Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Η σοβαρή χρηματοπιστωτική αυτή κρίση, που μαστίζει τη χώρα μας τουλάχιστον από το 2000 και έσκασε ως βόμβα και καυτή πατάτα στα χέρια του πρώην Πρωθυπουργού Γ. Α. Παπανδρέου αμέσως μετά τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2009, έχει αποδιοργανώσει πλήρως τον κοινωνικό και παραγωγικό ιστό της χώρας μας, η οποία δυστυχώς βυθίζεται συνέχεια στην ύφεση, στην ανεργία, στη φτώχεια και τελειωμό δεν έχει.
Το 27% των Ελλήνων (3.000.000) ζει κάτω από το όριο της φτώχειας (ετήσιο εισόδημα 5.000 ευρώ), η ανεργία βρίσκεται στο 20% (1.000.000) και εκείνο, που δεν έχει αντιληφθεί ακόμα ο μέσος Έλληνας είναι ότι, τον περιμένουν, πολύ χειρότερες ημέρες, οι δυσκολίες είναι μπροστά του και για τούτο, είναι υπεύθυνοι, αποκλειστικά και μόνον, οι πολιτικοί μας ταγοί και ηγέτες, οι οποίοι σκοπίμως, θα έλεγα, αφήνουν τον κόσμο στο σκοτάδι, δεν του λένε την αλήθεια, για να είναι εύκολη λεία και βορά των αδίστακτων πολιτικάντηδων, γι’ αυτές τις λίγες ή πολλές ψήφους ή για τα κουκιά όπως έλεγε ο αείμνηστος Χαρ. Φλωράκης.
Αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης, ήταν ο ελληνικός λαός να διχασθεί, σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς και τα όσα είδαμε και ακούσαμε, μέσα στη Βουλή, κατά τη συζήτηση, για την κύρωση αυτής της δανειακής σύμβασης και των εφαρμοστικών της νόμων και οι αθρόες διαγραφές, που επακολούθησαν, στα δύο μεγάλα κόμματα και στο ΛΑΟΣ συνολικά 47 βουλευτών, μας οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι εμείς οι Έλληνες, ανέκαθεν δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε για τα αυτονόητα, όπως π.χ. τι μας συμφέρει, η παραμονή μας στο ευρώ ή η επάνοδος στη δραχμή;
Το τεράστιο αυτό δημόσιο χρέος των 360 δισ. ευρώ, που μας ακολουθεί, δεν το δημιούργησαν οι ξένοι, τους οποίους όλοι μας, καθημερινά κατηγορούμε και λοιδορούμε, αλλά εμείς το δημιουργήσαμε, με τον ασύστολο δανεισμό, προκειμένου να χρηματοδοτούμε, χυδαίες μορφές, υπερκατανάλωσης και μια life style κοινωνία, χωρίς σταθερές και αξίες, με επίπλαστη ευημερία με δανεικά όχι όμως και αγύριστα...
Οι ξένοι διέπραξαν βεβαίως ένα τεράστιο λάθος! Παρείχαν αφειδώς δάνεια συνεχώς και με τόση ευκολία στην Ελλάδα, χωρίς να ελέγχουν όμως καθόλου, τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας. Μέχρι το 2009 η Ελλάδα είχε την ίδια αξιολόγηση, πιστοληπτικής ικανότητας όπως η Γερμανία (ΑΑΑ) και δανειζόταν σχεδόν, με το ίδιο επιτόκιο, με αυτό της Γερμανίας. Και θα συνεχιζόταν ενδεχομένως, για κάποιο διάστημα ακόμα, να μεταχειρίζονται τη χώρα μας, σαν τη Γερμανία, αν η κυβέρνηση του Παπανδρέου δεν φρόντιζε τον Νοέμβριο του 2009, να τους υπενθυμίσει και να επισημάνει, με έναν άκομψο τρόπο της, ότι είχαν να κάνουν με την Ελλάδα... Τότε κατάλαβαν οι δανειστές μας, την όλη αλήθεια και πραγματικότητα και τα πράγματα πήραν τον δρόμο, που όλοι μας, έκτοτε τόσα καλά γνωρίζουμε. (Τρόικα – Μνημόνιο Νο Ι, Μνημόνιο Νο ΙΙ – Εφαρμοστικοί Νόμοι κ.λπ).
Δεν ξέρω αν το ότι μας δάνειζαν οι ξένοι, τόσο άνετα και γενναιόδωρα, συνιστούσε κάποιο σατανικό σχέδιο, υπονόμευσης της ελληνικής κυριαρχίας. Ξέρω όμως ότι ήταν λάθος και μεγάλη αφέλεια. Αλλά την αφέλειά τους, αυτή όμως, την πληρώνουν, σήμερα με το κούρεμα χρέους, μέσω του πολυσυζητημένου PSI (συμμετοχή ιδιωτικού τομέα στην ελάφρυνση του χρέους μας κατά 105 δισ. ευρώ, με ετήσιο δικό μας όφελος 3,5 δισ. ευρώ από τόκους).
Η Ελλάδα εξασφάλισε ήδη 130 δισ. ευρώ, για τις ανάγκες της, μέχρι το 2015. Δεν υπάρχουν 130 δισ. ευρώ με την έννοια ότι θα τα εισπράττει όποτε τα θέλει. Υπάρχει μόνο η επόμενη δόση κάθε φορά. Π.χ. Τώρα εγκρίθηκαν 39,4 δισ. ευρώ. Για το επόμενο ποσό, πρέπει να προηγηθούν συγκεκριμένες και μετρήσιμες δράσεις, μέτρα και αλλαγές. Αν δεν γίνουν, τότε δόση δεν θα υπάρξει και ο νοών νοείτο...
Η χώρα μας, πρέπει να σεβαστεί την υπογραφή της και οφείλουμε όλοι μας, να διδαχθούμε από τα ολέθρια λάθη των τελευταίων ετών. Να δοθεί τέλος στις παλινδρομήσεις, που συνόδευσαν το πρώτο μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Να γίνουν πράξη οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις και να στείλουμε, τα ανάλογα και αναγκαία μηνύματα, στη διεθνή κοινότητα. Και επιτέλους και το κυριότερο να γίνουν δραστικές παρεμβάσεις, σε τομείς όπως είναι η φοροδιαφυγή, η φοροκλοπή, η εισφοροδιαφυγή και ο έλεγχος των τιμών. Δεν νοείται τα προϊόντα ευρείας κατανάλωσης (super market), να είναι πολύ φθηνότερα στη Γαλλία και στη Γερμανία, όπου οι μισθοί κατά ημερομίσθια, είναι πολύ πάνω απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Το κίνημα της πατάτας είναι καλοδεχούμενο και είναι μια καλή αρχή, αλλά από μόνο του δεν φθάνει και δεν αρκεί. Χρήζει περαιτέρω μελέτης και σχεδιασμού και οι όλες διαδικασίες θα πρέπει να θεσμοθετηθούν σε μόνιμους μηχανισμούς.
Οι Έλληνες δεν είπαν και δεν λένε όχι στις θυσίες. Αλλά απαιτούν δικαιοσύνη και μόνο δικαιοσύνη. Δίκαιη κατανομή των βαρών, να μην πληρώνουν το μάρμαρο και τη νύφη πάντοτε οι ίδιοι άνθρωποι. Δηλαδή οι μισθωτοί και συνταξιούχοι. Επιτέλους ήλθε ο καιρός να βάλουν στις τσέπες τους βαθιά τα χέρια τους, οι έχοντες και οι κατέχοντες, που είναι μονίμως απόντες απ’ αυτήν την εθνική προσπάθεια.
Σημείωση: Το 77% του ελληνικού λαού επιθυμεί να παραμείνουμε στο ευρώ, αλλά το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων δεν συμφωνεί με τη δανειακή σύμβαση (Μνημόνιο Νο 2). Το σχόλιο δικό σας.
