Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Την ώρα που εσύροντο αυτές οι γραμμές, δεν είχαν αποσαφηνιστεί ούτε το εκλογικό αποτέλεσμα, ούτε και το αν η Ελλάδα θα έχει για το επόμενο χρονικό διάστημα βιώσιμη κυβέρνηση και κυρίως σε ποια κατεύθυνση, όπως, όμως, δεν είχε αποσαφηνισθεί και το αποτέλεσμα των γαλλικών προεδρικών εκλογών, το οποίο θα κρίνει, σε κάποιο βαθμό, τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς δυνάμεων και το ενδεχόμενο (υπό πολλές, πολλές προϋποθέσεις) να ανακοπεί, τρόπον τινά, η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της λιτότητας.
Ωστόσο, μιλώντας πρακτικά, σήμερα έχουμε ενώπιόν μας δύο βεβαιότητες: η πρώτη έχει να κάνει με τους δανειστές και τη στάση τους έναντι της Ελλάδος και η δεύτερη και σημαντικότερη είναι ότι μέχρι το τέλος Ιουνίου, επί τη βάσει των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει με την υπογραφή τους το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, ο ελληνικός λαός θα πρέπει να σηκώσει έναν ακόμη σταυρό μαρτυρίου, δηλαδή νέα πρόσθετα μέτρα λιτότητας περί τα 12 δισ. ευρώ.
Ειδικότερα, όλα δείχνουν ότι η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ φαίνεται να ετοιμάζεται να συνυπάρξει με τον Φρανσουά Ολάντ στον γαλλογερμανικό άξονα, αν και υπάρχουν σοβαρές δυσκολίες, αφού ναι μεν δείχνουν, έστω και με τραγική καθυστέρηση, να συμφωνούν ότι το ευρωπαϊκό ζητούμενο είναι η ανάπτυξη, αλλά διαφωνούν ως προς το πώς αυτή μπορεί να επιτευχθεί.
Το Βερολίνο γνωρίζει ότι αν υπάρξει (όπως φαινόταν) «αλλαγή φρουράς» στη Γαλλία, τότε αυτή μπορεί (υπό πολλές προϋποθέσεις) να είναι η αρχή μιας στροφής της Ευρώπης προς την Κεντροαριστερά. Στροφή που ενδέχεται να ολοκληρωθεί την επόμενη χρονιά, με την ενδεχόμενη επικράτηση των αριστερών Δημοκρατών στην Ιταλία, στη δε συνέχεια με τη δημιουργία μιας κυβερνήσεως συνεργασίας Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών στη Γερμανία.
Εξάλλου, αναφορικά με την Ελλάδα, το ΔΝΤ και οι λοιποί τοκογλύφοι, οι οποίοι όλο το προηγούμενο διάστημα προωθούσαν μια συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, έστω στο πρότυπο της κυβερνήσεως Παπαδήμου, ανησυχούν, όχι γιατί νοιάζονται για τον ελληνικό λαό, αλλά γιατί θέλουν την απρόσκοπτη εφαρμογή του προγράμματος λιτότητας, είναι δε χαρακτηριστική η δήλωση του Πόουλ Τόμσεν ότι «η αβεβαιότητα είναι εξαιρετικά αυξημένη, όχι μόνο βραχυπρόθεσμα, αλλά σίγουρα και αρκετά πέρα από τις εκλογές».
Τις προθέσεις των δανειστών αποτύπωσε ανάγλυφα (και ως προς την ουσία και ως προς το ύφος) ο υπάλληλος της ΕΕ (στην Τρόικα) Ματίας Μόρς, με την πρόσφατη επιστολή του στους κ. Λοβέρδο και Κουτρουμάνη, τους οποίους εγκάλεσε γιατί, κατά την εκτίμησή του, δεν τήρησαν τα υπεσχημένα και, κατ’ αυτόν, προβλεπόμενα από το Μνημόνιο για το θέμα των ασφαλιστικών ταμείων.
Ο δε πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος (άραγε τυχαία;) μέσω της διαρροής ενός, ούτως ή άλλως, γνωστού εγγράφου (η «Λίστα Παπαδήμου») έσπευσε, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, να θυμίσει πρωτίστως στους λαλίστατους, αλλά αποφεύγοντες να ομιλήσουν γι’ αυτές (και φυσικά στην κοινωνία) τις δυσβάστακτες δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί, επί τη βάσει της δανειακής συμβάσεως και οι οποίες πρέπει να υλοποιηθούν εντός του αμέσως προσεχούς διμήνου.
Για τις εν λόγω δεσμεύσεις, οι υποσχόμενοι να σώσουν την Ελλάδα από το χάος (στο οποίο οι ίδιοι έβαλαν τη χώρα) ουδέν επί της ουσίας μας είπαν προεκλογικώς, ούτε επ’ αυτών αντιπαρατέθηκαν, το δε πρωθυπουργικό γραφείο διευκρίνισε ότι η περιβόητη «Λίστα Παπαδήμου» δεν διοχετεύθηκε σκοπίμως.
Όμως, η ουσία δεν είναι αυτή.
Η ουσία είναι πως η «Λίστα Παπαδήμου» είναι ζωντανή και είναι παρούσα και θα πρέπει (σύμφωνα με τους δανειστές, αλλά και με αυτούς που την συνυπέγραψαν) να υλοποιηθεί και ότι αν αυτό δεν συμβεί τότε, όπως έχει δείξει η πείρα των τελευταίων δύο ετών, θα ξαναρχίσει η σπέκουλα και η τρομοκρατία για χρεοκοπία της χώρας, για επιστροφή στη δραχμή και για μη χορήγηση της επόμενης δόσεως του δανείου.
Ποιες είναι αυτές οι δεσμεύσεις, που ονομάζονται δράσεις;
Από αυτές, λοιπόν, τις δράσεις, όπως περιέχονται στη «Λίστα Παπαδήμου» προκύπτει ότι εντός του τρέχοντος διμήνου θα πρέπει να ολοκληρωθούν τρεις δύσκολες «μεταρρυθμίσεις», η φορολογική, η μεταρρύθμιση του συστήματος δημοσίων συμβάσεων και αυτή του δικαστικού συστήματος.
Επίσης, θα πρέπει να αποφασιστούν πρόσθετα μέτρα ύψους 11,5 δισ. ευρώ για τα έτη 2013 και 2014, η δε κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει στη συγχώνευση δικαστηρίων, στη μείωση των ειδικών μισθολογίων στο δημόσιο τομέα κατά 12%, σε νέες περικοπές στη φαρμακευτική δαπάνη, σε νομοθετήματα που θα αλλάζουν τους όρους του δικηγορικού και άλλων λεγομένων «κλειστών» επαγγελμάτων, να ξεπουλήσει λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ να ιδιωτικοποιήσει μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις, να αυξήσει τις αντικειμενικές αξίες της ακίνητης περιουσίας κλπ.
Ωστόσο, όπως προαναφέραμε, τα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, απέφυγαν να μιλήσουν γι’ αυτές τις «μνημονιακές υποχρεώσεις» και τα χρονοδιαγράμματα της δανειακής συμβάσεως, αλλά άφησαν να εννοηθεί ότι μετά τις εκλογές, αν κυβερνήσουν, θα διαπραγματευτούν τη χρονική παράταση της δημοσιονομικής προσαρμογής κατά ένα έτος, ώστε τα μέτρα ύψους 11,5 δισ. ευρώ για τη διετία 2013-14 να απλωθούν χρονικά ως το 2015.
Άλλωστε, ο υπουργός των Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης δήλωσε ότι «μια ελαφρώς πιο μακρά πορεία δημοσιονομικής προσαρμογής θα μπορούσε να είχε μικρότερο αντίκτυπο στην ανάπτυξη», ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι η πρόβλεψη για επέκταση της χρονικής διάρκειας της «προσαρμογής» σε περίπτωση υφέσεως, δεν σημαίνει ότι αυτή μπορεί να συμφωνηθεί άμεσα, αλλά το νωρίτερο στο τέλος του 2013 και αν στη διάρκεια εκείνου του έτους η ύφεση είναι μεγαλύτερη του αναμενομένου.
Μιλάμε, δηλαδή, για μια διαπραγμάτευση η οποία θα γίνει (αν γίνει) το 2014 και θα αφορά στην επέκταση της προσαρμογής ως το 2015.
Και πάνω απ’ όλα, αυτό θα εξαρτηθεί από το γενικότερο κλίμα στην Ευρώπη και τους συσχετισμούς δυνάμεων, αν και εφόσον αλλάξουν.
Τέλος αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι μέχρι το τέλος του έτους θα απολυθούν 15.000 δημόσιοι υπάλληλοι...
