικοποιήσει ο κομμουνιστής ηγέτης Εμβέρ Χόντζα το 1945-46, όταν είχε πάρει την εξουσία. Σπίτια, χωράφια, οικόπεδα και παντός είδους εκτάσεις, είτε επιστρέφονται στους προπολεμικούς ιδιοκτήτες τους είτε πωλούνται σε ιδιώτες, αν δεν υπάρχουν παλαιοί διεκδικητές.
Εννοείται ότι κατά τη διαδικασία αυτή συντελείται, παράλληλα, ένα απερίγραπτο πλιάτσικο: έχε στηθεί ολόκληρη βιομηχανία παραγωγής πλαστών προπολεμικών τίτλων ιδιοκτησίας για την αρπαγή κτιρίων και τεμαχίων γης. Ψευδομάρτυρες εξαγοράζονται για να καταθέσουν ότι το άλφα ή βήτα οικόπεδο, σπίτι ή χωράφι ανήκε στον τάδε ή στο δείνα και όλα τα παρόμοια που γνωρίζουμε και στην Ελλάδα. Πόσο μάλλον στην Αλβανία, ένα κράτος που δεν είχε ούτε τριάντα χρόνια ανεξάρτητου προπολεμικού βίου και σχεδόν ανύπαρκτες πολεοδομίες και υποθηκοφυλακεία.
Στις καταστάσεις αυτές, όλοι προσπαθούν να αρπάξουν γη που ανήκε σε οικογένειες που έχουν μεταναστεύσει και έχουν χαθεί είτε τα ίχνη των κληρονόμων, είτε η επαφή τους με τις περιουσίες τους.
Ευνόητο είναι ότι οι περιουσίες των Ελλήνων ομογενών στην Αλβανία βρίσκονται στο στόχαστρο των Αλβανών οικοπεδοφάγων για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι εθνικιστικός. Οι μειονότητες, των οποίων τα δικαιώματα γίνονται σεβαστά λιγότερο από εκείνα της πλειοψηφούσας εθνότητας, είναι παντού και πάντα τα πρώτα θύματα τέτοιων διαδικασιών.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΟΜΟΓΕΝΩΝ
Ο δεύτερος λόγος είναι αντικειμενικός. Όσο και αν δεν μας αρέσει να το ομολογούμε στην Ελλάδα, η πικρή αλήθεια είναι πως το 80% έως ίσως και το 90% των Βορειοηπειρωτών και των υπόλοιπων Ελλήνων της Αλβανίας έχουν μεταναστεύσει στη χώρα μας, όπου ζουν, εργάζονται και μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Ελάχιστοι προτίθενται να γυρίσουν πίσω.
Αποτέλεσμα είναι να έχουν ουσιαστικά εγκαταλείψει τα σπίτια και τα χωράφια τους, τα οποία επισκέπτονται αραιά και πού - για να κάνουν διακοπές καμιά φορά ή πότε - πότε για να ψηφίσουν.
Ουδέποτε μπορέσαμε να μάθουμε με αξιόπιστο τρόπο πόσοι είναι οι Έλληνες της Αλβανίας. Οι δικοί μας φούσκωναν υπερβολικά τον αριθμό σε υπερφίαλα και αβάσιμα νούμερα, οι Αλβανοί τον συρρίκνωναν για τους ίδιους λόγους από την ανάποδη. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, ενδεχομένως οι Έλληνες να ήταν το πολύ γύρω στις 150.000.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι από αυτούς, όσοι και αν ήταν στην πραγματικότητα, σήμερα είναι ζήτημα αν ζουν όντως στα σπίτια τους 10.000 έως 15.000 το πολύ! Όλοι οι υπόλοιποι ζουν εδώ και έχουν αφήσει πίσω κάποιους γέροντες να φυλάνε όχι το δικό τους, αλλά πολλά σπίτια Ελλήνων της μειονότητας.
Αν στις ελληνικές ιδιωτικές περιουσίες προσθέσουμε τη γη που κατείχε η Ελληνική Εκκλησία στην Αλβανία και οι ελληνικές κοινότητες, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι ελληνικές περιουσίες αποτελούν τον υπ’ αριθμόν ένα στόχο των Αλβανών καταπατητών. Έχουν ισχυρό κίνητρο, επομένως, να προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες μειονοτικούς, για να φοβηθούν, να φύγουν στην Ελλάδα και να αρπάξουν οι Αλβανοί τις περιουσίες τους που μένουν μισοεγκαταλελειμμένες πίσω.
Το πρόβλημα προσλαμβάνει ιδιαίτερη οξύτητα στη Χειμάρρα, με τις όμορφες παραλίες της, η οποία θεωρείται το «τουριστικό φιλέτο» της Αλβανίας και όπου οι ομογενείς κατέχουν χιλιάδες σπίτια, οικόπεδα και χωράφια, συχνά, μάλιστα, κοντά στη θάλασσα.
ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΚΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ
Θα συνιστούσε, όμως, σοβαρότατο λάθος να θεωρήσουμε ότι όλο αυτό το ανθελληνικό κλίμα στην Αλβανία οφείλεται απλώς στην προσπάθεια μερικών εκατοντάδων ή έστω χιλιάδων Αλβανών καταπατητών, που επιδιώκουν να αρπάξουν ελληνικές περιουσίες. Αυτή, σίγουρα, είναι μια συνιστώσα του ζητήματος, σε καμία περίπτωση, όμως, δεν είναι η σημαντικότερη.
Μια δεύτερη αιτία είναι, βεβαίως, οι πάμπολλες περιπτώσεις κακομεταχείρισης Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα και η προβολή τους από τα μέσα ενημέρωσης στην Αλβανία, η οποία προκαλεί αισθήματα οργής και επιθυμία πράξεων αντεκδίκησης. Και αυτή είναι μια σοβαρή συνιστώσα του προβλήματος, αλλά σε καμία περίπτωση η καθοριστική. Άλλη είναι η κύρια αιτία και δεν έχει να κάνει με τους Έλληνες αυτοτελώς.
Η Αλβανία του 2010 μοιάζει με την Ελλάδα του 1910. Είναι, δηλαδή, μια χώρα που περικλείει στους κόλπους της μόλις τους μισούς Αλβανούς από όσους ζουν στις γειτονικές χώρες. Οι Αλβανοί του Κοσόβου, της Π.Γ.Δ.Μ., του Μαυροβουνίου, της Νότιας Σερβίας είναι το αντίστοιχο για το 1910 των Ελλήνων που ζούσαν στη Μακεδονία, στην Ήπειρο, στη Δυτική Θράκη, στα νησιά του Βόρειου Αιγαίου και στα Δωδεκάνησα.
Ο αλβανικός λαός, δηλαδή, βρίσκεται σε φάση εθνικής ολοκλήρωσης, την οποία διεκδικεί με επιθετικό τρόπο, παίρνοντας ακόμη και τα όπλα και αναπτύσσοντας ένοπλη δράση στο Κόσοβο, στην Π.Γ.Δ.Μ. και στη νότια Σερβία.
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΜΕ ΤΟ ΚΟΣΟΒΟ
Η εθνική ολοκλήρωση των άλλων βαλκανικών λαών και ο σχηματισμός των εθνικών κρατών τους έγινε πριν από έναν αιώνα, με αλλεπάλληλους βαλκανικούς πολέμους και ποταμούς αίματος. Το αλβανικό έθνος τότε ήταν πολύ καθυστερημένο και δεν έλαβε μέρος στις διαδικασίες αυτές.
Η καθυστερημένη εθνική του ολοκλήρωση σήμερα δεν μπορεί και δεν είναι ανεκτό να γίνει με ανάλογες διαδικασίες αιματοκυλίσματος. Θα έπρεπε να προωθηθεί με ειρηνικές διαδικασίες, έστω και αν αυτό συνεπάγεται, φυσικά, πολύ πιο αργούς ρυθμούς.
Οι Αλβανοί επεδίωξαν να εκβιάσουν την κατάσταση, παίρνοντας τα όπλα πρώτα - πρώτα στο Κόσοβο. Δυστυχώς, στην επιδίωξή τους να διαμελίσουν τη Γιουγκοσλαβία, οι Ευρωπαίοι, με επικεφαλής τους Γερμανούς και οι Αμερικανοί επενέβησαν και οι ίδιοι στρατιωτικά εναντίον της Σερβίας. Απέσπασαν το Κόσοβο διά της βίας, αναγνώρισαν τη μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του και στις 22 Ιουλίου έβαλαν και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να βγάλει απόφαση ότι δήθεν όλα αυτά ήταν απολύτως... νόμιμα!
Πρόκειται για πολιτικό έγκλημα των Ευρωπαίων και των Αμερικανών, με σοβαρότατες επιπτώσεις στα Βαλκάνια και σε όλο τον κόσμο.
ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΝΟΠΛΗ ΒΙΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ!
Αυτό που έκαναν οι Η.Π.Α., η Ε.Ε. και το Ν.Α.Τ.Ο., ήταν ότι νομιμοποίησαν την ένοπλη βία των Αλβανών εθνικιστών, αναγνωρίζοντας τα αποτελέσματά της. Ποιος τους πιάνει τώρα τους Αλβανούς!
Αφού το Κόσοβο έγινε με τα όπλα ανεξάρτητο, το μήνυμα π.χ. στους Αλβανούς της Π.Γ.Δ.Μ. είναι σαφέστατο: με την πρώτη ευκαιρία αρχίστε ένοπλη δράση και ανακηρύξτε τα εδάφη σας ανεξάρτητα, σε λίγο όλοι θα σας αναγνωρίσουν!
Υπό το πρίσμα της ανάλυσης αυτής, απολύτως φυσιολογικό είναι να βρίσκονται σήμερα οι Αλβανοί σε εθνικιστική έξαψη και παραζάλη. Να αισθάνονται υπερφίαλη αυτοπεποίθηση, σχεδόν παντοδύναμοι, περίπου... αφέντες των Βαλκανίων!
Μέσα σ’ αυτή την έξαρση του αλβανικού εθνικισμού εντάσσονται και οι συνεχείς προκλήσεις Αλβανών εναντίον Ελλήνων ομογενών στη Χειμάρρα ή οπουδήποτε αλλού στην αλβανική επικράτεια. Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία της συμπεριφοράς τους.
Μιας συμπεριφοράς πολύ επικίνδυνης, που δεν αποκλείεται καθόλου να προκαλέσει πολύ σοβαρές κρίσεις στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, αν οι προκλήσεις υπερβούν κάποια όρια. Το απευχόμαστε, αλλά το φοβόμαστε.
