Του Κων. Τσιρονίκου
Ένα πανό «Ενεργοί Πολίτες» έγραφε, ένα τραπέζι, τρεις καρέκλες κι άλλοι τόσοι πολίτες καθισμένοι τραβούσαν την προσοχή των περαστικών. Το σκηνικό στην Κεντρική πλατεία της Λάρισας μπροστά στο Δικαστικό. Μαζί μ’ έναν φίλο μου κινηθήκαμε προς τα κει να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει. Ρωτώντας μαθαίνουμε τον σκοπό της συνάθροισης αυτής.
Συγκεντρώνουμε δηλώσεις –μας λένε– για την αγορά λαδιού, εξαιρετικής ποιότητας, από παραγωγό της Πελοποννήσου. Θα παραδοθεί στις 19 Μαΐου, ημέρα Σάββατο, μετά τις 10 το πρωί στη σκεπαστή αγορά της Νεαπόλεως. Η προσφορά πολύ ελκυστική και χωρίς καμία προκαταβολή. Δηλώσαμε και μεις συμμετοχή στην αγορά αυτή, αφού πρώτα πεισθήκαμε για την ποιότητα του προϊόντος από το δείγμα που υπήρχε πάνω στο τραπέζι.
Φύγαμε και περιμέναμε τη μέρα της παραλαβής. Όμως, μέσα μου συνεχώς με βασάνιζε η δοκιμασία της διαδικασίας αυτής. Έρχονταν στο μυαλό μου όλα τα σκηνικά ανάλογων περιπτώσεων, που λαμβάνουν χώρα σ’ αυτό το ξεχαρβαλωμένο κράτος. Γι΄ αυτό και σκεφτόμουν πολύ το κομφούζιο που ενδεχομένως να επικρατούσε εκείνη την ημέρα.
Ευτυχώς, όμως, που οι φόβοι και οι προβλέψεις μου διαψεύθηκαν. Πηγαίνοντας εκεί βρήκα μια υποδειγματική κατάσταση προγραμματισμού και οργάνωσης. Μια συνειδητή εθελοντική προσπάθεια που όμοιά της δεν ξαναείδα. Πριν μπούμε στον χώρο παραλαβής «ενεργοί πολίτες» με ειδικά γιλέκα αναγνώρισης μας κατηύθυναν ευγενικά στο χώρο στάθμευσης. Εκεί, πάλι, άλλοι εθελοντές μας οδηγούσαν σε κενές θέσεις παρκαρίσματος. Ακολούθως με τάξη πηγαίναμε στο πρώτο στέγαστρο. Από μια υπαίθρια γραμματεία παίρναμε έναν αριθμό και μετά με αξιοζήλευτη τάξη μπαίναμε στη σειρά και φτάναμε σιγά – σιγά στο ταμείο. Εκεί πληρώναμε με απόδειξη και στη συνέχεια πηγαίναμε στο δεύτερο στέγαστρο, όπου υποδειγματικά γινόταν η παράδοση – παραλαβή του προϊόντος.
Σημειωτέον, ότι στο κενό μεταξύ των δύο στεγάστρων υπήρχαν εθελοντές τροχονόμοι, οι οποίοι μας ενημέρωναν, ότι επειδή το φορτίο ήταν βαρύ έπρεπε να πάμε να φέρουμε τ’ αυτοκίνητά μας και να φορτώσουμε κατευθείαν σ’ αυτά. Έτσι ακριβώς γινόταν και μετά με τάξη και καθοδήγηση παίρναμε το δρόμο της επιστροφής.
Η δράση αυτή των «ενεργών πολιτών» πέρα από την κοινωνική ευαισθησία και προσφορά, έχει να διδάξει και την υποδειγματική οργάνωση. Τη ζηλευτή τάξη με την οποία ενεργούσε όλο το σύστημα της ανθρώπινης και κοινωνικής αυτής προσπάθειας. Η οποία πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας. Κυρίως για τη διαλυμένη δημόσια διοίκηση. Την ιδιοτελώς, εν πολλοίς, λειτουργούσα Βουλή των Ελλήνων και όλο το ξεχαρβαλωμένο ελληνικό κράτος. Για να μάθει... Να διδαχθεί τάξη και οργάνωση. Ανιδιοτέλεια και προσφορά και μάλιστα εθελοντική... Από πολύ ευαισθητοποιημένους πολίτες. Που πονούν και συμπάσχουν.
Αυτά πρέπει να ενστερνισθεί το λερωμένο και βρόμικο κράτος μας. Η ανομολόγητη δημόσια διοίκηση και όλοι όσοι με την απάνθρωπη συμπεριφορά τους πληγώνουν τον συνάνθρωπό τους. Γιατί, έτσι μπορούμε να βάλουμε το θεμέλιο λίθο οικοδόμησης μιας κοινωνίας της αλληλεγγύης. Ενός μετώπου διαρκούς προσφοράς, που δεν θ’ αφήνει τον άνθρωπο να πεθαίνει από εγκατάλειψη, αλλά θα του είναι στήριγμα στις δύσκολες στιγμές, όπως οι σημερινές.
Μπράβο, λοιπόν, στους «ενεργούς πολίτες». Μπράβο στο σπουδαίο έργο τους. Της έμπρακτης προβολής των ηθικών δυνάμεων του ανθρώπου, που μπορούν να αποτελέσουν έστω και ένα μικρό δίχτυ προστασίας του αδύναμου λαού από την εκμετάλλευση κάποιων. Αυτό σιγά – σιγά μπορεί να γίνει απροσπέραστο τείχος, το οποίο είναι δυνατό να εμποδίζει κάθε μορφή κερδοσκοπίας.
Ας γίνουμε κι εμείς μέτοχοι τέτοιων ευγενών πράξεων. Τέτοιων ευγενών αγώνων ελάφρυνσης των ανθρωπίνων προβλημάτων.
