Γιατί δεν μας το λένε απλά και ξεκάθαρα να τελειώνουμε: «Κύριοι, δεν γουστάρουμε ως κυβέρνηση να κάνουμε τους Μεσογειακούς. Να φύγουνε, να πάνε αλλού». Να ησυχάσουμε και ’μεις ως άμεσα εμπλεκόμενοι, να ησυχάσουν και οι διεθνείς ιθύνοντες που εμπλέκονται με το θέμα των Μεσογειακών και να κλείσει το θέμα. Κακώς, αλλά να κλείσει.
Όχι που μας έχουν τρελάνει στην μπαρούφα εδώ και κάμποσο καιρό, αναζητώντας συνέχεια προσκόμματα και κόβοντας πότε από δω και πότε από κει. Διότι κόψε - κόψε, στο τέλος αυτοί οι αγώνες «αν» γίνουν, όχι «Μεσογειακοί» δεν θα ‘ναι ούτε μαθητικοί, που λέει ο λόγος. Και το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να γίνουμε διεθνώς ρεζίλι και να γελάνε για μια ακόμη φορά εις βάρος, οι ξένοι. Καθότι αυτή δεν είναι μια «ιδιωτική υπόθεση» του Βόλου και της Λάρισας και της Θεσσαλίας ολόκληρης, εν κατακλείδι, ούτε και είναι μια «εγχώρια» υπόθεση. Που θα την τσαλαπατήσουμε όπως συνηθίζουμε, θα την αντιμετωπίσουμε, κατ’ έθιμο με προχειρότητα και, ε, άμα δεν πάει καλά, θα «βριστούμε» εδώ, μεταξύ μας, θα κατηγορήσουμε ο ένας τον άλλον και θα λήξει το πανηγύρι. Πρόκειται για μια διεθνή αθλητική διοργάνωση, εξαιρετικά σημαντική, που τέλος πάντων όταν τα καταφέραμε να την «πάρουμε» για το 2013, θεωρήσαμε ότι ήταν τιμή μας και καμάρι μας. Και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να γίνουν σημαντικά έργα υποδομής, να προβληθεί διεθνώς η περιοχή και κατ’ επέκταση η χώρα και αυτό να έχει εν συνεχεία να το «εισπράξει» και σε επίπεδο προσέλκυσης τουριστών.
Αυτό λοιπόν που φάνταζε, τηρουμένων των αναλογιών και των δεδομένων της εποχής που Βόλος και Λάρισα διεκδίκησαν και πήραν τους Μεσογειακούς, ως μια μοναδική ευκαιρία, κινδυνεύει τώρα να γίνει ένας «σίγουρος» τρόπος για να εκτεθούμε διεθνώς.
Εντάξει, λεφτά δεν υπάρχουν, το γνωρίζουμε. Ή, εν πάση περιπτώσει, δεν υπάρχουν αρκετά για να «ικανοποιηθούν» εκτός από τις ανάγκες κατασκευής των έργων και οι μίζες που «παραδοσιακά» κονομάνε κάποιοι.
Αλλά από το «λεφτά δεν υπάρχουν», σε αντιπαράθεση με εκείνο το περιβόητο προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν» μέχρι αυτό το «κόψε - ράψε» με τους Μεσογειακούς, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Άρχισαν - πρώτα - να κόβουν αθλήματα, μετά άρχισαν να κόβουν τη Λάρισα από αθλήματα, μετά άρχισαν να περικόπτουν εγκαταστάσεις και φθάσαμε χθες να διαβάζουμε ότι αν σε 10 μέρες δεν βρεθούν 157 εκ. ευρώ πάνε περίπατο τα Μεσογειακά χωριά! Θα ’ρθουνε εδώ οι άνθρωποι και θα μείνουν σε... αντίσκηνα που λέει ο λόγος! Καλά, πλάκα μας κάνουν! Γιατί, σε όλη την πορεία αυτού του δραματικού σίριαλ «Η πορεία των Μεσογειακών Αγώνων μετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές» κάποιοι κυβερνώντες διαβεβαίωσαν τις διοργανώτριες πόλεις ότι θα γίνουν οι αγώνες αλλά με περικοπές. Επίσης, και τους γενικούς διοργανωτές που βλέποντας το αλαλούμ που γίνεται, ρώτησαν «τους θέλετε ή δεν τους θέλετε τους αγώνες να τους δώσουμε αλλού» και απάντησαν ότι «τους θέλουμε». Μάλλον θα ντράπηκαν να πουν «όχι», έτσι ξερά και ξεκάθαρα. Που καλύτερα να το λέγανε το «όχι». Αξιοπρεπέστερο θα ήταν και εντιμότερο σίγουρα, να πούνε ότι δεν το θέλουν το συμβάν γιατί δεν μπορούν να το υποστηρίξουν οικονομικά. Τουλάχιστον να αποφύγουμε πιθανό ρεζιλίκι. Και να απαλλαγούμε βεβαίως - βεβαίως και από το διαρκές κυβερνητικό «δούλεμα» που πετάνε ο ένας στον άλλο το μπαλάκι και εμείς πάμε δεξιά και αριστερά μπας και το πιάσουμε.
Να σταματήσει η κοροϊδία. Να μας πουν σταθερά, υπεύθυνα, ξεκάθαρα και έντιμα: μπορούν να υποστηρίξουν τους Μεσογειακούς; Θέλουν να γίνουν; Και να πάρουν τα πράγματα το δρόμο τους και ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του.
