Της Θέκλας Παρασκευούδη, προέδρου Ελληνικού Οργανισμού Περιβάλλοντος
Το χιόνι που είδαμε φέτος στις περισσότερες πόλεις μας αποκάλυψε πόσο ανυπεράσπιστοι και «μικροί» ήμασταν και θα παραμείνουμε – όσο και αν εξελιχθεί η τεχνολογία – απέναντι στη φύση.
Βέβαια, η παραπάνω παραδοχή δεν φαίνεται ικανή να βάλει φρένο στη ματαιόδοξη ανθρώπινη αδηφαγία για δήθεν ανάπτυξη που από πίσω της δεν υπάρχει τίποτε άλλο από την παράμετρο του άκρατου κέρδους.
Τα καιρικά φαινόμενα όμως δεν αποτελούν μακροοικονομικές σταθερές. Τουναντίον, ο καιρός είναι μία «μεταβλητή» που επηρεάζει άμεσα τη ζωή μας χωρίς εμείς να έχουμε την ουσιαστική δυνατότητα να επηρεάσουμε την εξέλιξη των φυσικών φαινομένων, τουλάχιστον προς το καλύτερο...
Γιατί προς το χειρότερο είναι πλέον πασίδηλο πως η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει βάλει το χεράκι της προκειμένου ο πλανήτης να συμπεριφέρεται τουλάχιστον αλλοπρόσαλλα σε ό,τι αφορά στα φυσικά φαινόμενα.
Η διαρκής υπερθέρμανση του πλανήτη – που ειρήσθω εν παρόδω δεν αποτελεί θεωρία, όπως θέλουν να πιστεύουν κάποιοι, αλλά μία μετρήσιμη πραγματικότητα – διασπά τη φυσική αλληλουχία και δημιουργεί σημαντικές ανησυχίες για την προβλεψιμότητα του μεγέθους των φυσικών φαινομένων στο μέλλον.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι η επίδραση του ανθρώπου στο κλίμα, οδηγεί σε ακραία καιρικά φαινόμενα, πέραν του φυσιολογικού, όπως αυτό έχει καταγραφεί από την ιστορία. Αυτό έρχεται να αποδείξει και μια νέα έκθεση της Διακυβερνητικής Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή. Η συγκεκριμένη έκθεση παρουσιάζει ξεκάθαρα πως ακραία φαινόμενα όπως καύσωνες, τυφώνες, πλημμύρες και ξηρασίες θα αυξηθούν τον επόμενο αιώνα.
Η έκθεση που περιλαμβάνει μια σειρά πιθανών σεναρίων για τις μελλοντικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, καλεί τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο να καταστρώσουν σχέδια ελαχιστοποίησης του κοινωνικού και οικονομικού κόστους αυτών των φαινομένων.
Διαβάζω επίσης στη συγκεκριμένη έκθεση πως «οι αλλαγές θα επιταχυνθούν κατά τον 21ο αιώνα και κυρίως στους υψηλούς παραλλήλους και τις τροπικές περιοχές και κατά τους χειμερινούς μήνες στους μεσαίους παράλληλους. Υψηλές βροχοπτώσεις και τροπικοί κυκλώνες θα αυξηθούν αντίστοιχα με τη θερμοκρασία.
Κατά τον 21ο αιώνα θα ενταθούν και τα φαινόμενα ξηρασίας, κυρίως στη Νότια Ευρώπη και τη Λεκάνη της Μεσογείου, την Κεντρική Ευρώπη, την κεντρική Βόρειο Αμερική, την Κεντρική Αμερική και το Μεξικό, καθώς και στη βορειοανατολική Βραζιλία και τη νότια Αφρική.
«Είναι πολύ πιθανό ότι η διάρκεια, η συχνότητα και η ένταση των θερμών περιόδων, ή των κυμάτων καύσωνα, θα αυξηθούν» αναφέρει η IPCC και σημειώνει πως οι καύσωνες θα συνοδεύονται από θερμοκρασίες υψηλότερες κατά «1 ως 3 βαθμούς Κελσίου στα μέσα του 21ου αιώνα και 2 ως 5 βαθμούς Κελσίου στα τέλη του αιώνα που διανύουμε» ανάλογα με την περιοχή και το σενάριο εκπομπών».
Μπορεί να φαντάζει με σενάριο ταινίας του Χόλυγουντ αλλά δεν είναι. Ούτε πρόκειται για επιστημονική κινδυνολογία.
Όπως έχω γράψει αρκετές φορές, η κοινή δράση για τη μείωση των αέριων ρύπων παγκοσμίως έχει καθυστερήσει δραματικά. Ιδίως μετά τη διάσκεψη Ντέρμπαν στα τέλη του 2011 που ουσιαστικά έβαλε τα σκουπίδια κάτω από το χαλάκι. Η ανησυχία όλων εντείνεται αφού ο ουρανός είναι ακριβώς από πάνω μας και το μένος του δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ εκείνων που μάχονται για το κέρδος και των άλλων που παλεύουν για το περιβάλλον...
