* Του Ιωάννη Ε. Κουτσογιαννούλη, δικηγόρου
Ως πότε θα ανεχόμαστε:
- Τους ανάλγητους εξουσιολάγνους αυτοπροσδιορισθέντες σωτήρες μας που σε κάποια μοιραία για τον τόπο χρονική συγκυρία βρέθηκαν να ασκούν εξουσία και να διαχειρίζονται τις τύχες μας και που σήμερα ούτε τον εαυτό τους δεν είναι σε θέση να εκπροσωπήσουν.
- Τα υποχείρια των Ευρωπαίων πατρώνων που εκτός από μία πραγματικά εντυπωσιακά αξιοζήλευτη οσφυοκαμψία, κανένα άλλο διαπραγματευτικό όπλο δεν έχουν κατορθώσει να προβάλουν μέχρι σήμερα.
- Τους κατευθυνόμενους διλημματίες που προκειμένου μέχρι και την τελευταία στιγμή της πολιτικής των παρουσίας να μην απεμποληθούν τα συμφέροντα των καθοδηγητών τους ανερυθρίαστα συμφωνούν στη δια βίου ταπείνωσή μας και τον ευτελισμό κάθε έννοιας προσωπικής μας και κοινωνικής αξιοπρέπειας.
- Τους άθλιους ψεύτες και εθελούσιους διαστρεβλωτές της αντικειμενικής αλήθειας που υποβαθμίζουν - διασκεδάζουν- καταρρακώνουν με τη δημόσια παρουσία τους και την προκλητική συμπεριφορά τους τη νοημοσύνη μας. - Τους από ετών κρατικοδίαιτους θεσιθήρες, τρωκτικά του δημοσίου χρήματος, κατάλοιπα μιας άλλης εποχής.
- Τους εκπροσώπους της πολυδιαφημισμένης «γενιάς του Πολυτεχνείου», στην οποία και εγώ ανήκω, ευτυχώς μόνο ηλικιακά, που επί 40 συναπτά έτη έχουν αλώσει - και συνεχίζουν - όλα τα δημόσια αξιώματα και θέσεις, εξαργυρώνοντας με τον τρόπο αυτό την «ηρωική» αντίστασή τους στο χαστούκι του χωροφύλακα της εποχής εκείνης.
- Τους επικαλυμμένους με τη στόφα της εντιμότητας και άνωθεν προστατευόμενους υπαλλήλους του κάθε λογής γραναζιού της κρατικής μηχανής του στενού και ευρύτερου τομέα, εφοριακούς, τελωνειακούς, ιατρούς των δημοσίων νοσοκομείων, υπαλλήλους και μηχανικούς των πολεοδομικών υπηρεσιών, αστυνομικούς κ.ο.κ. οι οποίοι με μοναδικά εμφανή εισοδήματα τα προερχόμενα από τον μισθό τους κατόρθωσαν σε ελάχιστα έτη να αποκτήσουν επαύλεις, θαλαμηγούς, πολυτελή αυτοκίνητα, να διαθέτουν καταθέσεις απίστευτου ύψους και να αποτελούν σήμερα τη νομενκλατούρα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.
- Τα τρομαγμένα εντός του κοινοβουλίου ανθρωπάκια που προκειμένου να μην απωλέσουν ουδέ για μια στιγμή τη θέση τους στην πολιτική συντεχνία δέχονται να αποφασίζουν καθ' υπόδειξη, έχοντας μετατρέψει, για τη διασφάλιση των αποφάσεων τους βεβαίως, το Ναό της Δημοκρατίας σε φρουρούμενο συρματοπλεγμένο οχυρό.
- Οσους με την παρουσία τους στην πολιτική ζωή της χώρας οδήγησαν την πατρίδα μας σε μία πρωτόγνωρη, συνεχώς ογκούμενη εξαθλίωση και, πλέον ή βέβαιον, μη αντιστρέψιμη, με νεόπτωχους και νεοάστεγους, κλοσάρ και συσσιδιαιτόμενους επαίτες πινακίων φακής, φαινόμενα που είχαν να εμφανισθούν στην Ελλάδα από την εποχή των κατοχικών χειμώνων '42 - '43.
- Τους εκπροσώπους μας στα διεθνή FORA που με την απίστευτη δουλικότητά τους έχουν δώσει το δικαίωμα στους, κατ' επίφαση, Ευρωπαίους συνεταίρους μας να έχουν ξεδιάντροπα καθοδηγητική άποψη στην πολιτική μας βούληση και να προσπαθούν να μας επιβάλουν, δίκην εξουσιαστών, τη δική τους, προκειμένου να μη ανακρούσουν πρύμνα στις αποικιοκρατικές συμβάσεις με τις οποίες για 10ετίες προσδοκούν να μας δεσμεύσουν. - Τους Ηρακλείς του μνημονίου και τους θιασώτες του αντιμνημονιακού αγώνα των οποίων οι πολιτικές θέσεις εναλλάσσονται με ταχύτητα υαλοκαθαριστήρων στην τελευταία σκάλα.
- Εκείνους στους οποίους ο ελληνικός λαός με την πολιτική του κρίση έχει ήδη προσάψει με ανεξίτηλα γράμματα τον χαρακτηρισμό του εθνικού μειοδότη, οι οποίοι με απύθμενο θράσος θα επιχειρήσουν και πάλι να παίξουν ρόλο (πάντα καταστροφικό ) στα πολιτικά δρώμενα και τέλος, τα πρώην και νυν πολιτικά λείψανα που μέσα ακόμη από την πολιτική τους ανυπαρξία θα (ξανά) παρουσιαστούν σαν φορείς νέων, σύγχρονων και υλοποιήσιμων ιδεών και προγραμμάτων, λησμονώντας τη λαϊκή ρήση: «Οι νεκροί ου βήχουσι».
ΕΡΩΤΗΜΑ:
Αραγε για πόσο χρόνο ακόμα θα σηματοδοτεί τις εξελίξεις για την πατρίδα μας το ψευτοδίλημμα ότι πλην των αποικιοκρατών συν- εταίρων μας δεν υπάρχουν άλλες ισχυρές, ικανές και πρόθυμες πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις που θα στηρίξουν την προσπάθεια του λαού ΤΟΥ ΦΙΛΕΤΟΥ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ, αν, όταν, όπως και όπου χρειαστεί;
