Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Τα Μνημόνια τα οποία επέβαλαν στην Ελλάδα οι τοκογλύφοι δανειστές της χώρας (με τη συναίνεση των αστικών πολιτικών κομμάτων) έχουν ανοίξει τις πύλες της Κολάσεως για την ελληνική κοινωνία, ταυτοχρόνως δε έχουν προκαλέσει παράλυση στις δύο βασικές συνιστώσες του εγχώριου, μεταπολιτευτικού δικομματισμού, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, παράλυση από την οποία δεν έχει ξεφύγει ούτε ο ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, ο οποίος, μετά από συνεχείς κωλοτούμπες, έχει επιλέξει την αντιμνημονιακή ρητορική.
Οι διαγραφές πάνω από 20 «γαλάζιων» βουλευτών (έστω κι αν κάποιοι εξ αυτών επιστρέφουν στο κόμμα, με σκυμμένο το κεφάλι κι αφού άλλαξαν στάση, υπερψηφίζοντας τους εφαρμοστικούς νόμους, του νέου Μνημονίου, το οποίο, πριν λίγες ημέρες, καταψήφισαν...) οι οποίοι αγνόησαν τη γραμμή της κομματικής πειθαρχίας, την οποία είχε επιβάλει ο Αντώνης Σαμαράς (προκειμένου να υπερψηφισθεί το νέο επαχθές Μνημόνιο) και οι προσχωρήσεις στη ΝΔ των προβεβλημένων στελεχών του ΛΑΟΣ Μάκη Βορίδη και Άδωνι Γεωργιάδη (οι οποίοι αγνόησαν την, ελέω δημοσκοπήσεων, «αντιμνημονιακή» γραμμή που επέλεξε ο Γιώργος Καρατζαφέρης) δημιουργούν νέα πολιτικά, κομματικά και ιδεολογικά δεδομένα στη λεγομένη Κεντροδεξιά πολυκατοικία, η οποία έχει περιέλθει σε κατάσταση εσωστρέφειας.
Δεδομένα, βεβαίως, τα οποία θα αλλάζουν, όσο θα πλησιάζει η ώρα της εκλογικής αναμετρήσεως και θα αλλάζουν σε συνδυασμό με την αναμενόμενη αλλαγή στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, τη δημιουργία νέων κινήσεων και σχημάτων (είτε μνημονιακής, είτε αντιμνημονιακής λογικής) και φυσικά σχετίζονται με τις δυνατότητες ή μη της ΝΔ, να κατακτήσει την αυτοδυναμία.
Στην παρούσα συγκυρία, το μεν ΠΑΣΟΚ έχει βουλιάξει, η διασπασμένη Αριστερά εμφανίζει αυξητικές τάσεις, είναι άγνωστες οι μελλοντικές (αν και εφόσον υποτεθεί ότι υπάρχουν) πολιτικές βουλές του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, ενώ υπάρχει (όπως καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις) ένας νέος «παίκτης» στο πολιτικό παιγνίδι, η «Δημοκρατική Αριστερά» του Φώτη Κουβέλη, στην οποία «συρρέουν», τα πάσης φύσεως «ορφανά», των πάσης φύσεως «φυλών» του, άλλοτε κραταιού, ΠΑΣΟΚ, «παίκτης» ο οποίος έχει φιλοευρωπαϊκή γραμμή και αντιμνημονιακή ρητορική, ταυτοχρόνως δε είναι υπέρμαχος της γραμμής των συνεργασιών, ακόμη και κυβερνητικών.
Είναι προφανές ότι η ελληνική εξίσωση (και αυτό είναι που ανησυχεί το Βερολίνο και το ευρωπαϊκό ιερατείο, που «αγωνιούν» για τη διασφάλιση των δανεικών που έχουν δώσει, με τοκογλυφικά επιτόκια, στην Ελλάδα) δεν έχει πολλές σταθερές, αλλά περισσότερες μεταβλητές και, ως εκ τούτου, δύσκολα θα επιλυθεί, αυτό δε σημαίνει ότι οι πάλαι ποτέ βεβαιότητες έχουν μετατραπεί σε πολιτικές αβεβαιότητες.
ΤΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΘΑ ΓΙΝΩ;
Ο αρχηγός της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος εμφανίζεται να ανακτά τη διεθνή του αξιοπιστία, όπως φάνηκε από τις τελευταίες επαφές του στις Βρυξέλλες, κυρίως δε από τη συνάντησή του με την Καγκελάριο Α. Μέρκελ, δεν είχε άλλη επιλογή από το να διαγράψει τους βουλευτές, οι οποίοι δεν υπάκουσαν στη μνημονιακή γραμμή που χάραξε, αλλά ήταν βέβαιο πως αν δεν προχωρούσε στις διαγραφές δεν θα μπορούσε να πείσει την Ευρώπη και τους δανειστές για την προς τα έξω αξιοπιστία του.
Βεβαίως, ο Αντώνης Σαμαράς δεν ανέμενε το μέγεθος της ανταρσίας και υπερτίμησε την προσωπική σχέση που είχε με τους περισσότερους εκ των διαγραφέντων (δεν είναι τυχαίο πως η ανταρσία, σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα, θεωρήθηκε από το γαλάζιο επιτελείο, σαν τη συνωμοσία του Βρούτου κατά του Ιουλίου Καίσαρα) αλλά η τελική στάση του ήταν μονόδρομος, καθώς, όπως φέρεται δηλώσας, «τι σόι πρωθυπουργός θα γίνω, εάν δεν τους διέγραφα;».
Ωστόσο, το τραγικό του πράγματος έχει να κάνει με τους ίδιους τους αποσκιρτήσαντες βουλευτές, οι οποίοι έχουν κι αυτοί το δικό τους δίκαιο. Και αυτό γιατί τους ήταν δύσκολο να αλλάξουν εν μια νυκτί και να στηρίξουν μια μνημονιακή γραμμή, που ήταν αντίθετη με τη δίχρονη αντιμνημονιακή ρητορική, με την οποία είχαν γαλουχηθεί και είχαν, με τη σειρά τους, «μπολιάσει» τα κομματικά τους ακροατήρια.
Η ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΣΤΑ ΔΕΞΙΑ
Μετά τις εξελίξεις αυτές, ο αρχηγός της ΝΔ ήταν υποχρεωμένος να κάνει κάποια κίνηση (αντιπερισπασμού, αλλά και πολιτικής ουσίας) προκειμένου, όσο αυτό είναι εφικτό, να επουλώσει το ρήγμα που προκλήθηκε στο κόμμα του, ενόψει των προσεχών εκλογών και της ελπίδας του να γίνει πρωθυπουργός.
Βλέποντας ότι το κόμμα έχει χωριστεί σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς», ο κ. Σαμαράς (έχοντας, προφανώς και πλήρη επίγνωση των προβλημάτων που θα του ανακύψουν) αποφάσισε να «μεταγραφούν» στη ΝΔ οι Μάκης Βορίδης και Άδωνις Γεωργιάδης, πρώην κεντρικά στελέχη του ΛΑΟΣ, ώστε να εξουδετερώσει τις φυγόκεντρες δυνάμεις και να περιχαρακώσει το συντηρητικό κοινό του κόμματός του.
Ωστόσο, η προς τα δεξιά διεύρυνση της ΝΔ, έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς να θυμίσουν όχι μόνο τα όσα εξ αμάξης έχει, κατά καιρούς, «ψάλλει» ο Άδωνις Γεωργιάδης κατά της ηγεσίας της ΝΔ και κορυφαίων στελεχών της, αλλά και το καθαρόαιμο ακροδεξιό παρελθόν του Μάκη Βορίδη.
Ο Μάκης Βορίδης υπεραμύνθηκε της επιλογής του να προσχωρήσει στη ΝΔ, της οποίας η ιδεολογική γραμμή είναι «ο πατριωτικός φιλελευθερισμός», σε ό,τι δε αφορά στο παρελθόν του και στο ερώτημα γιατί δεν έχει κάνει αυτοκριτική επέλεξε να δώσει την εξής απάντηση:
«Η δημόσια αυτοκριτική είναι ίδιον της Αριστεράς. Εμείς οι δεξιοί, τις αυτοκριτικές μας τις κάνουμε ή με τον εξομολόγο ή με τον εαυτό μας».
Αναφορικά με την τραμπούκικη δράση του, ως στελέχους της ακροδεξιάς ΕΠΕΝ, έδωσε την εξής απάντηση: «Πράγματι, ήμουν, ως νέος, ένας ακτιβιστής της δεξιάς. Και εκείνες οι εποχές είχαν φασαρίες και σε μερικές από εκείνες τις φασαρίες έχω συμμετάσχει» (!!!)
ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ
Ο αρχηγός της ΝΔ, μετά τις κινήσεις αυτές, θα πρέπει να αλλάξει και τη στρατηγική του, καθώς η αντιμνημονιακή ρητορική ανήκει στο παρελθόν (το επιβεβαίωσε, εξ άλλου και με τις διαβεβαιώσεις που έδωσε στους Ευρωπαίους ηγέτες στις Βρυξέλλες) και, συνεπώς, θα πρέπει να προσαρμόσει τη γραμμή του, εις τρόπον ώστε, εκτός από το δικό του, το «γαλάζιο» ακροατήριο (το οποίο θα πρέπει να «συγκρατήσει») να βρει συμμάχους από τον ευρύτερο δεξιό και κεντροδεξιό χώρο και να απορροφήσει περισσότερες δυνάμεις, ακόμη και από τον ακροδεξιό χώρο.
Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα επιχειρήσει να «παίξει» (και) με ρητορικές και θέσεις της λαϊκίστικης δεξιάς, για τα θέματα της ασφάλειας και των μεταναστών, ώστε αυτά να μην αποτελούν προνομιακό πεδίο για τον ΛΑΟΣ και την ακροδεξιά «Χρυσή Αυγή», η οποία (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) μπορεί να εισέλθει στη Βουλή. Το εν λόγω κόμμα πιέζει, ήδη, εκ δεξιών τη ΝΔ και τον ΛΑΟΣ, όπως τους πιέζει και η «αντιμνημονιακή» κίνηση «Ανεξάρτητοι Έλληνες» του Πάνου Καμμένου.
Είναι προφανές ότι ο αρχηγός της ΝΔ, ο οποίος εγκαινίασε μια επιθετική τακτική κατά της Αριστεράς (στην ίδια γραμμή με τον Ευ. Βενιζέλου, αλλά και το ευρωπαϊκό ιερατείο) θα πρέπει να προχωρήσει σταδιακά σε ανασύνταξη της ηγετικής του ομάδας και ως εκ τούτου «έδωσε ρόλο» σε στελέχη, τα οποία δεν ήταν κοντά του τα προηγούμενα δύο χρόνια, όπως ο έμπειρος Βαγγέλης Μεϊμαράκης και ο φιλελεύθερος Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης.
Οι αλλαγές αυτές, ιδιαίτερα η επιστροφή Μεϊμαράκη στην κεντρική κομματική διοίκηση, έχουν ως πρωταρχικό στόχο συγκεκριμένα ακροατήρια, αλλά και την αποτροπή διασπαστικών κινήσεων από τους διαγραφέντες, στο δε «γαλάζιο» επιτελείο εκτιμούν ότι δύσκολα (παρά τη σπέκουλα περί του αντιθέτου) θα υπάρξουν σοβαρά στελέχη, διατεθειμένα να στηρίξουν ένα «αντιμνημονιακό» κόμμα ή κίνηση.
Στην προσπάθειά του να πείσει ότι η ΝΔ είναι αξιόπιστο κόμμα και σταθερό, ο Αντώνης Σαμαράς, εκτός των σχετικών διαβεβαιώσεων που έδωσε στους Ευρωπαίους εταίρους, απηύθυνε προσκλητήριο σε όλες τις δυνάμεις, που «επιθυμούν αλλαγή πορείας της χώρας», ενώ απέκλεισε σενάρια κυβερνήσεως «μεγάλου συνασπισμού» ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.
Και, ταυτόχρονα, προχωρά και άλλες κινήσεις διευρύνσεως όχι μόνο προς τα δεξιά, αλλά και προς τα αριστερά του (γίνονται, λένε οι «γαλάζιοι», συζητήσεις για την ένταξη στην ΝΔ στελεχών που κινούνται σε όλο το πολιτικό φάσμα) υπάρχουν δε εισηγήσεις για προσέγγιση ακόμη και της Ντόρας Μπακογιάννη.
Ο ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΣ
Η ένταξη του Μάκη Βορίδη και του Άδωνι Γεωργιάδη στην ΝΔ έχει προκαλέσει εκνευρισμό στον ΛΑΟΣ, τα δημοσκοπικά ποσοστά του οποίου αλλάζουν (προς τα κάτω) καθώς δεν πείθουν την κοινωνία οι συνεχείς αλλαγές θέσεων του Γιώργου Καρατζαφέρη, τον οποίο «Τα Νέα» είχαν, στο παρελθόν, χαρακτηρίσει «χαμαιλέοντα της πολιτικής».
Ο Γ. Καρατζαφέρης έκανε λόγο για «ευρύτερο σχέδιο διεμβολισμού του ΛΑΟΣ» και για «ηθικά ευνουχισμένες ηγεσίες κομμάτων από τους εκβιασμούς και τις πιέσεις που δέχθηκαν εντός και εκτός Ελλάδος», έσπευσε δε να «καρφώσει» το Μάκη Βορίδη, λέγοντας ότι ο Αντώνης Σαμαράς «απέκτησε δελφίνο, μετά υπασπιστού»...
Προσώρας, ο Γιώργος Καρατζαφέρης φαίνεται να μην θέλει «ανοικτό πόλεμο» με την ΝΔ, ίσως γιατί φοβάται ότι θα τον χάσει, ενώ θέλει να επιβιώσει στην νέα Βουλή για να παίξει ρόλο, ακόμη και κυβερνητικού εταίρου.
Ωστόσο, κάνει ό,τι μπορεί για να απαξιώσει ιδιαίτερα τον Μάκη Βορίδη, με ευθείες προσωπικές κατηγορίες και με αγοραίες εκφράσεις, ενώ δείχνει να φοβάται τις εκλογές (επί του θέματος αλλάζει συνεχώς θέσεις) ενώ επισείει ακόμη και ξεπερασμένα κλισέ περί «κομμουνιστικού κινδύνου» και προσπαθεί να στριμώξει την ακροδεξιά «Χρυσή Αυγή».
«Δεν θα επιτρέψω το σύνολο των αντιμνημονιακών πολιτών να στραφεί στην Αριστερά - απαιτείται ο ΛΑΟΣ να διατηρήσει τις δυνάμεις του ώστε να είναι πυλώνας σταθερότητας στην επόμενη Βουλή», διαμηνύει ο κ. Καρατζαφέρης, ο οποίος διαπιστώνει «κενό εκπροσωπήσεως» του «αντιμνημονιακού» μπλοκ στα δεξιά του πολιτικού φάσματος, χώρο που προσπαθούν να «καλύψουν» η «Χρυσή Αυγή», αλλά και ο Πάνος Καμμένος.
Εξ άλλου, οι επιθέσεις του κατά των κ.κ. Βορίδη και Γεωργιάδη, έχουν ως στόχο την ιδεολογική περιχαράκωση του κόμματος, αν και γνωρίζει ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να υπάρξουν απώλειες σε επίπεδο τοπικών στελεχών και κυρίως ψηφοφόρων, δεδομένου ότι ο κ. Γεωργιάδης ήταν γραμματέας του κόμματος, ο δε κ. Βορίδης ο ισχυρότερος παράγων στο Υπόλοιπο Αττικής.
Εκτιμάται, βασίμως, ότι ο αρχηγός του ΛΑΟΣ, σε μια περαιτέρω προσπάθεια να περιχαρακώσει το κόμμα του θα ανεβάσει την αντιμνημονιακή ρητορική, θα κλιμακώσει τις επιθέσεις κατά των μεταναστών και της Αριστεράς (αν και, εν προκειμένω, τίθεται το ερώτημα αν ο Αντώνης Σαμαράς θα θελήσει να τιθασεύσει, ιδιαίτερα τον Α. Γεωργιάδη, από τις πιθανές αντικομμουνιστικές του εξάρσεις) και θα παίξει το (κατ’ αυτόν) «πατριωτικό» χαρτί, ενώ ήδη άρχισε τις επιθέσεις του προς τη «Χρυσή Αυγή».
