Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Ρυθμίσεις, φοροελαφρύνσεις και μικρές απαλλαγές προβλέπει το κείμενο συμφωνίας των τριών κομμάτων, που στοχεύει στο να δώσει έναν κοινό προσανατολισμό μετά τη συμφωνία για τη δημιουργία κυβέρνησης. Η ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων, ώστε να μην ξεπερνούν το 25% του εισοδήματος των φορολογούμενων, η επέκταση του επιδόματος ανεργίας για ένα ακόμα έτος, η σταδιακή αύξηση του αφορολόγητου ορίου και η αντικατάσταση του ειδικού τέλους ακινήτων και όλων των φόρων στα ακίνητα με έναν ενιαίο φόρο, αναμένεται να προκαλέσουν κάποια σχετική ανακούφιση στους πολίτες, που το τελευταίο διάστημα το μόνο που βλέπουν είναι επιβαρύνσεις και περικοπές. Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση και το άγρυπνο «αριστερό μάτι» κατά τη διάρκεια των όποιων αποφάσεων, φαίνεται πως αποδίδει ήδη καρπούς, αφού μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις απλά τηρούσαν κατά γράμμα τους μνημονιακούς όρους. Είναι σαφώς ένα καλό σημάδι η επέκταση για ένα ακόμη χρόνο του ταμείου ανεργίας, ειδικά τη στιγμή που χιλιάδες απολυμένοι στην κυριολεξία κρεμιούνται από αυτό έστω και για τα στοιχειώδη. Μια επίσης σταδιακή αύξηση του αφορολόγητου, θα προκαλέσει ευφορία στις τάξεις των πολιτών που βλέπουν μετά από τόσο καιρό να γίνεται κάτι προς όφελός τους. Τα σημάδια λοιπόν της νέας κυβέρνησης, με τα πρώτα αυτά βήματα γίνονται ορατά, και βάζουν τις βάσεις για μια όσο το δυνατόν πιο ομαλή πορεία στο μέλλον. Η πορεία αυτή βέβαια δεν θα είναι στρωμένη με ροδοπέταλα αφού στην κυβέρνηση εκτός της ΔΗΜΑΡ που τη στηρίζει, βρίσκονται δύο κόμματα που σε πολλά απέναντί της είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. Δεν ξέρω λοιπόν αν κάθε φορά θα μπορούν να βρίσκονται κοινά σημεία και προγραμματικές συγκλίσεις που θα επιφέρουν κοινωνικές αλλαγές. Και το θέμα είναι τι θα γίνει αν προχωρώντας πιο βαθιά δεν μπορούν να βρεθούν αυτά τα κοινά σημεία. Οι αρχικές κινήσεις, πάντως, δείχνουν μια προσπάθεια κοινής στάσης απέναντι σε σημαντικά θέματα όπως το ταμείο ανεργίας και το αφορολόγητο. Με τη μόνη διαφορά ότι οι αποφάσεις αυτές πρέπει να παρθούν άμεσα και χωρίς καμία χρονοτριβή. Είχαμε πολύ καιρό να ακούσουμε κάτι γύρω από μέτρα που ανακουφίζουν το κοινωνικό στρώμα. Πολύ καιρό επίσης κάναμε να φανταστούμε ποια θα είναι η μορφή της νέας κυβέρνησης και πάνω σε ποιους άξονες θα κινηθεί. Τώρα, με τις πρώτες αυτές αποφάσεις, μπορεί να μην ξεκαθαρίζει το τοπίο, όμως δίνεται το στίγμα της αρχής της νέας κυβέρνησης, που τουλάχιστον δείχνει μια έστω καλή πρόθεση. Η συνέχεια θα είναι βέβαια ενδεικτική των προθέσεων αλλά και των δεδομένων που θα τεθούν και θα βάλουν τις βάσεις για την επιβίωσή της, σε ένα κοινωνικό τοπίο σαφώς περιπλεγμένο και δυσδιάκριτο από όλες τις πλευρές. Η νέα κυβέρνηση – αν θέλει να επιβιώσει – θα πρέπει να προχωρά βήμα-βήμα και οι αποφάσεις να λαμβάνονται με περίσκεψη και έπειτα από πολλές συζητήσεις. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, επισημαίνεται σε όλους τους τόνους από πολλές πλευρές, ότι η επιβίωσή της είναι απόρροια των προσεκτικών αυτών βημάτων που προανέφερα. Με δεδομένη την ασκούμενη πίεση από τους Ευρωπαίους εταίρους αλλά και τις δεσμεύσεις που έχουμε υπογράψει, το έργο της νέας κυβέρνησης δεν θα είναι εύκολο, παρά το γεγονός ότι η διάθεση είναι θετική. Στην πορεία λοιπόν ενδεχομένως υπάρξουν σοβαρά προβλήματα, που σε πολλές των περιπτώσεων μπορεί να οδηγήσουν σε συγκρούσεις και διαφωνίες. Θα πρέπει λοιπόν η βήμα προς βήμα προσέγγιση και αντιμετώπιση των προβλημάτων να είναι πανάκεια. Θα το ξαναπώ πως το «αριστερό μάτι» στην κυβέρνηση μπορεί να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο και να φρενάρει τις μνημονιακές προσηλώσεις των άλλων δύο. Πολλά θα εξαρτηθούν όμως και από το αν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν αντιληφθεί σε ποιο σημείο έχουν φτάσει τη χώρα. Αν όντως το έχουν καταλάβει και σκοπεύουν να αλλάξουν, τότε γίνεται μια καλή αρχή. Αν όμως παραμείνουν στις ασφαλείς κομματικές επάλξεις, το πιθανότερο είναι να απομακρυνθούν από την εξουσία πριν την λήξη της θητείας της νέας κυβέρνησης, με ότι αυτό συνεπάγεται για την πορεία της χώρας. Θετικό είναι επίσης ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται με ένα τέτοιο μεγάλο ποσοστό στην αντιπολίτευση. Η πίεση που θα ασκήσει για τη λήψη περαιτέρω κοινωνικών μέτρων αναμένεται να είναι τουλάχιστον εποικοδομητική. Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, το άλμα της Αριστεράς στην Ελλάδα, είτε με τη συμμετοχή στην κυβέρνηση, είτε με την ισχυρή παρουσία στην Αντιπολίτευση, είναι πρωτόγνωρο φαινόμενο που σπάει τη μονοτονία των τελευταίων χρόνων. Εναπόκειται στους αρχηγούς των κομμάτων της να εκμεταλλευτούν την μοναδική ευκαιρία που τους δίδεται, προκειμένου να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις. Γιατί οι δυνάμεις της συντήρησης και της κεντροδεξιάς δεν φαίνεται να έχουν πίστωση χρόνου γιατί έχουν ήδη δοκιμαστεί αρκετά.
