Πρόσφατα (τον Ιούλιο μήνα) η τοπική κοινωνία των Φαρσάλων και ολοκλήρου του ν. Λαρίσης συγκλονίστηκε από το συμβάν της ένοπλης ληστείας σε Τράπεζα της πόλης.
Ο τρόπος δράσης και η εκτέλεση της πράξης από αδίστακτους κακοποιούς, οι οποίοι οπλοφορούσαν (με αυτόματο όπλο ο ένας και πιστόλι ο άλλος) θύμισε στους αυτόπτες μάρτυρες της φιλήσυχης αυτής επαρχιακής πόλης, σκηνικό που προβάλλεται μόνο σε αστυνομικές ταινίες με σενάριο εγκληματικότητας τύπου Σικάγου ή Νοτιοαφρικανικής ένωσης.
Δυστυχώς η εγκληματικότητα και στη χώρα μας έχει προσλάβει μεγάλες διαστάσεις και έχει όλα εκείνα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που προσδίδονται στο οργανωμένο έγκλημα (οργάνωση, σχεδιασμός, ομαδικότητα, σκληρότητα, επαγγελματισμός και οικονομικό κίνητρο δραστών).
Τα τελευταία περιστατικά ενόπλων ληστειών-και η επαναλαμβανόμενη τέλεσή τους- στην επαρχία (Φάρσαλα, Καρδίτσα, Τρίκαλα) δείχνουν τη σοβαρότητα και την επικινδυνότητα των κακοποιών.
Οι αστυνομικοί, φαίνεται ότι διαθέτουν, θάρρος, γενναιότητα, φρόνημα αυτοθυσίας και αποφασιστικότητα στην εκτέλεση του καθήκοντος, πλην όμως εκ του αποτελέσματος προκύπτει έλλειμμα ετοιμότητας και εκπαίδευσης.
Όσον αφορά τα ψυχικά προσόντα που προαναφέρθηκαν η πολιτεία πρέπει να αισθάνεται υπερήφανη γιατί διαθέτει αυτό το ανθρώπινο δυναμικό, ταυτόχρονα όμως να προβληματισθεί έντονα και να λάβει τις αποφάσεις της, ώστε να αντιμετωπισθεί το κενό της εκπαίδευσης και της αποτελεσματικότητας στον επιχειρησιακό τομέα.
Τώρα, στο περιστατικό των Φαρσάλων, η αυτοθυσία των δύο Αξ/κών, οι οποίοι προσέτρεξαν στον τόπο της ληστείας(αν και εκτελούσαν υπηρεσία γραμματειακής υποστήριξης) και κινδύνεψαν από τον καταιγισμό των πυρών των αδίστακτων κακοποιών, πέρασε απαρατήρητη, δυστυχώς, από την τοπική κοινωνία, την αυτοδιοίκηση (τοπική και Νομαρχιακή) και τους λοιπούς φορείς.
Ήταν (και παραμένει) ευκαιρία να τονιστεί το ενδιαφέρον στους ανθρώπους που κινδυνεύουν στην εκτέλεση του καθήκοντος για να προστατεύσουν την τιμή, την περιουσία και τη ζωή των πολιτών. Ελπίζουμε να αναληφθούν πρωτοβουλίες.
Η πολιτεία, οφείλει να τιμήσει τους συγκεκριμένους αστυνομικούς, εφαρμόζοντας τα ισχύοντα (Προεδρικά Διατάγματα ηθικών-υλικών αμοιβών) και να ενεργοποιήσει τα προβλεπόμενα για την επ’ ανδραγαθία προαγωγή τους.
Οφείλουμε τιμή στους αστυνομικούς του καθήκοντος, της προσφοράς και της γενναιότητας. Ο αστυνομικός οφείλει να ασκεί λειτούργημα και όχι επάγγελμα δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας, η δε αφοσίωσή του πρέπει να έχει και την ταυτόχρονη ολοπρόθυμη ανταπόκριση της πολιτείας (ηθική και υλική).Αυτό θα αποβεί εις όφελος της πολιτείας και των πολιτών της τελικά.
