* Του Γρηγόρη Ν. Δασταυρίδη, περιφερειακού γραμματέα Θεσσαλίας Ν.Δ.
Η οικονομική στενότητα και κατρακύλα την οποία βιώνει η χώρα μας και η πλειονότητα των Ελλήνων είναι κυρίως αποτέλεσμα των λανθασμένων πολιτικών και των εγκληματικών οικονομικών επιλογών των τελευταίων 2,5 χρόνων, ως λ.χ. η τεχνητή λογιστική διόγκωση του ελλείμματος στα τέλη του 2009 και η προσυμφωνημένη προσφυγή στο Δ.Ν.Τ. αλλά και συνέπεια της πολιτικής, ηθικής, αξιακής και κοινωνικής κατάπτωσης της Ελλάδας του εύκολου πλουτισμού, που ανήγαγε σε θρησκεία την προκλητική κατανάλωση και την επίδειξη υλικών αγαθών.
Η Ελλάδα των παλαιοτέρων δεκαετιών ήταν μεν φτωχή, αλλά τη φτώχεια τη βίωνε με αξιοπρέπεια. Οι Έλληνες είχαν φρόνημα, υπερηφάνεια, σεβασμό στους νόμους και αγάπη για την πατρίδα. Υπήρχαν πνευματικοί ταγοί και ένιοι πολιτικοί που ενέπνεαν και διαμόρφωναν μία κοινωνία, με αδυναμίες μεν, αλλά και πολλές αρετές, κυρίως κοινωνικές και πολιτισμικές.
Η Ελλάδα του Σεφέρη και του Ελύτη, του Χατζιδάκι και του Θεοδωράκη, του Κ. Καραμανλή ήταν μία κοινωνία αλληλεγγύης, αξιών και αξιοπρέπειας. Σε εκείνη την Ελλάδα πάνω από τον υλικό πλούτο υφίστατο ο σεβασμός σε αναπαλλοτρίωτες αξίες όπως ήταν το καθήκον, η τιμή, το φιλότιμο, η κοινωνική αποστολή, η αλληλεγγύη, η φιλία, η οικογενειακή συνοχή, η φιλοπατρία και η προσήλωση στα Ιερά Σύμβολα.
Σήμερα, οι αξίες αυτές στο όνομα του άνομου πλουτισμού και του ακατάσχετου καταναλωτισμού, άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο, έχουν ατονίσει και ξεχαστεί.
Οι λέξεις «καθήκον» και «φιλότιμο» δεν χρησιμοποιούνται πλέον. Στη θέση τους ακούγονται «η λαμογιά, η κομπίνα και το βόλεμα». Αυτές οι έννοιες έχουν επικρατήσει σε μία κοινωνία, στην οποία έχουν πλουτίσει κυρίως οι αετονύχηδες, οι μιζαδόροι, τα παιδιά των υπουργικών σωλήνων και ο κομματικός στρατός των συνδικαλιστών στις ΔΕΚΟ από την ανυπολόγιστη βοήθεια των Ευρωπαίων εταίρων, με τα διάφορα πακέτα και τον χωρίς όρους δανεισμό, με τα οποία δανεικά το ΠΑΣΟΚ έκανε ψηφοθηρική «κοινωνική» πολιτική.
Σχεδόν όλα τα χρήματα αυτά «φαγώθηκαν» στους διορισμούς δημοσίων υπαλλήλων, στις πρόωρες συντάξεις, στις αναπηρικές «μαϊμού» συντάξεις, στις επιχορηγήσεις επιτηδείων, στη διαφθορά κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών και πολλών ανήθικων συνδικαλιστών.
Γι' αυτό, επειδή η κατάρρευση είναι κυρίως ηθική και αξιακή στη χώρα αυτή του κάθε Ψινάκη και της κάθε Αλεξανδράτου, φοβούμαι πως και η οικονομική χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη, εκτός αν αλλάξουμε νοοτροπία όλοι και πρώτα οι πολιτικοί και οι εναπομείναντες πνευματικοί ταγοί, αν επανέλθουμε στη χρήση του «μέτρου» σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, αν ασχοληθούμε με την ποιοτική παραγωγή αγαθών και παροχή υπηρεσιών, αν πορευθούμε με κανόνες διαφάνειας και αξιοκρατίας και αν δημιουργήσουμε ανάκαμψη και ανάπτυξη του τόπου, όπως την επαγγέλλεται η ηγεσία της Ν.Δ., ώστε να εξαλειφθεί η ύφεση και να λειτουργήσουμε την πατρίδα μας με σύγχρονο τρόπο.
Και είναι σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε άμεση και επιτακτική η ανάγκη να ενεργήσουμε τοιουτοτρόπως, για να έχουμε μία κοινωνία με όραμα και ελπίδα για το μέλλον, αντί να συμπεριφερόμαστε μόνο καταγγελτικά και χωρίς προτάσεις ή να επιδιδόμαστε «με υπερωρίες» στην άγονη και στείρα κριτική, όπως τα κόμματα διαμαρτυρίας που «έξω από το χορό πολλά τραγούδια λένε».
