Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
Ρεκόρ αποχής στις εκλογές της Κυριακής. Ρεκόρ λιγότερων ψήφων που πήρε κυβερνητικό κόμμα από το 1990 και δώθε και τώρα… Ρεκόρ παραμονής υπουργού σε Κυβέρνηση!
Αν μη τι άλλο η νέα Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φαίνεται ότι θα εξασφαλίσει μία θέση στο βιβλίο Γκίνες με τόσα ρεκόρ μαζεμένα.
Είπαν κάποιοι «κακούληδες» ότι «τελικά ο Τσίπρας έκανε εκλογές για να κάνει ανασχηματισμό στην κυβέρνηση» αλλά αυτό πια... ξεφεύγει! Μόλις 12 ώρες παρέμεινε στην Κυβέρνηση ο των ΑΝΕΛ υφυπουργός Δημήτρης Καμμένος και εξαναγκάστηκε σε παραίτηση γιατί τον… έκαψαν διάφορα σχόλια ρατσιστικά, αντισημιτικά, ομοφοβικά που είχε κάνει κατά καιρούς στο διαδίκτυο. Οπότε, κατ’ επέκταση, μόλις 12 ώρες χρειάστηκε η νέα Κυβέρνηση για να κάνει τον πρώτο μίνι ανασχηματισμό! Και μήπως δούμε και δεύτερο δηλαδή, γιατί οι «53», η νέα συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, διαμαρτύρονται και για τον Μπόλαρη, οπότε ποτέ δεν ξέρει κανείς τι μπορεί να συμβεί μέσα στις επόμενες ώρες.
Το τραγελαφικό της υπόθεσης ποιο είναι;
Ότι πάνω που έσβηναν και έγραφαν προκειμένου να προκύψει η σύνθεση της νέας Κυβέρνησης μέγα θέμα ανέκυψε με τον Νικολόπουλο, επίσης από τους ΑΝΕΛ, ο οποίος επίσης κατά το παρελθόν έχει προκαλέσει με δηλώσεις και αναρτήσεις, και εν τέλει λόγω των αντιδράσεων και προκειμένου να αποσοβηθεί τυχόν «προστριβή» μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων απεσύρθη, διαμαρτυρόμενος ο κ. Νικολόπουλος και… Και τη βρήκαν από τον Δ. Καμμένο, που έβαλαν στην Κυβέρνηση.
Οπότε τι μπορεί να συμπεράνει κανείς από τα ως άνω «παθήματα»; Καταρχήν μπορεί να ανατρέξει στο γνωστό «δεν ήξερες, δεν ρώταγες;». Δηλαδή ένας μπακγκράουντ έλεγχος των προσώπων που υπουργοποιούνται καλό είναι να γίνεται πριν μπουν στην οιαδήποτε κυβέρνηση και όχι αφού έχουν μπει ήδη, για να αποφεύγονται και αυτού του τύπου οι τραγελαφικές εξελίξεις που έχουν αντίκτυπο σε όλη τη νεοσυσταθείσα κυβέρνηση. Και κατά δεύτερον-και αυτό πολλαπλώς και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη αυτής της γης έχει κατ’ επανάληψη διαπιστωθεί –εφόσον είναι κάποιος πολιτικός καλόν είναι να προσέχει και τι λέει και τι κάνει. Γιατί τα γραπτά μένουν και γι’ αυτά που είπε και γι’ αυτά που έκανε και γιατί εν τέλει τα βρίσκει μπροστά του. Χώρια που «έχει ο καιρός γυρίσματα» και ποτέ δεν ξέρει κανείς ούτε στην πολιτική, ούτε και γενικώς δηλαδή, πώς μπορεί να έρθουν τα πράγματα. Όταν ας πούμε το 2013 ο Δ. Καμμένος, πλην των λοιπών αναρτήσεων «έλουζε» και τον Αλ. Τσίπρα με διάφορα σχόλια και επίθετα δεν μπορούσε να φανταστεί ότι οι ΑΝΕΛ θα γίνονταν ο προνομιακός κυβερνητικός εταίρος του Αλ. Τσίπρα και ότι ο ίδιος θα ήθελε να μπει (γιατί και βεβαίως το ήθελε) σε μία Κυβέρνηση της οποίας θα ήταν πρωθυπουργός ο Αλ. Τσίπρας τον οποίο «έλουζε». Γιατί αν τα ήξερε όλα αυτά, προφανώς άλλες επιλογές θα είχε κάνει.
Βέβαια οι καιροί είναι περίεργοι από κάθε άποψη.
Και οι περίεργοι καιροί, γεννούν και περίεργες πολιτικές συνερεύσεις, όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Όταν ας πούμε, προεκλογικά αποκαλούσε «παρά φύσιν» τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ ο Αλ. Τσίπρας, θα μπορούσε να πει κανείς ότι μας κάνει και πλάκα διότι σε καμία περίπτωση δεν λες «φυσιολογική» την κυβερνητική συνύπαρξη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Το αντίθετο είναι ένα σχήμα το οποίο δημιουργεί πολλές απορίες και εντός και εκτός Ελλάδας. Βέβαια ο Αλ. Τσίπρας είχε τους λόγους του που επέμενε σε μη συνεργασία με τη ΝΔ διότι ήθελε να συγκρατήσει τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, από τις εκλογές του Ιανουαρίου, που πιθανώς θα στρέφονταν προς τη ΝΔ έχοντας την εκτίμηση ότι μετεκλογικά θα συνεργαστούν ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ οπότε «δεν πειράζει, το ίδιο κάνει». Και επίσης ήθελε να διαφυλάξει στο ποσοστό που αυτό ήταν εφικτό και τους ΑΝΕΛ από διαφυγή ψήφων επίσης προς τη ΝΔ. Μόνον προς το τέλος της προεκλογικής περιόδου -εξπρές που όλες οι δημοσκοπήσεις (τι Βατερλό και αυτό!) επέμεναν να δείχνουν εκτός Βουλής τους ΑΝΕΛ άρχισε να κάνει ανοίγματα προς το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι.
Εν τέλει βεβαίως οι ΑΝΕΛ μπήκαν στη Βουλή οπότε το πράγμα γύρισε στην… κανονικότητα, με τον Αλ. Τσίπρα να «ανασχηματίζει» την προηγούμενη Κυβέρνησή του.
Σε κάθε περίπτωση όμως όσο και αν φαίνεται «να τα έχουν βρει» οι κυβερνητικοί εταίροι η περίπτωση Δ. Καμμένου δεν είναι «προσωπική».
Είναι χαρακτηριστική των διαφορών που χωρίζουν τα δυο κόμματα σε μία ποικιλία θεμάτων τα οποία τώρα λόγω της κυβερνητικής συνεργασίας έχουν κρυφτεί σε μεγάλο μέρος κάτω από το χαλί αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι παύουν να υπάρχουν. Διότι άλλη κοσμοθεωρία έχουν οι μεν και άλλη οι δε. Πέραν του ότι η «αντίσταση κατά του μνημονίου» που ήταν το αρχικό σημείο επαφής που τους έφερε κοντά έχει πλέον πάψει να υπάρχει όταν το τρίτο μνημόνιο φέρει τις υπογραφές Τσίπρα-Καμμένου. Έχει μεταλλαχτεί σε σημείο κοινής αναφοράς για την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου.
Ο δρόμος της νέας Κυβέρνησης μόνο με ρόδα δεν είναι σπαρμένος.
Έχει κυρίως αγκάθια και αγριόχορτα τα οποία είναι εξαιρετικά εύφλεκτα. Τουλάχιστον απομάκρυναν εγκαίρως τον κίνδυνο …πυρκαγιάς από τον Δ. Καμμένο.
