Τέλεια! Τέλεια! Ήρθε η συντέλεια!
Βουλιάζει σε ιστορικά χαμηλά ρεκόρ η καταναλωτική ζήτηση. Οι Έλληνες καταναλωτές εξακολουθούν να εμφανίζονται ως οι πιο απαισιόδοξοι Ευρωπαίοι πολίτες, για έκτο κατά σειρά μήνα, σύμφωνα με την έρευνα οικονομικής συγκυρίας του Ιουλίου που δημοσιοποίησε το Ινστιτούτο Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών. Την ίδια ώρα που οι μέσοι ευρωπαϊκοί όροι σε Ε.Ε. και ευρωζώνη βελτιώνονται, οι προσδοκίες των Ελλήνων επιχειρηματιών είναι ιδιαίτερα απαισιόδοξες στους τομείς των τουριστικών υπηρεσιών, της ένδυσης και υπόδησης, καθώς και στον κλάδο των πολυκαταστημάτων και όλα δείχνουν ότι επαγγελματίες και μισθωτοί φοβούνται την κατάσταση που θα διαμορφωθεί από τον Σεπτέμβριο και μετά.
Ευτυχώς έχουμε, λέμε τώρα, ήλιο «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα» και ό,τι επιθυμεί κανείς, διότι διαφορετικά με τέτοια απαισιοδοξία θα το ρίχναμε στην αυτοκτονία. Ξέρετε που λένε ότι στις χώρες που ο καιρός είναι μουντός και βαρύθυμος και ήλιο πολύ δεν βλέπουν, ευνοούνται οι αυτοκτονικές τάσεις, γι’ αυτό και καταγράφονται αρκετά περιστατικά. Ενώ αντίθετα, σου λένε οι ειδικοί, σε χώρες φωτεινές και ηλιόλουστες, όπως η δική μας καλή η ώρα, οι άνθρωποι είναι πιο αισιόδοξοι και χαρούμενοι και συνεπώς με λιγότερες τάσεις αυτοκτονίας.
Αυτά βέβαια τα έλεγαν οι έρευνες των ειδικών Π.Μ. (δηλαδή προ Μνημονίου) για την Ελλάδα τουλάχιστον. Γιατί από τότε που όλα τα σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά, πάνε περίπατο και η αισιοδοξία και η χαρά. Όχι ότι το βάζουμε εύκολα κάτω. Έχουμε αντιστάσεις και αποθέματα και σε κάθε ευκαιρία δείχνουμε ότι έχουμε τον τρόπο να κάνουμε το χειλάκι μας να σκάει και να βρίσκουμε διεξόδους. Αλλά, όσο αισιόδοξος και να είναι κανείς, όταν η πραγματικότητα γύρω είναι τόσο ασφυκτική και τα πράγματα τόσο μαύρα και πιεστικά, ε, κάποια στιγμή θα σπάσει! Και απαισιόδοξος θα γίνει, και φοβικός θα γίνει και αυτοκτονικός θα γίνει και αυτοκαταστροφικός θα γίνει και ό,τι άλλο, τέλος πάντων, δυσάρεστο μπορεί να του έλθει κατά νου.
Άλλωστε και να θέλουμε δεν μας αφήνουν να ξεχαστούμε. Κάθε μέρα μας... μαστιγώνουν με «απειλές», μας ποτίζουν με αμφιβολίες, μας τροφοδοτούν με ανασφάλειες και μας κάνουν να βλέπουμε το μέλλον ζοφερό και ανύπαρκτο, μην πω. Αυτός ο «φόβος του Σεπτεμβρίου» επικρέμεται πια, ως Δαμόκλειος Σπάθη, πάνω από τα κεφάλια όλων μας. Καλά-καλά μπορεί ορισμένοι να μην γνωρίζουν καν το λόγο. Αλλά από το πολύ λέγε-λέγε γύρω, «θα δείτε το Σεπτέμβριο τι έχει να γίνει», δημιουργείται ένας πανικός. Και άπαξ και ξεκινήσει ο πανικός, δεν είναι εύκολο να βάλει κανείς φρένο. Πόσο μάλλον αν είναι όπως η κυβέρνηση, η οποία δεν μπορεί να βάλει και φρένο. Γιατί, με τον κατηφορικό δρόμο που έχουν πάρει τα πράγματα, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τραγουδάμε όλοι μαζί το «πήραμε την κάτω βόλτα όμορφή μου Παναγιώτα».
Άλλωστε και να θέλουν εδώ οι εγχώριοι να διασκεδάσουν τους φόβους μας, έρχονται οι «τροϊκανοί» και μας βάζουν στη θέση μας. Σου λένε ότι σε 70 μέρες πρέπει να γίνουν ένα σωρό πράγματα, προκειμένου να γίνει η εκταμίευση της τρίτης δόσης. Διότι «καλά πάμε μεν, αλλά»... Και πότε είναι που τελειώνουν αυτές οι 70 μέρες; Εκεί κατά το Σεπτέμβριο. Είδατε πώς έρχονται όλα και δένουν μια χαρά;
Από τα ελληνικά νοικοκυριά, σου λέει η έρευνα, το 64% δεν θεωρεί καθόλου πιθανή την αποταμίευση το επόμενο 12μηνο, ενώ το 92% για το ίδιο διάστημα εκτιμά ότι η ανεργία θα αυξηθεί. Και από κοντά το 80% των επιχειρήσεων δηλώνει μειωμένες πωλήσεις σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο. Ε, με τέτοια κατάσταση, τι χαρά να μας πάρει για να είμαστε αισιόδοξοι; Όχι πείτε μου!
