Το μπουρλότο δεν έχει μόνον απόλυτα την έννοια της πλήρους και ολοσχερούς καταστροφής. Έχει συνάμα και την έννοια της πυροδότησης. Της έκλυσης δύναμης δημιουργίας και ανάτασης. Σημαίνει και την αποκάλυψη και δράση στοιχείων ισχύος μεγατόνων και απρόβλεπτων αποτελεσμάτων.
Όταν ο Κωνσταντίνος Κανάρης, ο μυθικός μας μπουρλοτιέρης, έβαλε φόκο στην τουρκική ναυαρχίδα, δεν κατέκαψε με το μπουρλότο του, μόνον τους 2.000 Τούρκους, τη ναυτική ηγεσία του στόλου του εχθρού και το καμάρι του εχθρικού στόλου. Ξεσήκωσε και πυροδότησε το Έθνος μας, για το μεγάλο θαύμα. Όταν ο καλόγερος Σαμουήλ στο Κούγκι ή ο ηγούμενος στο Αρκάδι και ο Καψάλης στο Μεσολόγγι, έβαλαν μπουρλότο στις πυριτιδαποθήκες τους και θυσιάστηκαν αυτοβούλως με τόσους άλλους συνέλληνες, πέτυχαν την έκλυση της πίστης και της γενναιότητας του δουλωμένου λαού. Για κάθε σπυρί μπουρλότο χιλιάδες ξεσηκώθηκαν και έγραψαν με το αίμα τους σελίδες δόξας και μεγαλείου.
Σήμερα η Πατρίδα μας, δεν βρίσκεται στην απελπιστική εκείνη κατάσταση των προγόνων μας. Ζει όμως μια περίοδο δύσκολη, χωρίς ελπίδα. Περίοδο φόβου, αγωνίας και απόγνωσης. Είμαστε στο σταυροδρόμι συγκλονιστικών αλλαγών, παγκόσμιας σημασίας. Μεγάλα κράτη συγκλονίζονται. Οικονομίες καταρρέουν. Λαοί μαστίζονται από πείνα, απάνθρωπη βία ή πολεμικές συρράξεις.
Και η Ελλαδίτσα μας, θύμα κι αυτή της παγκόσμιας κρίσης, παραπαίει χωλαίνουσα. Με δυσκολία αντιμετωπίζει τα πλήγματα της κρίσης, που ακόμα σοβεί και κανείς δεν γνωρίζει την πορεία της. Υπάρχει φόβος και κίνδυνος μεγάλος τελικά να μην μπορέσουμε ν’ ακολουθήσουμε τις άλλες ανεπτυγμένες χώρες στον ρυθμό αναπτέρωσης. Και τούτο γιατί, τα δικά μας προβλήματα, υπήρχαν και πριν από την παγκόσμια αυτή κρίση. Προϋπήρχε η λαβωμένη ανταγωνιστικότητά μας, εδώ και 30 χρόνια. Η παραγωγή μας μειωμένη. Έμαθε ο Έλληνας να εισάγει περισσότερα από όσα εξάγει. Να ξοδεύει περισσότερα από όσα εισπράττει. Να βιώνει μια πλαστή ευημερία με πλαστό χρήμα. Σ’ όλους τους πανευρωπαϊκούς δείκτες, πρώτοι ερχόμαστε στα αρνητικά, τελευταίοι στα θετικά. Η ανεργία μαστίζει τους νέους. Οι τομείς της Παιδείας, της υγείας, της ποιότητας ζωής αποκαρδιωτικοί. Η βία και το έγκλημα σε έξαρση και ανοδική πορεία. Η προγονική διχαστική κληρονομιά, δεν μας απολείπει. Η διαφθορά θεριεμένη... θα χρειαζόταν χρόνος πολύς, για ν’ απαριθμήσει κανείς, τις παθογόνες αιτίες που βαρύνουν τον τόπο μας.
Και τώρα τι κάνουμε, με τούτον τον δοκιμασμένο και αποτυχημένον πολιτικό συρφετό, που μας έφερε στον γκρεμό; Χρόνια τώρα, παίζεται το ίδιο έργο. Κι εμείς αμνήμονες, άκριτοι και ηλίθιοι θεατές. Το τούνελ, που διαβαίνουμε ατέλειωτο, χωρίς κανένα σημάδι φωτεινό στο βάθος.
Μια λύση μας απομένει. Να φανεί και πάλι ένας μπουρλοτιέρης. Ενας ηγέτης, που θα έχει το σθένος, να γράψει στα παλιά του τα παπούτσια, το όποιο πολιτικό κόστος, που θα αναλάβει, για να κάνει τις ρηξικέλευθες ανατροπές. Ένας (Θεέ μου ένας) πολιτικός με καθαρά χέρια και καθαρό μυαλό. Ένα παλικάρι να βάλει μπουρλότο κι ας χαθεί κι αυτός μαζί του. Αρκεί ν’ ανοίξει δρόμους διαφυγής, απ’ ό,τι μας κληροδότησαν ανίκανα ανθρωπάκια. Δαυλί πυρακτωμένο να κρατά στο χέρι του και στεντόρεια φωνή, που να ξεσηκώνει το Έθνος. Να μας καλέσει και να μας πει, «Ελάτε όλοι μαζί. Ώρα στερνή να σώσουμε την Ελλάδα». Και να βάλει μπουρλότο στη φωλιά του λοιμικού τσουνάμι. Των επίσημων και ανεπίσημων καταχραστών. Των ριψάσπιδων Ελλήνων. Της υποκριτικής Εκκλησίας και των άπιστων παπάδων. Των άντρων διαπλοκών, των επίορκων δικαστών και πουλημένων πολιτικών.
