Αγαπητή Ελευθερία,
Έχω συμπληρώσει 20 χρόνια κράτησης και πολύ παραπάνω από τις απαιτούμενες ημέρες εργασίας στη φυλακή. Δεν βαρύνομαι με πειθαρχικά αδικήματα, κι έχω όλες τις προϋποθέσεις που χρειάζονται εργασία – διαμονή – οικογένεια κ.λπ. Δεν είμαι στο περιθώριο της ζωής αν και έγκλειστος έχω κοινωνικό περίγυρο, συγγενείς, φίλους και ανθρώπους που με εκτιμούν, μ’ αγαπούν και με στηρίζουν.
Κι όμως η αίτησή μου για υφ’ όρον απόλυση στις 3 Απριλίου απορρίφθηκε για 4η φορά απ’ το αρμόδιο συμβούλιο στο Δικαστικό Μέγαρο, και μάλιστα με σκεπτικό που προσβάλλει όχι εμένα προσωπικά μόνο, αλλά και τους επιστήμονες κοινωνική υπηρεσία – ψυχολόγο και τη διεύθυνση της φυλακής Λάρισας όπου κρατούμαι, που κρίνοντας τη συμπεριφορά μου διαβεβαιώνουν ότι μπορώ να ζήσω ελεύθερος. Κι όμως τους αψηφούν αντί να τα λάβουν υπόψιν τους, γιατί αυτοί με βιώνουν καθημερινώς. Επίσης προσβάλλουν δεκάδες ανθρώπους που είναι στο πλευρό μου στη μάχη που δίνω για την ελευθερία κι ευκαιρία που δικαιούμαι. Σύμφωνα με το σκεπτικό του συμβουλίου που το απέρριψε έκρινε ότι η καλή συμπεριφορά μου είναι προσχηματική, ενώ ξεθάβονται κάποια πειθαρχικά αδικήματα εδώ και 15-20 χρόνια που έχουν παραγραφεί. Ενώ ο νόμος λέει ότι διαγράφονται και λαμβάνονται υπόψη μόνο τα τελευταία δύο έτη, όπως δεν δικαιούσαι ούτε άδειες αν είναι στον ίδιο χρόνο. Θέλω να διευκρινίσω ότι πειθαρχικό αδίκημα θεωρήθηκε η προσπάθεια που έκανα με συγκρατούμενούς μου για τη βελτίωση των άθλιων συνθηκών που επικρατούν στις φυλακές, και τώρα λένε ότι δεν είχα καλή διαγωγή.
Η δικαιοσύνη μου στερεί την ευκαιρία να ζήσω και με εκδικείται γιατί αγωνίστηκα για το αυτονόητο, για ανθρώπινη και αξιοπρεπή διαβίωση στις φυλακές με διαμαρτυρίες και αντί αυτού μας παίρνανε με τα ρόπαλα, μας βασάνιζαν αλύπητα στις απομονώσεις και μας βάζανε και πειθαρχικό αδίκημα.
Όσο για την προσχηματική συμπεριφορά μου που γράφουν επιστρέφοντας τον χαρακτηρισμό τονίζω ότι προσχηματικές είναι οι διακηρύξεις των υπουργών για βελτίωση των άθλιων συνθηκών της ζωής και παραδέχονται πως είναι κακές και απαράδεκτες, επίσης και ριζική αντιμετώπιση του υπερπληθυσμού στις φυλακές. Μόνο έτσι εξηγείται ότι αν κι έχω όλες τις προϋποθέσεις του νόμου που αυτοί ψήφισαν αυτοί επιμένουν να με κρατούν φυλακισμένο. Διεκδικώ το δικαίωμά μου να ζήσω κοντά στην οικογένειά μου, συγγενείς και φίλους μου, να δημιουργήσω δική μου οικογένεια και ό,τι δεν πρόλαβα και δεν μπόρεσα επειδή ήμουν ένα παιδί 22 ετών, όταν μπήκα φυλακή ως τότε έζησα τα υπόλοιπα ήταν χαμένα και νεκρά χρόνια της ζωής μου ως εδώ. Γιατί λοιπόν μου τα στερείτε;
Έκανα έφεση κατά της απόρριψης ελπίζοντας ότι και σε αυτό το υποκριτικό σύστημα δικαιοσύνης και σωφρονισμού υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να κρίνουν βάσει πραγματικών στοιχείων την τύχη μου και να αποδώσουν το δίκαιο. Και όχι να πληρώνω πάλι δύο φορές για αυτά που ήδη έχω πληρώσει και τιμωρηθεί. Σε κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν γίνεται αυτό. Ο νόμος λέει όταν πληροίς τις προϋποθέσεις υποχρεούνται κι επιβάλλεται να σε απολύσουν. Σε μένα γιατί; Τι θα αλλάξει αν βγω μετά από δύο – πέντε ή δέκα μήνες θα γίνω καλύτερος άνθρωπος βλέποντας ότι παραβιάζονται τα δικαιώματά μου που αντιλαμβάνεσαι εκδίκηση και βιώνεις ψυχολογικό βασανισμό σε αργό θάνατο. Κατάλαβα ότι δεν με θέλουν ζωντανό έξω, ή προσδοκώντας μήπως πέσω ή με ρίξουν σε κάποιο παράπτωμα όπως γίνεται συνήθως για να μην βγω. Αν δεν θέλετε να ζήσω υπογράφω και την εκτέλεσή μου. Αυτό δεν είναι σύστημα σωφρονισμού και επανένταξης αλλά αναπαραγωγή εγκλήματος, σε κάνουν χειρότερο.
Αν είναι να γίνεις καλύτερος άνθρωπος εξαρτάται μόνο από τη δική σου θέληση, χαρακτήρα και τρόπο ζωής που επιλέγεις. Ο τρόπος λειτουργίας και η τακτική που εφαρμόζουν είναι λάθος, τους τα λένε εγκληματολόγοι και κοινωνιολόγοι συνεχώς αλλά δεν αλλάζουν τακτική.
Για να πάρεις άδεια περνάς από συμβούλιο με κάποια κριτήρια αποτελούμενο από εισαγγελέα – διευθυντή και κοινωνική υπηρεσία. Αν δεν ήμουν έτοιμος για επανένταξη γιατί να μου δώσουν άδεια; Τονίζω και πάλι ότι 9 άδειες πήρα χωρίς καμία παρατυπία, τηρώντας κατά γράμμα όλες τις προϋποθέσεις με όρους. Επισημαίνω ότι σε αυτή την περίπτωση δεν είχα κανένα λόγο να επιστρέψω γνωρίζοντας ότι είναι αβέβαιο το αποτέλεσμα της προσπάθειάς μου να ελευθερωθώ. Αν δεν ήθελα να ζήσω ήρεμα και νόμιμα και να φτιάξω τη ζωή μου που στερήθηκα από 22 ετών, θα έπρεπε να είχα φύγει απ’ την πρώτη άδεια και όχι να γύριζα 9 φορές στη φυλακή σχεδόν 2 χρόνια. Πώς λοιπόν κρίνεται ότι είμαι ύποπτος τελέσεως νέων αδικημάτων;
Ό,τι έκανα και δεν έκανα δικαίως και αδίκως πλήρωσα το χρέος μου με τον νόμο. Τώρα ήρθε η σειρά σας να τηρήσετε και να εφαρμόσετε κι εσείς τον νόμο που εκπροσωπείτε δίνοντας την ευκαιρία και την ελευθερία που δικαιούμαι και μου ανήκει, εκπληρώνοντας κι εσείς το χρέος σας. Αν άντεξα στον χρόνο για αυτό, είναι ψυχοφθόρο για μένα, την οικογένειά μου, συγγενείς και φίλους, μην μου στερείτε την ελπίδα, χαρά, σκέψεις και όνειρα.
Αφήστε με να ζήσω και δώστε πίσω τη ζωή μου και την ελευθερία που δικαιούμαι και μου ανήκει.
Μακρυγιάννης Μιχάλης, φυλακή Λάρισας
