Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα σμήναρχο ε.α.
Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας το 2013 αντιστοιχούσαν, σε ποσοστό δυόμισι τοις εκατό του ΑΕΠ, ήτοι 4.500 δισ. ευρώ (180 δισ. ευρώ ΑΕΠ x 2,5 = 4.500 δισ. ευρώ). Στο ΝΑΤΟ η μόνη χώρα με μεγαλύτερο ποσοστό (3,8%) είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Εάν η Ελλάδα μπορούσε να μειώσει τις αμυντικές της δαπάνες, για παράδειγμα, στο επίπεδο της Ισπανίας (0,9%) θα εξοικονομούσε έτσι εν μέσω της πρωτοφανούς αυτής οικονομικής κρίσης που διέρχεται, τουλάχιστον 2,9 δισ. ευρώ τον χρόνο. Αλλά και στο 2% να τις μειώσει ή ακόμα και πιο κάτω, πράγμα που, πιστεύω ότι είναι εφικτό, θα εξοικονομούσε η χώρα μας άνετα, το χρηματικό ποσό των 900 εκατ. ευρώ το χρόνο, χωρίς παράλληλα να μειωθεί στο ελάχιστο η αμυντική της ισχύ.
Πιστεύω ακράδαντα ότι, το αμυντικό μας σύστημα, πρέπει να στηριχθεί πρωτίστως στο ότι σήμερα η χώρα μας, δεν αντιμετωπίζει δυνητικούς κινδύνους εισβολής χερσαίων δυνάμεων και η όλη της αμυντική προσπάθεια, θα πρέπει να επικεντρωθεί στον ευαίσθητο χώρο του Αιγαίου και της Δυτικής Θράκης, όπου καθημερινά η Τουρκία δείχνει εκεί έμπρακτα το ενδιαφέρον της με την πολεμική της αεροπορία (παραβιάσεις του Εθνικού μας Εναερίου Χώρου και υπερπτήσεις αεροσκαφών της, πάνω από τα νησιά μας, Φούρνους Αγαθονήσι κλπ.)
Συνεπώς με βάση αυτή την πραγματικότητα, θα πρέπει στη συνέχεια η χώρα μας, να προβεί στον επανασχεδιασμό του αμυντικού της δόγματος που θα καθορίζει ένα άλλο είδος Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) που δεν θα έχει καμία σχέση και συνάφεια με τη σημερινή τους δομή και διάταξη που θα βασίζεται σε νέες ταχυκίνητες και ευέλικτες μονάδες επιπέδου ταξιαρχιών και επιχειρησιακών σχηματισμών, μέχρι το πολύ Μεραρχιών, με μεγάλη μάζα πυρός, καταργουμένων συγχρόνως και στους τρεις κλάδους των ΕΔ, όλων των απαρχαιωμένων και ξεπερασμένων σήμερα μεγάλων σχηματισμών (Στρατιά – Σώματα Στρατού - Αρχηγεία - ΑΣΔΕΝ - Διοικήσεις) ως αναποτελεσματικών, γιατί το μόνο που παράγουν είναι η γραφειοκρατία, οι αγκυλώσεις, οι καθυστερήσεις και η στασιμότητα. Στη συνέχεια θα πρέπει επιτέλους να εφαρμοσθεί η ενιαία Διοίκηση στις ΕΔ, έτσι τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο θα τον έχουν πάντοτε το ΓΕΕΘΑ και τα Γενικά Επιτελεία, χωρίς τη διαμεσολάβηση των ενδιάμεσων, χρονοβόρων διαδικασιών, όπως συμβαίνει σήμερα που, υπάρχουν ακόμα για παράδειγμα στον Στρατό Ξηράς (ΣΞ) μέχρι και επτά επίπεδα Διοίκησης. Υπόψη ότι στην κρίση των Ιμίων το 1996 το όλο εγχείρημα διηύθυνε ο Α/ΓΕΕΘΑ χωρίς απολύτως καμία εμπλοκή της ΑΣΔΕΝ. Και όμως αυτόν τον σχηματισμό (ΑΣΔΕΝ) τον διατηρούμε ακόμα. Γιατί;
Με βάση λοιπόν τη στρατιωτική απειλή που είναι μία και μοναδική και προέρχεται μόνο από τη γειτονική Τουρκία, θα πρέπει να οργανωθεί η αμυντική θωράκιση της χώρας. Για παράδειγμα όλη η συνοριακή γραμμή από την Ηγουμενίτσα, μέχρι και τον ποταμό Αξιό, να στηριχθεί σε ένα πολύ καλό σύστημα επιστράτευσης τύπου Ισραήλ, με φύλαξη των συνόρων αυτών πρωτίστως από συνοριοφύλακες και δευτερεύοντως από τον Στρατό Ξηράς. Και τούτο γιατί τόσο η Αλβανία που είναι και στο ΝΑΤΟ όσο και τα Σκόπια διαθέτουν υποτυπώδεις Ένοπλες Δυνάμεις και καθόλου Πολεμική Αεροπορία. Από τον Αξιό ποταμό μέχρι και Ανατολικά του Νέστου, η άμυνά μας, θα στηριχθεί στο ότι η Βουλγαρία είναι χώρα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, φιλική διακείμενη προς εμάς έτσι τουλάχιστον δείχνει και με ασήμαντη στρατιωτική ισχύ. Και επομένως όλο το βάρος των ΕΔ θα πέσει στο Αιγαίο και στη Δυτική Θράκη.
Με βάση λοιπόν αυτά τα δεδομένα, θα πρέπει να επέλθει δραστική μείωση της οροφής των ΕΔ από 140.000 άνδρες που είναι σήμερα στους 100.000 με 120.000 που είναι ικανή δύναμη με κατάλληλη οργάνωση, εκπαίδευση και αναδιάρθρωση των ΕΔ, σε συνδυασμό πάντοτε με ένα αποτελεσματικό και σύγχρονο σύστημα επιστράτευσης τύπου επαναλαμβάνω Ισραήλ, με κατάλληλο όμως εξοπλισμό με αιχμή του δόρατος πάντοτε μια ικανή, αξιόλογη, πολεμική αεροπορία, μπορεί να εξασφαλίσει, αρκούντως ικανοποιητικά, την αμυντική μας θωράκιση και ασφάλεια της χώρας.
Στις συνοπτικές μου αυτές επισημάνσεις, δεν είναι δυνατόν, να περιγράψω και να αναλύσω λεπτομερώς, το αμυντικό δόγμα που ταιριάζει και πηγαίνει στη χώρα μας. Αυτό εξάλλου είναι δουλειά άλλων, δηλαδή των κυβερνώντων αλλά και της ηγεσίας των ΕΔ που πρέπει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων να δει κατάματα τις πραγματικές αμυντικές μας ανάγκες και να συμβουλεύσει ανάλογα την Κυβέρνηση, μακριά από συναισθηματισμούς και στις αγκυλώσεις του παρελθόντος όπως της πανταχόθεν άμυνας και προκαταλήψεις, αλλά με τόλμη, θάρρος και επαγγελματισμό, το είδος των ΕΔ που αρμόζει και ταιριάζει, στην ιδιομορφία και στις σημερινές μας, αμυντικές ανάγκες, της χώρας μας.
Συμπερασματικά προκύπτει αβίαστα πιστεύω ότι οι αμυντικές μας δαπάνες, μπορούν και πρέπει να κρατηθούν κοντά στο 2% του ΑΕΠ ή και ακόμα πιο κάτω και αυτό, θα γίνει μόνο, με νέα δομή, αναδιάρθρωση και αναδιάταξη των ΕΔ. Δεν πρέπει δε να ξεχνάμε ότι οι ξέφρενοι και αδικαιολόγητοι κατά το παρελθόν εξοπλισμοί και η αντιπαλότητα, με την Τουρκία ήταν, η αιτία και ένας πρόσθετος λόγος που το δημόσιο χρέος, σκαρφάλωσε, στα 320 δισ. ευρώ και είναι στο 180% του ΑΕΠ. Με τους πλέον συντηρητικούς και μετριοπαθείς υπολογισμούς και λαμβανομένου υπόψη ότι, παλαιότερα οι αμυντικές μας δαπάνες, είχαν φθάσει και άνω των 4% του ΑΕΠ, εκτιμάται ότι εάν, όλα αυτά τα χρόνια από το 1974 και μετά επικρατούσε σύνεση και ένας σωστός εξορθολογισμός των πραγματικών μας αμυντικών αναγκών, θα μπορούσαν, να είχαν εξοικονομηθεί τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ. Φτάνει πια!
