«Δεν σκοτώνεται
ποτέ κανείς, παρά
μόνον για να υπάρξει.
Δηλαδή, για να
δραπετεύσει αφού
δεν κατάφερε τίποτα καλύτερο»
Αντρέ Μαλρό
ΔΕΝ με ενοχλεί που μπήκε η «Χρυσή Αυγή» στη Βουλή. Από τη στιγμή που σε κάθε φιλικό πηγαδάκι υπάρχει συνήθως ένας ή και περισσότεροι που αποδίδει όλα τα δεινά στους Εβραίους, ήταν σχεδόν βέβαιο ότι ο Χίτλερ για κάποιους δεν ήταν και τόσο αποκρουστικός... Στο σκέλος της «περιποίησης» των Εβραίων τουλάχιστον... Και καθώς η δημοκρατία είναι αντιπροσωπευτική όλες οι τάσεις πρέπει να εκπροσωπούνται στη Βουλή... Καλύτερα στο «φως» για να λαμβάνουμε τις προφυλάξεις μας, παρά κρυμμένες μέσα στα πολυσυλλεκτικά κόμματα ώστε να μην ξέρουμε από πού θα μας έρθει...
ΣΤΟ ΚΑΤΩ –κάτω, λογικό είναι ένας «ώριμος λαός» που έχει αποδεχθεί ένα τμήμα του να αγιοποιεί χωρίς καμιά συστολή τον Στάλιν, να αποδέχεται κι ένα αντίστοιχο τμήμα του να θεωρεί ότι ο Χίτλερ θα ήταν χρήσιμος για κάποιους λόγους... Αν δεν δεις τα μούτρα σου στον καθρέφτη, θα νομίζεις διαρκώς ότι είσαι άλλος... Καλό είναι να ξέρουμε ποιοι είμαστε, για να μην τρέφουμε αυταπάτες...
«ΝΑΙ, αλλά οι της «Χρυσής Αυγής» είναι «τραμπούκοι»... Δέρνουν»... ακούω ήδη τον αντίλογο... Από τη στιγμή που ένα άλλο (πολύ μεγάλο πλέον) τμήμα της κοινωνίας επιβραβεύει τον κουλ Αλέξη που «δικαιολογεί» με τον τρόπο του τους «αγανακτισμένους» όταν γιαουρτώνουν, προπηλακίζουν, καίνε κτίρια και υπερασπίζονται άκριτα το άσυλο των Πανεπιστημίων ακόμη κι όταν γεννά τέρατα, ήταν σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα θα αναδεικνυόταν και το αντίπαλο δέος... «Δέος» κυριολεκτικά!
ΣΤΙΣ εκλογές αυτές ηττήθηκε η «μετριοπάθεια»... Όποιος αποπειράθηκε να μιλήσει σε χαμηλούς τόνους κατά του δικομματισμού δεν είχε καμία τύχη... Θριάμβευσε ο καταγγελτικός λόγος... Τα πολλά ντεσιμπέλ... Θριάμβευσαν οι λέξεις «Γουδή», «κρεμάλα», «δωσίλογοι», «κλέφτες», «Τσολάκογλου», «προδότες», «εγκάθετοι», «ξενόδουλοι», «κατοχική κυβέρνηση», «εκπρόσωποι του κεφαλαίου» είτε βγήκαν από στόμα αριστερού (ΣΥΡΙΖΑ), είτε δεξιού (Καμμένος), είτε ακροδεξιού (Χρυσή Αυγή)...
ΣΤΟ ΣΚΕΛΟΣ της «τιμωρίας» των ενόχων (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ) ο κριτής λαός απεδείχθη σκληρός τιμωρός... Τους επέβαλε ως όφειλε την «θανατική ποινή»... Η «θανατική ποινή» ωστόσο, μπορεί να ανακουφίζει τους τεθλιμμένους συγγενείς αλλά δεν ξαναφέρνει στη ζωή τον μακαρίτη... Γι’ αυτό και από χθες επικρατεί «σιγή νεκροταφείου στη χώρα...».
