Στη μεγαλούπολη της Λάρισας του 2010, παρατηρούμε ότι υφίσταται μια περίεργη καχεξία τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτισμικό επίπεδο. Παρατηρούμε κλείσιμο κεντρικών κι όχι μόνο καταστημάτων, ερημοποίηση οδών, ανθρώπους σκυφτούς και σκυθρωπούς και μια μιζέρια στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα που δεν αξίζει στην πόλη μας. Βέβαια σε μεγάλο βαθμό γι’ αυτή την αδρανή κατάσταση, ευθύνεται η πρωτοφανής οικονομική εξαθλίωση που μαστίζει ολόκληρη τη χώρα τους τελευταίους μήνες, όμως οι τοπικές κοινωνίες μπορούν με προσπάθεια και συντονισμό να δώσουν λύσεις. Απέναντι στον «πολυπολιτισμό» της παγκοσμιοποίησης, επιβάλλεται να παραθέσουμε τον πολιτισμό και την ιστορία της Λάρισας, την παραδοσιακότητα των παλαιών συνοικιών και την αξία της γειτονιάς. Απέναντι στην ισοπεδωτική εισαγόμενη «πρόοδο» της εποχής, πρέπει να ενισχύσουμε την πρόοδο σε συνάρτηση με τη συντήρηση, τη συντήρηση του παραδοσιακού τρόπου ζωής μιας σύγχρονης αλλά και κλασικής ελληνικής μεγαλούπολης. Είναι αδήριτη ανάγκη, να βοηθήσουμε όλοι να βγούμε από τη φθορά και να προχωρήσουμε στην κοινωνικοοικονομική δημιουργία και ανάπτυξη που αρμόζει στην ταυτότητα και τον χαρακτήρα της πόλης μας, με κινητήριες δυνάμεις τη στήριξη της τοπικής οικονομίας και την ανάπτυξη του τουρισμού. Μακριά από αγκυλώσεις της κεντρικής εξουσίας, με σεβασμό στους πολίτες και ρεαλιστικές λύσεις για τα προβλήματά τους. Από τώρα και στο μέλλον πρέπει να πορευτούμε ενωτικά με σεβασμό στην ιστορία της Λάρισας και με πυξίδα την αδέσμευτη προσπάθεια για την κοινωνία των Λαρισαίων πολιτών…