Από ένα μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων, τα κόμματα θεωρούνται αξιόπιστα και μάλλον στις στατιστικές αρέσκονται πολλοί να αμφισβητούν αφού πρώτα έχουν υποταχθεί πλήρως. Οι Έλληνες πολίτες περιχαρείς εκστρατεύουν στις παραλίες με λίγα ευρώ στην τσέπη, μπόλικη επίδειξη αλλά και μια απίστευτη γκρίνια πως το κράτος είναι ανύπαρκτο σε όλους τομείς. Ποιος πολιτικός σχηματισμός, βάσει ποιας λαϊκής εντολής, θα αναλάβει το κόστος για να αλλάξει με τον καιρό τη νοοτροπία στη χώρα; Είναι σαν να ψάχνει κανείς βελόνα στ΄άχυρα.
Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Σύνδεσμος Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων
Όλο και πιο δυνατά οι Νεοέλληνες μπαίνουν δυναμικά στο προσκήνιο, μη λογαριάζοντας πως αυτή η χώρα που εξέθρεψαν και εξέλιξαν οι πάλαι ποτέ φιλοσοσοφούντες πρόγονοι βρίσκεται στα όρια της αποσύνθεσης από την παραοικονομία και τις ατασθαλίες που οργιάζουν από άκρη σε άκρη. Ωσάν κρυμμένοι ποντικοί ξεπετιούνται και λιάζονται στις παραλίες χιλιάδες λουόμενοι πολίτες, προσπαθώντας να ξαποστάσουν από τις χειμωνιάτικες παρελάσεις ή αιφνιδιαστικές επισκέψεις στα καζίνο και τις παντός είδους διεφθαρμένες συναλλαγές που τόσο τους απασχόλησαν για μια ακόμη σημαντική χρονιά στην πρωτεύουσα και τις άλλες μικρές ή μεγάλες πόλεις. Από κοντά και οι πολιτικοί που απολαμβάνουν περιχαρείς τις νίκες του χειμώνα – ο καθείς για την παράταξή του – με τα ομόλογα, την Siemens, τον ΟΤΕ αλλά και τα άλλα υπόλοιπα που δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα από τη δόξα των μεγάλων οικονομικών αιμοδοσιών.
ΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ
Μικρές ή μεγάλες χαρές από τις κάθε λογής «αρπαχτές» συμπληρώνονται από τις μεγαλεπήβολες συζητήσεις στις παραλίες και τις ταβέρνες, τα πλάνα του χειμώνα και τους σχεδιασμούς για ένα ακόμη δυναμικό «μπάσιμο» στην τάξη των νεόπλουτων, που αποκτά με τον καιρό ολοένα και περισσότερα μέλη. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα, σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές θεωρείται ως μια από τις πιο διεφθαρμένες χώρες, με συνοδοιπόρους στην αδιαφάνεια και την διαφθορά χώρες της Αφρικής όπου τα καθεστώτα είναι ούτως ή άλλως κατά κανόνα διεφθαρμένα. Δεν είναι καθόλου παράξενο πως στην Ευρώπη εδώ και καιρό συζητούν για την συμπεριφορά των διωκτικών αρχών στην Ελλάδα, τη λειτουργία του ευρύτερου Δημόσιου τομέα, αλλά και την λογική του ιδιωτικού που σε πολλά μιμείται τον Δημόσιο. Επίσης καμία έκπληξη δεν αποτελεί η μη συμπερίληψη της Ελλάδας στις διάφορες στατιστικές, πράγμα που φανερώνει ολοκάθαρα την έλλειψη πληροφόρησης από τις αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες. Δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε στο διαδίκτυο σοβαρά και αξιόπιστα sites που παρέχουν διάφορες πληροφορίες για τα νέα δεδομένα και τις έρευνες σε διάφορα θέματα, όπου θα ανακαλύψετε με ευκολία ότι απλά δεν υπάρχουν στοιχεία για την Ελλάδα, ενώ για παράδειγμα υπάρχουν ακόμη και για την Ζουαζιλάνδη!
300 ΤΗΣ ΒΟΥΛΗ: ΕΝΟΧΟΙ Ή ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ;
Περί τα μέσα Αυγούστου οι πολίτες περιχαρείς εκστρατεύουν στις παραλίες με λίγα ευρώ στην τσέπη, μπόλικη επίδειξη αλλά και μια απίστευτη γκρίνια πως το κράτος είναι ανύπαρκτο σε όλους τομείς. Αλήθεια; Ποιος όμως συντηρεί αυτή την κατάσταση αν όχι οι ίδιοι οι πολίτες που ουσιαστικά δεν αντιδρούν και αποδέχονται στην ουσία αυτή την γενικευμένη ανακατωσούρα; Είναι λέτε υπεύθυνοι μονάχα οι 300 της Βουλής ή όλοι αυτοί που τους ψηφίζουν περιχαρείς και έπειτα μουρμουρίζουν; Σε έρευνες εις ότι αφορά το από που ενημερώνονται οι Έλληνες για την πληροφόρησή τους για τα τεκταινόμενα στην πολιτικο-κοινωνική ζωή της χώρας, η τηλεόραση αναδεικνύεται ως το πρώτο μέσον παραγωγής ενημέρωσης. Ακόμη και αυτοί που δεν βλέπουν συχνά, φαίνεται πως τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων τους κατακτούν σε μεγάλα ποσοστά. Αποτέλεσμα, καθώς οι ειδήσεις είναι ελεγχόμενες και φιλτράρονται ακατάπαυστα, στο τέλος να περνά η γραμμή που κάποιοι πολιτικοί κύκλοι θέλουν να περάσουν. Στις δε «ελεύθερες» συζητήσεις ενώπιον της οθόνης, η συχνή «στιλ καφενείου» αντιπαραβολή επιχειρημάτων ικανοποιεί τη μέση ελληνική οικογένεια που αναγνωρίζει τις προσωπικές της στιγμές σε αυτούς τους διαλόγους. Πως λοιπόν να είναι υπεύθυνοι μόνο οι πολιτικοί τη στιγμή που από ένα σημείο και μετά το παιχνίδι διαιωνίζεται από τους πολίτες; Στις έρευνες σχετικά με τη χώρα μας, καταγγέλλεται και στιγματίζεται από τους Έλληνες ο ρόλος των κομμάτων που τα θεωρούν σχεδόν αναξιόπιστα. Και εδώ όμως υπάρχει αντίφαση. Τα ποσοστά στις εθνικές εκλογές δεν είναι και μικρά. Υπάρχει αποχή αλλά όχι και μικρή συμμετοχή. Επομένως από ένα μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων, τα κόμματα θεωρούνται αξιόπιστα και μάλλον στις στατιστικές αρέσκονται πολλοί να αμφισβητούν αφού πρώτα έχουν υποταχθεί πλήρως σε αυτά και τη λογική τους.
ΔΙΠΡΟΣΩΠΙΑ, ΒΑΣΙΚΟ ΠΡΟΣΟΝ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ
Ζούμε σε μια κοινωνία που επικρατούν οι διπρόσωποι Νεοέλληνες. Που καταφέρνουν και πλουτίζουν με ανορθόδοξους τρόπους, με υποκρισία, παραμερισμό και υποσκελισμό του διπλανού με κάθε τρόπο και μέσο, με υπεράσπιση των ιδίων συμφερόντων έναντι οποιουδήποτε τιμήματος και κόστους, με αναφορά στον προϊστάμενο των δραστηριοτήτων του συναδέλφου στην δουλειά και άλλα πολλά νοσηρά. Όχι δεν ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί για την κατάντια αυτή. Εξάλλου οι πολιτικοί είναι ο καθρέφτης του λαού. Κοινώς, αυτούς θέλουν και αυτούς ψηφίζουν. Είδατε πώς αποσιωπήθηκε η υπόθεση Ζαχόπουλου, της Siemens, του Βατοπεδίου; Είδατε πως με τη συγκατάθεση και ενός μεγάλου τμήματος του κόσμου, οι μίζες και οι «ευγενείς χορηγίες και δωρεές» θα πάρουν το δρόμο της λήθης; Και όλοι στο τέλος αμήχανοι θα βροντοφωνάζουν το περίφημο ρητό «σιγά μην τους τιμωρούσαν!».
Για μια εβδομάδα και λίγο περισσότερο, οι παραλίες των ελληνικών νησιών θα γεμίζουν με λουόμενους και κάθε είδους επισκέπτες. Για αρκετό διάστημα και σε πολλά νησιά οι Νεοέλληνες θα ακουμπούν χιλιάδες λαχταριστά ευρώ για προσφορά ίσκιου και κάθε είδους καλοκαιριάτικη υπηρεσία… Έτσι, με αυτά και μ’ αυτά, οδεύουμε στο 2011 και η παιδεία σε τούτη τη χώρα είναι δυσεύρετο αγαθό. Ενόψει του επερχόμενου χειμώνα, οι προοπτικές για την ελληνική οικονομία μόνο ευοίωνες δεν είναι. Με επικείμενες περικοπές στους μισθούς και στον ιδιωτικό τομέα, κατακόρυφη αύξηση των τιμών αλλά και ασύδοτη κερδοσκοπία, πολλές κοινωνικές τάξεις θα υποφέρουν λόγω έλλειψης ρευστού. Χρυσές δουλειές λοιπόν για τις τράπεζες που με τα δάνεια και το πλαστικό χρήμα θα εξακολουθούν να λειτουργούν ως βασικός αιμοδότης της μέσης ελληνικής οικογένειας. Με το αζημίωτο βέβαια. Ποιος προβλέπεται να αλλάξει αυτή την κατάσταση; Ποιο κόμμα θα αναλάβει το πολιτικό κόστος για να «χαλάσει την πιάτσα» σταδιακά σε έναν τόπο που επιβιώνει από την κακοδιαχείριση και τις «αρπαχτές»; Ένα είναι το σίγουρο: Τα στοιχεία της κυβέρνησης θα συνεχίσουν να δείχνουν άνοδο του βιοτικού επιπέδου του μέσου Νεοέλληνα. Η αντιπολίτευση θα κατακεραυνώνει με παντός είδους επιχειρήματα την κυβερνητική πολιτική. Και οι στρατιές των Νεοελλήνων θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τις ολιγοήμερες διακοπές, θεωρώντας ότι μόνο ο δικός τους τρόπος είναι ο ενδεδειγμένος για εύκολο και γρήγορο πλουτισμό.
Μέχρι νεωτέρας, καλόν είναι να έχετε το νου σας για το ποιοι καλλιεργούν αυτή την ατμόσφαιρα στη χώρα των πάλαι ποτέ φιλοσοφούντων όπου αυτό που αποκαλείται σεβασμός στον διπλανό αφήνεται να εννοηθεί πως ισχύει μόνο για τους κοντινούς συγγενείς. Μέχρι την επόμενη εντολή, είναι προτιμότερο να έχετε τα αντανακλαστικά σας σε εγρήγορση, παρά να αναλώνεστε στη διαρκή ενασχόληση για το ποιος έφαγε και πόσα μπροστά στις οθόνες της συμφοράς. Την επόμενη εντολή που ασφαλώς δεν θα είναι λαϊκή.
