Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας με την ομιλία του στην επέτειο της αποκαταστάσεως της Δημοκρατίας, την 24η Ιουλίου, έθεσε τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων για το σημερινό κατάντημα της χώρας, καταλογίζοντας ευθέως την «κύρια ευθύνη» στην εγχώρια πολιτική τάξη, παραλλήλως, όμως, δεν άφησε στο απυρόβλητο τη συντεχνιακή αντίληψη που διακατέχει τον ελληνικό συνδικαλισμό και τις ηγεσίες του.
«Η ευθύνη για την ελληνική παρακμή βαρύνει κυρίως την πολιτική τάξη, που έχει την υποχρέωση να καθοδηγεί τις εξελίξεις και η αποδοκιμασία που δέχεται σήμερα το πολιτικό σύστημα είναι πολλές φορές ακατέργαστη μέσα στη γενίκευσή της, αλλά στον πυρήνα της δίκαιη», τόνισε ο Πρόεδρος, ο οποίος, αναφερόμενος στις κινητοποιήσεις κατά των βάρβαρων μέτρων που προώθησε και προωθεί η κυβέρνηση, σημείωσε πως «η διαμαρτυρία είναι δίκαιη και δικαιολογημένη, όχι, όμως, όταν εκφράζεται με συντεχνιακό αυτισμό και αδιαφορία για την κοινωνική πλειοψηφία».
Η προεδρική ομιλία δεν προβλήθηκε αρκούντως από τα, κατά τα λοιπά λαλίστατα, ΜΜΕ, αλλά είναι βέβαιο πως εμπεριέχει αλήθειες, τις οποίες όλοι γνωρίζουμε, όλοι θεωρητικά ενστερνιζόμαστε, αλλά ταυτόχρονα όλοι πιστεύουμε πως δεν μας αφορούν, ή ότι, εν πάση περιπτώσει, εμείς, είτε ως άτομα, είτε ως κοινωνικές ομάδες, εξαιρούμεθα και ότι δεν φέρουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης για το σημερινό κατρακύλισμα του τόπου.
Κατρακύλισμα στο οποίο έχει μεν την «κύρια ευθύνη» η παραπαίουσα πολιτική μας τάξη, αλλά μερίδιο ευθύνης έχουμε και εμείς – αν φυσικά επιμένουμε να χρησιμοποιούμε για τον εαυτό μας το όρο πολίτης - που με τη σιωπή μας, την ανοχή μας και κυρίως με την ενεργό συμμετοχή μας στο μεταπολιτευτικό κομματικό και πολιτικό αλισβερίσι, συντελέσαμε στην επιβίωση της σημερινής νοσηρής καταστάσεως.
Αλήθεια, εμείς δεν είμαστε που ψηφίζαμε την εναλλαγή των δύο βασικών πυλώνων του εγχώριου δικομματισμού στην κυβερνητική διαχείριση;
Αλήθεια, εμείς δεν είμαστε εκείνοι που, έχοντας δεχθεί ως σωστή την πελατειακή σχέση με τα κόμματα και την εξουσία, ζητήσαμε ένα διορισμό μας ή κάποιου δικού μας στο δημόσιο, ένα ρουσφέτι, μια εξυπηρέτηση, ακόμη και το σβήσιμο μιας κλήσεως της τροχαίας, αν και ξέραμε ότι είχαμε παρκάρει παράνομα;
Αλήθεια, εμείς δεν είμαστε εκείνοι που βρίζαμε το ένα από τα δύο κόμματα εξουσίας, όταν αυτό βρισκόταν στην κυβέρνηση με τη δική μας ψήφο, αλλά στις επόμενες εκλογές το καταψηφίζαμε και επιλέγαμε – ως χαμαιλέοντες – το άλλο κόμμα κ.ο.κ.;
«Η Ελλάδα έγινε δημοκρατία, αλλά όχι σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία. Δεν μπορέσαμε, παρά τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, να φτιάξουμε μια υγιή και ευρεία παραγωγική βάση για τη χώρα ούτε δομές διαφανούς διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας», τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Κι αυτή η προεδρική επισήμανση απηχεί την πραγματικότητα στον τόπο μας τα τελευταία 35 χρόνια, πλην, όμως, αξίζει να τονιστεί πως και ο Κάρολος Παπούλιας ήταν από τα πλέον προβεβλημένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, το οποίο – όπως και η ΝΔ – δεν αξιοποίησε τις κοινοτικές επιδοτήσεις, αλλά τις χρησιμοποίησε για να κάνει αναδιανομή εισοδημάτων και στη συνέχεια προχωρούσε σε δανειοδοτήσεις. Εν προκειμένω, φαίνεται ότι ίσχυε μια φράση του τότε πανίσχυρου Υπουργού Α. Τσοχατζόπουλου, ο οποίος όταν τον είχαν ρωτήσει «μα καλά από πού θα βρείτε τα λεφτά», είχε πει αφοπλιστικά ότι «η απάντηση είναι απλή, θα δανειστούμε και θα προχωρήσουμε».
Φάγαμε, λοιπόν, τις κοινοτικές επιδοτήσεις, φάγαμε προφανώς και τα δανεικά (που νομίσαμε πως θα είναι και αγύριστα) πορευθήκαμε (με ευθύνη και των κομμάτων της Αριστεράς, που δεν ξέφυγαν από τον ανέξοδο – όπως ήθελαν να νομίζουν – λαϊκισμό ) με συντεχνιακές αντιλήψεις και νοοτροπίες και σήμερα βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε.
Χρωστάμε εμείς, τα παιδιά και εγγόνια μας, δεν ξέρουμε πότε – και αν θα προλάβουμε - να βγούμε στη σύνταξη, αλλάζουμε και μάλιστα βιαίως τον τρόπο της ζωής μας και ζούμε ένα φοβερό καλοκαίρι, χωρίς να ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει το φθινόπωρο.
Θα έχουμε δουλειά;
Θα μας πληρώνουν;
Αλλά ας μην παραπονούμαστε!!!
Νέα κόμματα ήλθαν στο προσκήνιο.
Άλλα θα μας έλθουν οσονούπω.
Τα πολιτικά κόμματα βρίσκονται σε αναταραχή για πολλούς και διαφόρους λόγους.
Οι ελεγκτές της τρόικας (οι φον φούφουτοι, σύμφωνα με τον κ. Πάγκαλο) κυβερνούν τον τόπο.
Ο Γ. Α. Παπανδρέου με τους ξένους καθηγητές της Οικονομίας και τους ανά τον κόσμο «σοσιαλιστές» έκαναν θεωρητικές αναλύσεις – λουόμενοι – στον Πόρο.
Η «Σέχτα Επαναστατών» δολοφόνησε το δημοσιογράφο Σ. Γκιόλια,
Οι Τούρκοι προκαλούν στο Αιγαίο, αλλά η κυβέρνηση συνομιλεί μαζί τους.
Εκατομμύρια ευρώ «πάνε κι έρχονται» στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, αντί για Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που ήθελε να γίνει, έγινε Πρόεδρος του Παναθηναϊκού, δηλαδή έγινε υπάλληλος της οικογενείας Βαρδινογιάννη, η οποία, ιδεολογικά και πολιτικά, δεν ενστερνίζεται τις αριστερές απόψεις του πρώην Προέδρου του ΣΥΝ.
Δηλαδή, παντού πολτός και ρευστότητα.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μίλησε ευθέως για «κλείσιμο του ιστορικού κύκλου που ξεκίνησε για την ελληνική δημοκρατία το 1974» και συνέδεσε αυτό το κλείσιμο με «το βίαιο ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης».
Μένει, λοιπόν, να δούμε αν θα ανοίξει ένας νέος κύκλος και κυρίως τι θα μας φέρει.
