Του Κώστα Γιαννούλα, προέδρου του Οργανισμού Βρεφονηπιακών Σταθμών του Δήμου Λαρισαίων
Οι παιδικοί σταθμοί στις μέρες μας αποτελούν μια νέα κοινωνική πραγματικότητα, που την επέβαλαν με τον καιρό οι συνθήκες και οι ανάγκες λειτουργίας της σύγχρονης οικογένειας, και που χωρίς αυτούς οι συνέπειες, ειδικά για τις εργαζόμενες μητέρες των αστικών κέντρων, θα ήταν ιδιαίτερα επώδυνες.
Πριν μερικές δεκαετίες, ωστόσο, που η αστυφιλία δεν είχε κάνει ακόμη αισθητή την παρουσία της και κατά συνέπεια οι αστικοί πληθυσμοί ήταν σχετικά μικροί και ίσχυε το κοινωνικό δόγμα “παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είναι μπαλωμένο”, οι παιδικοί σταθμοί δεν ήταν απαραίτητοι.
Αυτό συνέβαινε, γιατί αρκούσε η παρουσία του παππού ή της γιαγιάς, που, αν δε συγκατοικούσαν, ως συνήθως, στο ίδιο σπίτι, ήταν τόσο κοντά τα σπίτια τους μ΄αυτά των παιδιών τους, ώστε οποιαδήποτε στιγμή ήταν διαθέσιμοι, για να προσφέρουν τη βοήθειά τους για το φύλαγμα και την ανατροφή των εγγονών τους.
Σ΄αυτό συνέβαλλε, επίσης, και το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών, πολύ δε περισσότερο των μητέρων, δεν είχαν αναγκαστεί ακόμη εκ των πραγμάτων να βγουν και στην αγορά εργασίας, οπότε είχαν το χρόνο να μεγαλώνουν οι ίδιες τα παιδιά τους.
Αφότου, όμως, αυξήθηκαν οι αστικοί πληθυσμοί και ερήμωσε η επαρχία, αφότου αναφορικά με τους γέροντες γονείς επεκράτησε το δόγμα “μακριά και αγαπημένα” και πολλαπλασιάστηκαν οι εργαζόμενες μητέρες, οι βρεφονηπιακοί σταθμοί για ευνόητους λόγους έγιναν μια κοινωνική αναγκαιότητα, προορισμένη να υποστηρίζει τη λειτουργία, κυρίως των οικογενειών με εργαζομένους και τους δύο γονείς, τις ώρες που αυτοί είναι αναγκασμένοι να βρίσκονται στο χώρο εργασίας τους.
Το έργο που παράγεται σ΄αυτούς είναι πολύ σημαντικό και ιδιαίτερα σύνθετο και δύσκολο, αφού έχει να κάνει με παιδιά ηλικίας μηνών έως 4,5 χρόνων και παροχή υπηρεσιών σχετική με την προσαρμογή τους σε περιβάλλον μακριά απ΄τους γονείς τους, την αυτονόμησή τους, το φαγητό τους, το καθάρισμά τους, όταν λερώνονται, την υγεία τους και τη δημιουργική απασχόλησή τους με δραστηριότητες, που στοχεύουν, στην αγωγή, στη μάθηση και στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους. Εν τούτοις, αν κρίνει κανείς απ΄τα αποτελέσματα και τη ζήτηση στους παιδικούς σταθμούς του Δήμου Λαρισαίων, θα διαπιστώσει ότι αυτοί, χάρις και στις φιλότιμες προσπάθειες και φροντίδες του διοικητικού, του εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού, ανταποκρίνονται με ιδιαίτερη επιτυχία στο έργο τους.
Η σημερινή Δημοτική Αρχή αντιληφθείσα έγκαιρα την αναγκαιότητα και την αξία των βρεφονηπιακών σταθμών έριξε ειδικό βάρος στην προσπάθεια να πολλαπλασιασθούν, ώστε να είναι σε θέση σήμερα να ικανοποιούν σχεδόν στο σύνολό τους τις ανάγκες των δημοτών κατά προτεραιότητα αλλά και πάρα πολλών ετεροδημοτών.
Έτσι, αυτή τη στιγμή ο Δήμος Λαρισαίων, χάρις και στις ευγενικές προσφορές και χορηγίες συμπολιτών μας, διαθέτει 21 ιδιόκτητους παιδικούς σταθμούς και το Σεπτέμβρη θα προστεθεί η λειτουργία ενός άλλου στη συνοικία του Αγίου Θωμά. Παρότι, μάλιστα, το κόστος λειτουργίας τους υπερβαίνει τα 5.000.000 ευρώ το χρόνο, και παρότι οι καιροί είναι δύσκολοι, επιμένει να προγραμματίζει την ανέγερση και λειτουργία, σύντομα, κι άλλων παιδικών σταθμών, ώστε να είναι σε θέση να καλύπτει τη ζήτηση όλων όσοι διαμένουν στη Λάρισα.
Και επειδή αυτή την περίοδο γίνεται η επιλογή των παιδιών για τη νέα χρονιά και η ζήτηση είναι μεγαλύτερη απ΄την προσφορά, θα ήθελα να επισημάνω και πάλι στους γονείς ότι οι παιδικοί σταθμοί είναι λύση ανάγκης για τις εργαζόμενες, κυρίως, μητέρες και λειτουργούν ως υποκατάστατά τους. Για ευνόητους λόγους θα ήταν προτιμότερο να μπορούσαν οι ίδιες να μεγάλωναν από μόνες τους τα παιδιά τους, τη στιγμή που σ΄αυτή τη φάση της ζωής τους αποκτούν το 60-70% των μόνιμων χαρακτηριστικών, που θα τα συνοδεύουν εφόρου ζωής.
Όσες, λοιπόν, είναι σε θέση ν΄αντιμετωπίζουν διαφορετικά το φύλαγμα των παιδιών τους, καλό είναι να μην υποβάλλουν αίτηση εγγραφής τους στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, και γιατί στερούν, ενδεχομένως, κάποιες θέσεις για παιδιά μητέρων, που εργάζονται και αδυνατούν, πραγματικά, να λειτουργήσουν το σπίτι τους και γιατί αποδεικνύουν, έτσι, έμπρακτα την αγάπη τους προς αυτά.
