* Της Κωνσταντίνας Μπανταβή, Μαθήτριας Β’ Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Λάρισας
Απαιτείτε νέους! Νέους με όρεξη, πιστεύω, τάσεις ανατροπής, αρχές, ήθος και λησμονείτε την παύση. Η απαίτησή σας συνιστά έναν παραλογισμό, καθώς ο συλλογισμός σας υπολείπεται των προκειμένων ή για να μετριάσω το σφάλμα σας (μέσω του προσωπικού φακού σκέψης και θεώρησής μου) αναφέρω ότι οι προκείμενές σας είναι αβάσιμες και δε συντρέχουν με την πραγματικότητα.
Διασαφηνίζω και καταδεικνύω ότι τα παραπάνω αιτήματα αποτελούν εκφάνσεις ουτοπικής ή μάλλον επιτηδευμένα εσφαλμένης – αβάσιμης διάνοιας, καθότι η κατεύθυνση που επιβάλλεται να ακολουθήσει ο νέος της σύγχρονης, χρησιμοθηρικής και ωφελιμιστικής πραγματικότητας οδηγεί στην ανορεξία, στο συμβιβασμό, στην απιστία και στην αναρχία. Τολμώ βάσιμα να της προσδώσω το χαρακτηριστικό της πειθαναγκαστικής με σαγηνευτικά μέσα (αν και γνωστή η φύση τους, είναι αποδεκτά), μέσα που καλλιεργούν ψευδαισθήσεις προς μία κατεύθυνση που οδηγεί στη υπόγεια «σπηλιά». Στη σπηλιά «συνειδητοποίησης» ορισμένων ή «στράτευσης» άλλων. Οι πρώτοι κατανοούν την κενόδοξη προσπάθεια που επιχειρούσαν, προσπάθεια επίτευξης του ιδανικώς κατασκευασμένου ανθρώπου. Οι δεύτεροι απλώς παραμένουν στάσιμοι στο σκαλί που τους μαθαίνουν ότι έχουν ανέβει μηχανοποιώντας κάθε μορφή αισθήματος και εκδήλωσής του.
Επανέρχομαι και επαναλαμβάνω ότι όραμα όλων (με επιφύλαξη πάντα η γενίκευση) αποτελεί η «εν αγρυπνία νεότης». Το ζήτημα είναι ότι κανείς δε λογίζεται (ή δε θέλει να ομολογήσει ότι λογίζεται) την απουσία προϋποθέσεων, που οδηγούν σε αυτήν την «ηδυσμένω λόγω» έκφραση των εν ανενεργεία συμβουλευτών.
Επαναλαμβάνω, δημιουργώντας σκόπιμα φορτικό κλίμα, ότι οι προϋποθέσεις λείπουν και το γνωρίζετε καλά. Αποτελούμε ευνουχισμένα άτομα. Ακόμη και οι ανατρεπτικές – νεωτεριστικές μας ιδέες συνιστούν προϊόντα μαζικής εξόντωσης της διάνοιας και των δυνατοτήτων μας. Γενεσιουργός αιτία γνωρίζετε όλοι πολύ καλά ποια είναι. Είναι το «παιδευτικό» μας σύστημα, που εξαντλεί και αποβλακώνει τα παιδιά των... 15, 16, 17... κατευθύνοντάς τα στην αποστήθιση, στην αναπαραγωγή έτοιμων – δοσμένων-κονσεροποιημένων προτάσεων, στον άνευ ορίων συμβιβασμό, αποτρέποντας κάθε μορφή νοητικής – πνευματικής όξυνσης και ουσιαστικής ανατρεπτικής δράσης.
Κατανοείτε ότι οι απαιτήσεις αποτελούν ελκυστικά διατυπωμένες εκφράσεις που σε εμάς τα παιδιά ηχούν ως παραφωνίες, ανέδαφοι ισχυρισμοί, άστοχοι βερμπαλισμοί, νοητικές ακροβασίες. Πώς απαιτείτε (ή μάλλον τελικά σκόπιμα αερολογείτε), εφόσον φυλακίζετε;
Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
Ποτέ δε λένε την αλήθεια,
Ο κόσμος υποφέρει και πονά
Κι εσείς τα ίδια παραμύθια
Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
Είναι πολύ ζαχαρωμένα
Ταιριάζουν σε σοκολατόπαιδα
Μα δε ταιριάζουνε για μένα
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ποιήματα εκδ. «Διαγώνιος», Θεσσαλονίκη 1992
