Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Επιτέλους η χώρα μας, ύστερα από δύο εκλογικές αναμετρήσεις της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου τρέχοντος έτους, απέκτησε μια τρικομματική κυβέρνηση, η οποία καλείται μέσα από αντίξοες συνθήκες να αναστήσει στην κυριολεξία την ευρισκόμενη από καιρό σε άγρυπνο κώμα πατρίδα μας. Σίγουρο είναι ότι, παρέλαβε ένα κράτος ανύπαρκτο, διαλυμένο, κομματικοποιημένο, παράλυτο και απ’ άκρου εις άκρον διεφθαρμένο.
Βέβαιον είναι ότι για όλα αυτά δεν πταίει μόνο, η καταστροφική οικονομική πολιτική των κυβερνήσεων Κώστα Καραμανλή (2004 – 2009) ούτε η εγκληματική διακυβέρνηση του Γεωργ. Παπανδρέου (2009 – 2011), αλλά είναι και απόρροια της εσφαλμένης κυβερνητικής πολιτικής, που τόσο απερίσκεπτα, ακολουθούσαν όλες οι Κυβερνήσεις, χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση από το 1981 μέχρι και σήμερα.
Είναι κρίμα, που στο σχηματισμό της σημερινής κυβέρνησης, αντί του Εθνικού συμφέροντος, επεκράτησαν δυστυχώς οι μικροκομματικοί υπολογισμοί και οι μικροκομματικές σκοπιμότητες. Και αντί να συγκροτηθεί, μια καθαρά πολιτική Κυβέρνηση, με αμιγώς πολιτικά πρόσωπα, προτιμήθηκε ένα ετερόκλητο μικτό μείγμα πολιτικών (ΝΔ) και τεχνοκρατών – Πανεπιστημιακών (ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ). Οι δύο πρόεδροι των κομμάτων (ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ) αντί να αναλάβουν Α’ και Β’ Αντιπρόεδροι της Κυβέρνησης, προτίμησαν να μείνουν έξω απ’ αυτήν, αποποιούμενοι συγχρόνως με αυτόν τον τρόπο, τις όποιες πολιτικές ευθύνες τους και την όποια πολιτική τους φθορά, από τη σίγουρη θέση της ανευθυνοϋπευθυνότητος. Ο ελληνικός λαός κύριε Σαμαρά, ψήφισε πολιτικούς και όχι πανεπιστημιακούς και τεχνοκράτες για να τον κυβερνήσουν.
Αντί ενός μικρού και ευέλικτου κυβερνητικού σχήματος, μας προέκυψε εκ νέου ένας θίασος, τεσσαράκοντα ανδρών, όσα ακριβώς ήταν και τα σαράντα παλικάρια της Λεβαδειάς. Στους δεκαεπτά υπουργούς και αυτό είναι υποκρισία και πολιτικό τρικ, προστέθηκαν επτά αναπληρωτές υπουργοί. Συνολικά επομένως 24 υπουργοί. Μην ξεχνάμε ότι ο αναπληρωτής υπουργός, έχει δικό του, χαρτοφυλάκιο, τις αρμοδιότητές του, τις ορίζει κατ’ ευθείαν ο πρωθυπουργός, συμμετέχει στο Υπουργικό Συμβούλιο και λογοδοτεί, μόνον σε αυτόν (Πρωθυπουργό). Για την ιστορία, ο πρώτος αναπληρωτής υπουργός στη χώρα μας, ορίσθηκε το 1965 ο Ανδρέας Παπανδρέου, στο τότε Υπουργείου Συντονισμού, με υπουργό, τον Στέφανο Στεφανόπουλο, μετέπειτα τρίτον κατά σειρά και οριστικό πρωθυπουργό των αποστατών. Συνεπώς τα υπουργεία όχι μόνον, δεν μειώθηκαν, αλλά απεναντίας αυξήθηκαν κιόλας. Και εδώ επεκράτησε «τι έχεις Γιάννη, τι είχα πάντα» και το «Ράβε ξήλωνε» και έχει ο Θεός.
Η νέα κυβέρνηση εκ των πραγμάτων και με τον τρόπο, που δημιουργήθηκε και συγκροτήθηκε, δεν φαίνεται να είναι αυτή, που οι σημερινές περιστάσεις και οι καιροί απαιτούν, αλλά είναι απόρροια πολιτικών ελιγμών και ισορροπιών, δεν μπορεί δε να έχει καμία περίοδο χάριτος. Οι οκτώ μήνες προεκλογικής περιόδου ήσαν αρκετοί για να βρει γρήγορα το βηματισμό της. Πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, οι λύσεις προκύπτουν όχι από τις ιδέες, αλλά από τη μέθοδο, που πρόκειται να ακολουθήσει, για τη θεραπεία όλων αυτών, των συσσωρευμένων και οξυτάτων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, που μαστίζουν και βασανίζουν τη χώρα και είναι θηλιά στο λαιμό της. Συνεπώς απαιτείται, ρεαλισμός, αποφασιστικότητα και η σταθερότητα είναι η μόνη διέξοδος. Διαφορετικά η χώρα μας, απειλείται από ακόμα ένα μεγαλύτερο κίνδυνο οπισθοδρόμησης, υποανάπτυξης, καθυστέρησης και μιας πραγματικής αυτή τη φορά χρεοκοπίας.
Η κυβέρνηση και γενικά η διοίκηση της χώρας, ασκείται δια του παραδείγματος και μόνο. Επομένως οι όποιες ριζικές αλλαγές και οι γενναίες μεταρρυθμίσεις, που απαιτούνται να γίνουν στη Δημόσια Διοίκηση και στην κρατική μηχανή, πρέπει να έχουν ως αρχή και αφετηρία από τον εαυτόν της. Εάν π.χ. στις προγραμματικές της δηλώσεις, τονίσει απερίφραστα ότι, στις επόμενες εκλογές, θα πάμε για εκλογή 200 βουλευτών, αντί 300, που είναι σήμερα και θα καταργήσει αμέσως όλα τα προνόμια αυτών (βουλευτών) και των λοιπών κρατικών λειτουργιών, όπως χρήση πολυτελών κρατικών αυτοκινήτων, αποζημιώσεις από τη συμμετοχή των, σε διάφορες άχρηστες εν πολλοίς επιτροπές, θα επιφέρει δραστικά μείωση των 50.000 κρατικών οχημάτων και άλλα πολλά, που είναι ικανά, να αλλάξουν το κλίμα και ο ελληνικός λαός, να αρχίσει σιγά – σιγά να εμπιστεύεται τους πολιτικούς μας και να πεισθεί πλέον ότι, επιτέλους φαίνεται ότι κάτι αρχίζει να αλλάζει σε αυτόν το δύσμοιρο τόπο.
Καλό θα είναι ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, να ξέρουν αυτό, που έλεγε ο Βολταίρος: «Αφού δεν μπορούν να κάνουν κάτι ευχάριστο, τουλάχιστον ας κάνουν κάτι καινούργιο».
Σημείωση: Επιτυχία αυτής της κυβέρνησης, θα είναι εάν καταφέρει και ξεριζώσει παντελώς από τα οργανογράμματα της κρατικής μηχανής χιλιάδες αντι–, αναπληρωτές, υποδιοικητές, υποδιευθυντές κ.λπ., που υπάρχουν σε αυτά, χωρίς στην κυριολεξία κανένα απολύτως ίχνος προσφοράς στη χώρα μας εκτός βέβαια από το ίδιο ατομικό συμφέρον και μόνο αυτών που καλύπτουν αυτές τις θέσεις. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να χτυπηθεί εύκολα το σημερινό πελατειακό και ρουσφετολογικό κράτος.
