Δεν είναι η πρώτη φορά, που τα τελευταία χρόνια η Τουρκία διεξάγει αυθαίρετα και παράνομα, γεωφυσικές υποθαλάσσιες έρευνες στην υφαλοκρηπίδα του ακριτικού μας νησιού του Καστελόριζου.
Τη de facto αυτή επέκταση των «θαλασσίων αυτών αρμοδιοτήτων» της Τουρκίας, νοτίως του Καστελόριζου, επιχείρησε η Αγκυρα και τον Νοέμβριο του 2008, με την αποστολή της φρεγάτα «Puenti», για την προστασία του Νορβηγικού πλοίου «Μαλένε αστέρβλοντ», το οποίο διεξήγαγε και τότε για λογαριασμό της, παράνομα υποθαλάσσιες γεωφυσικές έρευνες, οι οποίες τελικά δεν ολοκληρώθηκαν, λόγω διπλωματικής παρέμβασης της χώρας μας, προς την κυβέρνηση της Νορβηγίας. Τότε για να αποχωρήσει το ερευνητικό πλοίο, από τη συγκεκριμένη περιοχή, ο Νορβηγός πλοίαρχος, ζήτησε την ακριβή οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, του Καστελόριζου και όταν τελικά, του εδόθησαν από τη χώρα μας, αποχώρησε χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Με τον όρο υφαλοκρηπίδα εννοούμε το βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος των υποθαλάσσιων περιοχών, που εκτείνονται έξω από το χώρο των χωρικών υδάτων (αιγιαλίτιδα ζώνη), ως το βάθος των 200 μέτρων ή πέρα από το όριο αυτό, ως το σημείο, που το βάθος των υπερκείμενων υδάτων, επιτρέπει την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων των περιοχών αυτών. Ως ανώτατο εύρος της υφαλοκρηπίδας προσδιορίζονται τα 200 ναυτικά μίλια (Ν.Μ.), από το τέλος των χωρικών υδάτων. Σήμερα ο όρος της υφαλοκρηπίδας και λόγω των ασαφειών, που περιλαμβάνει θεωρείται ξεπερασμένος και σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας του Μουτέγκο Μπέϊ της Τσαμάικας του 1982, χρησιμοποιείται πλέον η αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ), πλάτους και αυτή 200 Ν.Μ. από το τέλος των χωρικών υδάτων κάθε χώρας ή νήσου. Στο Αιγαίο αυτό δεν έχει καμία επίπτωση, αφού η έκτασή του και το βάθος του, δεν είναι αρκετά μεγάλα.
Το Καστελόριζο γεωγραφικά δεν ανήκει στο Αιγαίο, αλλά στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου και βρίσκεται 70 Ν.Μ. ανατολικά της Ρόδου και 160 Ν.Μ. δυτικά της Κύπρου. Η Τουρκία δεν μπορεί να χωνέψει ότι το ξεχασμένο Καστελόριζο, προσφέρει στην Ελλάδα μια έκταση, υφαλοκρηπίδας επιφάνειας 5.240 τετρ. Ν.Μ. και ότι ένεκα τούτου (Καστελόριζο) συναντώνται σε αυτό, οι ΑΟΖ της Ελλάδας, της Κύπρου, της Αιγύπτου και της Τουρκίας. Επομένως αυτό δημιουργεί μεγάλο πονοκέφαλο στην Τουρκία και έχει ένα λόγο παραπάνω, να αμφισβητεί και έμπρακτα πλέον την ελληνική επικυριαρχία, επί της υφαλοκρηπίδας του νησιού μας (Καστελόριζο).
Από τις γειτονικές μας χώρες, μόνο με την Ιταλία έχουμε υπογράψει σχετική συμφωνία οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας στο Ιόνιο Πέλαγος. Με την Αλβανία καταλήξαμε σε καταρχήν συμφωνία, αλλά τελικά το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας αυτής την έκρινε αντισυνταγματική όχι στην ολότητά της, αλλά μόνο για την περιοχή των νήσων Οθωνών.
Βρίσκονται σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις μεταξύ Αιγύπτου - Λιβύης και Ελλάδας για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας των θαλασσών, που τις ενώνουν. Η Τουρκία έχει ήδη παρέμβει στην Αίγυπτο, από την οποία ζητά να εξαιρεθεί από τις διαπραγματεύσεις το Καστελόριζο. Και επομένως οι πρόσφατες γεωφυσικές έρευνες στην υφαλοκρηπίδα του, από το ερευνητικό σκάφος «Πίρι Ρέις» της Τουρκίας, ήσαν όλες, εκ του πονηρού και για να κατοχυρώσει, τετελεσμένα γεγονότα, φυσικά σε βάρος μας.
Η Τουρκία με τις πράξεις της αυτές δεν παραβιάζει μόνο το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας, που καθόλου δεν την ευνοεί, αλλά και το σχετικό πρακτικό, που υπογράφτηκε στη Βάρνα στις 11-11-1976 μεταξύ των δύο χωρών (Ελλάδας - Τουρκίας) και καθορίζει, έναν κώδικα συμπεριφοράς, που πρέπει να διέπει, τις διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Τούτο σημαίνει με απλά λόγια ότι ούτε, η Ελλάδα ούτε και η Τουρκία, μέχρι της επίλυσης αυτής της διαφοράς, καμία χώρα δεν μπορεί να προβαίνει σε πάση φύσεως έρευνας, επί της αμφισβητουμένης από την Τουρκία υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, όπως έκανε πρόσφατα με το «Πίρι - Ρέις» στο Καστελόριζο και τώρα (20.7.2010) ενεργεί με το σκάφος «Τσεσμέ» στο Βορειοδυτικό Αιγαίο (Θράκη), φανερώνουν ατράνταχτα, σαφή «ατζέντα» της Αγκυρας, αναφορικά με τις επιδιώξεις της.
Η Αγκυρα βλέποντας και εκτιμώντας ότι αργά ή γρήγορα η χώρα μας, θα έλθει σε συμφωνία για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας των θαλασσών, που τις ενώνουν με την Αλβανία - Λιβύη - Αίγυπτο - Κύπρο και ότι η μία μετά την άλλη χώρες, αναγνωρίζουν και επικυρώνουν το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας, οι ρυθμίσεις του οποίου είναι ευνοϊκότατες για την πατρίδα μας, προσπαθεί γράφοντας στην κυριολεξία στα παλιά της τα παπούτσια, όλες τις διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις, με μόνο και μοναδικό όπλο τη στρατιωτική της ισχύ και τη στρατηγική της θέση, να επιβάλει τις πάγιες θέσεις της, στη χώρα μας, όπως αυτή τις ευνοεί και τις ερμηνεύει. Δηλαδή τη διχοτόμηση, τη συνδιαχείρηση και τη συγκυριαρχία στο Αιγαίο, σαν να μην υπάρχουν σε αυτό, καθόλου ελληνικά νησιά, που αριθμού κάπου στα 3.000 μαζί με τις βραχονησίδες.
Η όλη επιχειρηματολογία της Τουρκίας στηρίζεται στη δική της πατέντα, μοναδική στον κόσμο ότι τα νησιά, δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, πράμα, που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το Διεθνές Δίκαιο των θαλασσών. Ειδικά υποστηρίζει ότι τα νησιά του Αιγαίου, επικάθονται σε υφαλοκρηπίδα, που είναι προέκταση της Ανατολίας. Εμείς δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ενδώσουμε στην απειλή του casus belli (αιτία πολέμου) και στις καθημερινές προκλήσεις της Αγκυρας. Χώρα, που σέβεται και αποδέχεται το Διεθνές Δίκαιο και τη διεθνή νομιμότητα, δεν έχει σε τίποτα να φοβηθεί και από κανέναν, όσο ισχυρός και εάν είναι.
Να θέσουμε στη γειτονική μας χώρα, με κάθε σαφήνεια ότι η μοναδική υποχώρηση (κόκκινη γραμμή) που μπορούμε να κάνουμε είναι, η επέκταση των χωρικών μας υδάτων, να περιοριστεί στα 10 Ν.Μ. αντί των 12 Ν.Μ. που ορίζεται από Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας, ώστε να συμπέσει συγχρόνως και ο Εθνικός εναέριος χώρος μας (Ε.Ε.Χ.) με αυτά (10 Ν.Μ.). Οι Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι, το Αιγαίο δεν είναι «Κύπρος» και ως εκ τούτου, δεν θα αποτολμήσουν ποτέ τους, καμία πολεμική σύρραξη με την Ελλάδα, εξαιτίας της υφαλοκρηπίδας.
Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να αποστεί, πιστεύω απ΄ αυτήν την «κόκκινη γραμμή». (Επέκταση χωρικών μας υδάτων κάτω των 10 Ν.Μ. και αυτό ελπίζω να το έχουν συνειδητοποιήσει πολύ καλά οι Τούρκοι στα 35 χρόνια, που διαρκεί αυτή η ένταση στο Αιγαίο.
Οι Τούρκοι έχουν μάθει και συνηθίσει να μας αρπάζουν εδάφη χωρίς να ματώνουν όπως Ανατολική Θράκη το 1922 και Κύπρος το 1974. Αυτή τη φορά εάν το επιχειρήσουν ένα είναι σίγουρο ότι θα ματώσουν και μάλιστα για τα καλά.
Αυτή η εκκρεμότητα εκτιμάται ότι θα διαρκέσει πολύ ακόμα. Γρήγορη λύση δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Επομένως εμείς οι Ελληνες θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε, ότι θα εξακολουθούμε, να ζούμε συνέχεια, με τις καθημερινές προκλήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, να μην πέσουμε σε καμία παγίδα, γιατί ο παμπόνηρος Ανατολίτης γείτονας, καραδοκεί και περιμένει, κάποια χρυσή ευκαιρία, για να την εκμεταλλευθεί στο έπακρον, όπως δυστυχώς έκανε το 1974 στην Κύπρο, με τα γνωστά σε όλους μας γεγονότα και με την πλάτη μας, έκτοτε στον τοίχο. Εάν δεν είχε βάλει αγαπητέ αναγνώστη, με τόση ευκολία τον Ιούλιο του 1974, η Τουρκία πόδι στην Κύπρο τότε θα ήταν τελείως διαφορετική η συμπεριφορά της απέναντί μας (Ελλάδα - Κύπρος).
