Του Χρήστου Τσαντήλα
ΜΟΥ φαίνεται πως βρισκόμαστε τελικά, πολύ κοντά στον κυοφορούμενο, με οδύνες, «έντιμο συμβιβασμό»! Το θέμα είναι αν έπρεπε να περάσει τόσος χρόνος, αν ήταν ή δεν ήταν σε βάρος της καταβαραθρωμένης μας οικονομίας, (αυτό θα φανεί ακόμα και αν δεν μας το πουν) και αν η περίοδος από τις εκλογές μέχρι σήμερα ήταν όχι μια αριστερή παρένθεση, αλλά ένα διάλειμμα για την προσωρινή αποκατάσταση της ψυχολογίας των Ελλήνων φορολογουμένων...
ΑΥΤΗ τη στιγμή καταστρέφεται κόσμος, κλείνουν επιχειρήσεις, απολύονται εργαζόμενοι, ενώ η κυβέρνηση περιμένει από μέρα σε μέρα και από βδομάδα σε βδομάδα τα... γερμανικά φράγκα! Εάν οι κυβερνώντες, που σε όλα τα δύσκολα που βρήκαν μπροστά τους, ή σε όσα έρχονται, αντιπαραβάλλουν, επικαλούμενοι τη γνωστή δικαιολογία της «νωπής λαϊκής εντολής», δεν γίνουν πιο πρακτικοί και πιο αποφασιστικοί στο πώς θα την αξιοποιήσουν, τότε... ζήτω που καήκαμε! Ομαδικώς! Βαρέθηκαν οι πολίτες να ακούν 5 χρόνια τώρα, ότι «η οικονομία μας βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού». Διότι, δύο πράγματα συμβαίνουν. Ή το ξυράφι δεν κόβει καλά, η είναι... εφτάψυχη, απίστευτα ανθεκτική, η οικονομία μας. Εάν συμβαίνει το δεύτερο και το γνωρίζουν καλά οι εταίροι με τον κουμπαρά, τότε δεν πρόκειται να μας χαριστούν στο διαρκές ανελέητο «άρμεγμα» σε βάρος μας, που μόνο η συνέχιση των μνημονίων, τους το εξασφαλίζει...
ΣΗΜΑΣΙΑ έχει πως, όσο διαρκεί η οριστική απόφαση και η υλοποίηση των όρων της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, για να αρχίσουν να έρχονται τα νέα δανεικά, η χώρα θα εξακολουθεί να κρέμεται στον γκρεμό και οι πολίτες της θα βρίσκονται όλο και πιο κοντά στην εξαθλίωση. Ήδη οι νέοι, που το ποσοστό της ανεργίας στις ηλικίες από 20 μέχρι 35 χρόνων έφτασε το 60% (!) διανύουν τώρα το πέμπτο έτος της κρίσης και δεν βλέπουν στον ορίζοντα δουλειά, επαγγελματική αποκατάσταση και οικογενειακή προοπτική. Το χειρότερο όλων των δεινών που ζει ο Ελληνισμός. Η αποτροπή δημιουργίας και ανάπτυξης της οικογένειας. Αυτό που μας διακρίνει από τους άλλους λαούς. Περιορίσθηκαν σε απίστευτο ποσοστό οι γάμοι, ενώ εξέλειπαν οι σκέψεις για γέννηση παιδιών! Γινόμαστε χρόνο με τον χρόνο λιγότεροι οι Έλληνες και κανείς δεν κάνει κάτι γι’ αυτό το «εθνικό έγκλημα»!
ΜΕ ΒΑΣΗ τέτοια (εθνικού μεγέθους και κινδύνου) δεδομένα, γίνεται κατανοητό ότι οι πολιτικοί με την πολιτικολογία που αναπτύσσουν, υποτιμούν τη νοημοσύνη του κόσμου, αν νομίζουν ότι υπάρχουν ακόμα περιθώρια υπομονής και ανοχής, σε περίπτωση συνεχιζόμενης ακυβερνησίας. Ερωτήματα του τύπου «πού βρίσκεται βρε παιδιά ο Βαρουφάκης, αυτός ο... Σπάιντερμαν που έδωσε με τον τσαμπουκά του ελπίδες στον λαό», ή του τύπου «μα καλά αυτοί δεν έλεγαν ότι δεν θα υπάρξει ξανά ΕΝΦΙΑ;», και άλλα τόσα, δείχνουν την αρχή του ξηλώματος του κυβερνητικού πουλόβερ που φορέσαμε καταχείμωνο, δείχνουν την απώλεια της εμπιστοσύνης προς εκείνους που υποσχέθηκαν και δεν τήρησαν ακόμα τα υπεσχημένα...
