Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα Σμήναρχο ε.α.
Με την ευκαιρία αυτή, θα ήθελα να καταθέσω, ορισμένα στοιχεία και τη δική μου άποψη, περισσότερο για την ενημέρωση των νεοτέρων για τα θλιβερά αυτά γεγονότα της ημέρας αυτής της ντροπής για τη Χώρα μας. Τότε στις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) υπήρχε σε ισχύ το πολυσυζητημένο Σχέδιο «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ» που, πρόβλεπε, την αποκατάσταση της Δημόσιας Τάξης της Χώρας απ’ αυτές (ΕΔ), σε περίπτωση που, αυτή θα διασαλεύετο από εσωτερικούς κινδύνους, δηλαδή Κομμουνιστικής εξέγερσης ή άλλων εκνόμων ενεργειών, του ευρισκόμενου εκτός νόμου τότε ΚΚΕ και η αστυνομία αδυνατούσε να επιβάλλει αυτή (Δημόσια Τάξη).
Η πολιτική κατάσταση της Χώρας, την δεκαετία του 1960 είχε πολύ εκτραχυνθεί και ήταν τεταμένη. Από το 1961 μέχρι το 1963 διεξήχθη ο Ανένδοτος Αγώνας της Ενώσεως Κέντρου (ΕΚ) υπό τον Γεωργ. Παπανδρέου που, είχε καταγγείλει τις Βουλευτικές εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961 που, επεκράτησε η Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (ΕΡΕ) υπό τον Κων/νο Καραμανλή, ως προϊόν βίας και νοθείας. Η προμελετημένη και εν ψυχρώ στυγνή δολοφονία του Βουλευτή της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ) Γρηγορίου Λαμπράκη και τον βαρύτατο τραυματισμό, του επίσης Βουλευτού της ΕΔΑ ΤΣΑΡΟΥΧΑ, από παρακρατικούς την 22η Μαΐου του 1963 στη Θεσσαλονίκη. Και όταν ενημερώθηκε για τα θλιβερά αυτά γεγονότα, ο τότε Πρωθυπουργός Κων/νος Καραμανλής, χτυπώντας τη γροθιά του, στο τραπέζι του γραφείου του, αναφώνησε οργισμένος «Ποιος επιτέλους Κυβερνά αυτόν τον τόπο»; Η σύγκρουση του Πρωθυπουργού Κων/νου Καραμανλή με την καμαρίλα των Ανακτόρων και η παραίτηση αυτού από την Πρωθυπουργία τον Ιούνιο του 1963. Η αναγκαστική παραίτηση του λαοπρόβλητου Πρωθυπουργού Γεωργ. Παπανδρέου (ποσοστό 53% εκλογές 16ης Φεβρουαρίου 1964) την 15ης Ιουλίου 1965. Η αποστασία και η καραμπινάτη Συνταγματική εκτροπή, από τον έκπτωτο βασιλιά Κων/νο και ο σχηματισμός αυθαίρετα απ’ αυτόν, τριών διαδοχικών Κυβερνήσεων των αποστατών. Εάν συνεπώς λειτουργούσε και υπήρχε τότε πραγματική και υγιής Δημοκρατία στη Χώρα μας, τέτοιο σχέδιο, δεν θα ήταν δυνατόν, ποτέ να εκπονηθεί, πολύ δε περισσότερο να εφαρμοσθεί. Αυτό το εκμεταλλεύθηκαν στο έπακρο τότε οι Συνταγματάρχες, οι οποίοι πρόλαβαν τους Στρατηγούς που. με την σύμφωνη γνώμη του έκτωπτου σήμερα Μονάρχου ετοίμαζαν το δικό τους Πραξικόπημα. κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία την 21-4-1967 και έγιναν κύριοι της όλης κατάστασης και δυστυχώς Κυβερνήτες της Πατρίδας μας.
Η πρώτη ενέργεια των πραξικοπηματιών τότε ήταν να ακυρώσουν αμέσως, τους πίνακες των ετησίων κρίσεων των αξιωματικών των ΕΔ που, είχαν επικυρωθεί και διενήργησαν, εκ νέου άλλες και απομάκριναν έτσι, όλους τους μη αρεστούς σε αυτούς και τοποθέτησαν πειθήνια όργανά τους, σε όλες τις νευραλγικές θέσεις των ΕΔ και ΣΑ. Επίσης ανέστειλαν τις Βουλευτικές εκλογές που, είχαν προκηρυχθεί για της 28 Μαΐου 1967.
Στη συνέχεια την 13η Δεκεμβρίου 1967 έγινε η αποτυχημένη κίνηση του έκπτωτου του, σήμερα Μονάρχου Κων/νου, για την ανακατάληψη της εξουσίας απ’ αυτούς (Συνταγματάρχες). Την διενέργεια την 29η Οκτωβρίου 1968 Δημοψηφίσματος για την επικύρωση νέου Συντάγματος που, είχε εκπονηθεί υπό την Προεδρία του τότε Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) Μητρέλια. Αν και το Σύνταγμα αυτό επικυρώθηκε με μεγάλο ποσοστό και προέβλεπε πάλι βασιλευομένη Δημοκρατία, ουδέποτε όμως τούτο εφαρμόσθηκε. Στη συνέχεια είχαμε το αποτυχημένο κίνημα του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ) εναντίον της Χούντας τον Μάϊο του 1973. Την καθαίρεση της Μοναρχίας με Δημοψήφισμα την 29 Ιουλίου 1973 και την ανάδειξη του Δικτάτορα Γεωργ. Παπαδόπουλου, σε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με δοτό Πρωθυπουργό, τον Σπύρο Μαρκεζίνη, τα αιματηρά γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοεμβρίου του 1973 και πραξικόπημα στο πραξικόπημα την 25η Νοεμβρίου 1973, φθάσαμε στον αόρατο Δικτάτορα Ιωαννίδη, στην τραγωδία της Κύπρου με την εισβολή σε αυτήν την 20-7-1974 της Τουρκίας, που, ήταν συνέπεια, του ανόητου και εγκληματικού Πραξικοπήματος της Χούντας (Ιωαννίδη) εναντίον του νομίμου Προέδρου της Δημοκρατίας Μακαρίου την 15 Ιουλίου 1974 και έκτοτε κατέχει στρατιωτικά και αυθαίρετα το 37% του εδάφους, της πέραν για πέρα, Ελληνικότατης και από αρχαιοτάτων χρόνων μεγαλονήσου Κύπρου. Δυστυχώς όμως η αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη Χώρα μας την 24 Ιουλίου 1974 συντελέσθηκε συγχρόνως με την τραγωδία της Μεγαλονήσου (Κύπρος).
Αν και υπήρχαν σημάδια και προειδοποιήσεις από έγκυρους δημοσιογράφους (Σάββας Κωνσταντόπουλος Δεκέμβριος του 1966 ότι επίκειται Δικτατορία) εντούτοις όμως οι Συνταγματάρχες έπιασαν στην κυριολεξία στον ύπνο και τα Ανάκτορα και τους πολιτικούς και τελικά βρέθηκαν άπαντες χειροπόδαρα δεμένοι την πρωΐαν της 21-4-1967.
Σήμερα η Χώρα μας διέρχεται μια βαθιά οικονομική κρίση, η χρεοκοπία είναι παρούσα ο κίνδυνος επιβολής οιουδήποτε είδους Δικτατορίας ανοικτής ή καμουφλαρισμένης μόνο ως καλαμπούρι μπορεί να λεχθεί, βρίσκεται όμως στις δαγκάνες και στη μέγγενη των Θεσμών και Βρυξελών Γκρουπ (Τροϊκας) και όμως οι πολιτικές μας δυνάμεις σήμερα, για διαφορετικούς όμως λόγους, εκείνης της εποχής, είναι αγκυλωμένες και δέσμιες της ίδιας νοοτροπίας σαν να μην έχουν διδαχθεί τίποτε απολύτως από τα όσα υπέστη τότε η Πατρίδα μας εξαιτίας της πλήρους ανικανότητας των πολιτικών μας να αποτρέψουν τότε την Δικτατορία που, επέρχετο και σήμερα τη χρεοκοπία που, βρίσκεται σε εξέλιξη και έχει βάλει σε μεγάλη δοκιμασία και μάλιστα για τα καλά τον λαό μας.
Σημείωση: Οι Έλληνες αξιωματικοί στη μεγαλύτερη πλειονότητά τους, δεν στήριξαν καθόλου τη Χούντα. Πάρα πολλοί αποστρατεύθηκαν, πριν την ώρα τους, άλλοι εκτοπίσθηκαν και αρκετοί φυλακίσθηκαν και βασανίσθηκαν (Μουστακλής).
