Από τον Θρασύβουλο Καβασίδη
«Ας εργαζόμαστε» («Laboremus») ήταν η τελευταία λέξη που απηύθυνε προς τους γιους του ο Σεπτίμιος Σεβήρος (146-211), Ρωμαίος Αυτοκράτορας, ο επονομαζόμενος και «βρετανικός». «Σκληρή δουλειά», ήταν η πρώτη φράση που δήλωσε ότι θα απευθύνει προς το νέο Υπουργικό Συμβούλιο ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς, εξερχόμενος του Προεδρικού Μεγάρου, αμέσως μετά την ορκωμοσία του.
Η νέα Κυβέρνηση η οποία συγκροτήθηκε μετά τις πρόσφατες εκλογές και συντίθεται από τρία κόμματα (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ) που εκπροσωπούν το 48,3% των ψήφων (με κοινοβουλευτική δύναμη 179 εδρών), είναι καταδικασμένη να επιτύχει. Αυτό θα κριθεί πρωτίστως αν η προγραμματική συμφωνία που καταρτίσθηκε μεταξύ των πιο πάνω τριών κομμάτων, εκτελεσθεί απαρέγκλιτα, στο μέτρο που δεν αντιτίθενται οι εταίροι - δανειστές μας. Λυδία Λίθος δηλαδή επιτυχίας της Κυβέρνησης αποτελεί η αγαστή συνεργασία των συμβληθέντων τριών κομμάτων.
Στην αντίθετη περίπτωση, προοιωνίζεται περιδίνηση και πτώση της Κυβέρνησης, οπότε θα επικρατήσει μία χαώδης κατάσταση με απρόβλεπτες συνέπειες.
Είναι, ίσως, η εσχάτη ευκαιρία αυτή η Κυβέρνηση να οικοδομήσει, επιτέλους, ένα σύγχρονο Κράτος, όπου ο κρατικός, ο πολιτικός και ο κοινωνικός παρασιτισμός θα αποτελούν ένα θλιβερό παρελθόν, ώστε οι επερχόμενες γενιές να μας ευγνωμονούν και όχι να μας αναθεματίζουν. «Laboremus» λοιπόν.
Για να επιτύχει όμως στο έργο της η νέα Κυβέρνηση θα εξαρτηθεί εν πολλοίς και από τη στάση που θα τηρήσουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ο άκρατος λαϊκισμός και ο μηδενισμός, που αποτελούν παράδοση των κομμάτων της αντιπολίτευσης απέναντι στην κάθε Κυβέρνηση, υπό τις παρούσες συνθήκες συνιστούν απρόβλεπτους κινδύνους.
Κατόπιν τούτου γεννάται το ερώτημα: είναι δυνατόν τα κόμματα της αντιπολίτευσης να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ασκήσουν εποικοδομητική αντιπολίτευση; Ας επιχειρήσουμε να σκιαγραφήσουμε τα κόμματα αυτά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά τα τελευταία χρόνια, διαθέτοντας μια ισχνή κοινοβουλευτική παρουσία στο πολιτικό σύστημα υιοθέτησε εντός και εκτός Βουλής έναν αναχρονιστικό κρατισμό. Υποκίνησε και υπέθαλψε πρακτικές που άγγιζαν τα όρια του νόμου. Θώπευε τα αυτιά όσων διεκδικούσαν ακόμη και τις πιο παράλογες απαιτήσεις, διεμβολίζοντας τους γειτονικούς πολιτικούς χώρους (ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ) και καθιστάμενο έτσι το κατ’ εξοχήν κόμμα διαμαρτυρίας της Βουλής.
Στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 κατόρθωσε να αναχθεί σε δεύτερη δύναμη στη Βουλή. Ο επικεφαλής του έλαβε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη «διερευνητική εντολή» ένα θεσμό που προβλέπει το Σύνταγμα και για τον οποίο έκανε ό,τι έπρεπε προκειμένου να τον ευτελίσει. Περιέφερε, ως μη όφειλε, την εντολή στα εκτός Βουλής κόμματα και στους διάφορους συνδικαλιστικούς φορείς, προσποιούμενος ότι προσβλέπει στο σχηματισμό Κυβέρνησης της αριστεράς, ενώ γνώριζε a priori ότι ήταν ακατόρθωτο το εγχείρημα αυτό, δοθέντος ότι το ΚΚΕ είχε διακηρύξει σε όλους τους τόνους την αντίθεσή του.
Αφού τελικά ναυάγησε η προσπάθεια συγκρότησης κάποιας Κυβέρνησης και προκηρύχθηκαν νέες εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλ. Τσίπρα επικεφαλής, επιχείρησε περιοδ(ε)ία στην Ευρώπη και συνάντησε τα αδελφά κόμματα – τα οποία «ειρήσθω εν παρόδω» είναι ισχνές μειοψηφίες. Ζήτησε να γίνει δεκτός από τον νεοεκλεγέντα σοσιαλιστή Γάλλο Πρόεδρο Ολάντ, για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους, ο οποίος αρνήθηκε να ικανοποιήσει το αίτημά του και χολωθείς γι’ αυτό τον αποκάλεσε στο Παρίσι «Ολανδρέου», κατά το σκωπτικό προσωνύμιο «Μερκοζί», που αποδόθηκε στο δίδυμο Μέρκελ – Σαρκοζί. Άμεση συνέπεια του ατοπήματος αυτού είναι η στροφή της κοινής γνώμης της Γαλλίας υπέρ της εξόδου της χώρας μας από τη ζώνη του ευρώ, όπως δείχνει πρόσφατη δημοσκόπηση.
Πάγια γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ κατά τις πρώτες εκλογές ήταν η ακύρωση του μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων, ενώ κατά τις επαναληπτικές εκλογές πελαγοδρομούσε μεταξύ ακύρωσης και επαναδιαπραγμάτευσής του. Ψαρεύοντας μ’ αυτό τον τρόπο στα θολά νερά και διεμβολίζοντας έτσι περαιτέρω ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ κατόρθωσε να αυξήσει τελικά τη δύναμή του στο 26,9% ως δεύτερο και πάλι κόμμα, προς μεγάλη ανακούφιση της ηγεσίας του, η οποία στην πραγματικότητα, παρά την περί του αντιθέτου ρητορική της, απεύχονταν την ανάληψη κυβερνητικών καθηκόντων. Τα φληναφήματά της περί κάμι – κάζι με εκρηκτικά και πυρηνική βόμβα στα θεμέλια της Ευρώπης απευθύνονταν προς τους αφελείς, ιδίως προς τις μεγάλες εκείνες μάζες των «βολεμένων» από τις Κυβερνήσεις κυρίως του ΠΑΣΟΚ και των «φιλοδοξούντων» να «βολευτούν» από ένα κόμμα που είναι υπέρ του κρατισμού.
Η εξαγγελία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα ασκήσει εποικοδομητική αντιπολίτευση ηχεί ως παραφωνία, όταν στις ήδη υπάρχουσες ευάριθμες συνιστώσες του προστέθηκε ακόμη μία, η του «παλιού ΠΑΣΟΚ» και όταν ηγετικό στέλεχός του (Δ. Στρατούλης) κραυγάζει: «θα τους ταράξουμε στην αντιπολίτευση»!
Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες», ένα κόμμα που συγκροτήθηκε άρον άρον από τους διαγραφέντες «αντιμνημονιακούς» της ΝΔ με επικεφαλής τον Π. Καμμένο και το «Άρμα Πολιτών» του Γ. Δημαρά, ο οποίος να σημειωθεί από τον Μάιο του 2010 κατέστη ανεξάρτητος, υποσχέθηκε ότι τέλος του έτους θα παραιτηθεί της βουλευτικής του έδρας, (η οποία ανήκε στο ΠΑΣΟΚ), αλλά επειδή δεν συμφωνούσε σ’ αυτό... ο λαός του, δεν παραιτήθηκε, αλλά ίδρυσε το «Άρμα Πολιτών». Όταν, όμως προέβλεψε ότι θα τον περιμένει ανάλογη τύχη με εκείνη της Λ. Κατσέλη και Χ. Καστανίδη («Κοινωνική Συμφωνία») προτίμησε τη σιγουριά της συνεργασίας. Τώρα ποια σχέση πολιτική μπορεί να έχει ο σοσιαλιστής Γ. Δημαράς με τον δεξιό (της λαϊκής δεξιάς) Π. Καμμένο αυτό αποτελεί ένα δύσλυτο σταυρόλεξο. Ίσως συμφωνούν στο στήσιμο των ικριωμάτων με τα οποία απειλούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους!
Το κόμμα λοιπόν τούτο που έχει στους κόλπους του τα πλέον έξαλλα στοιχεία, και συγγενεύουν με τα της «Χρυσής Αυγής» θα ασκήσει αντίστοιχη αντιπολίτευση. Και τότε «χαίρε βάθος αμέτρητον»! Το τηλεοπτικό κανάλι της Βουλής θα έχει αρκετά υψηλή θεαματικότητα, αφού θα διαδραματίζονται εντός Βουλής σκηνές απείρου κάλλους.
Η «Χρυσή Αυγή», ως ακροδεξιά οργάνωση αρκετών χρόνων κατόρθωσε, λόγω των εσφαλμένων πολιτικών επιλογών των δύο κομμάτων εξουσίας, (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ), κυρίως, όμως, λόγω της αντιπολιτευτικής τακτικής εντός και εκτός Βουλής του ΣΥΡΙΖΑ, να αναδειχθεί σε κόμμα εντός Βουλής. Οι φόβοι που εκφράσθηκαν σε άρθρο μας με τίτλο «Το σύνδρομο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης» («Ε» της 17.06.2012), δυστυχώς, επαληθεύθηκαν. Το τι θα επακολουθήσει στο εξής δεν είναι δύσκολο να προβλεφθεί. Την... προκαταβολή την εισέπραξαν δύο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ δημοσίως σε τηλεοπτικό σταθμό. Στέλεχός της μάλιστα δήλωσε ότι όποιοι τολμήσουν να τους προσβάλλουν θα τους παραπέμπουν στο «video του ΑΝΤ1». Χαρακτήρισε μάλιστα το Κοινοβούλιο με ύψιλον (Κυνοβούλιο = Σκυλάδικο). Το παράγγελμα «εγέρθητο» (sic) θα είναι η πιο... ευγενής έκφραση.
Τέλος, το ΚΚΕ, πιστό στις αρχές του θα ασκήσει την ίδια αντιπολίτευση, όπως και πριν με αποκλεισμούς διαφόρων χώρων κ.λπ., διατρέχοντας, όμως σοβαρούς κινδύνους μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ από τους «στρατιώτες» της «Χρυσής Αυγής».
Κατόπιν των πιο πάνω είναι ολοφάνερο ότι το έργο που επωμίζεται να φέρει σε πέρας η τρικομματική αυτή Κυβέρνηση είναι πολύ δύσκολο. Τα μέλη που απαρτίζουν το Υπουργικό Συμβούλιο θα πρέπει να υπερβάλλουν εαυτούς. Ας μην ελπίζουν ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα τους συνδράμουν, ασκώντας εποικοδομητική αντιπολίτευση, γιατί ο λαϊκισμός και ο μηδενισμός θα κυριαρχήσουν στο πολιτικό σκηνικό αφού γνωρίζουν ότι η ψήφος που έλαβαν κατά τις εκλογές είναι «δανεική» όπως την αποκάλεσε σωστά διευθύνων σύμβουλος μεγάλης δημοσκοπικής εταιρίας.
