Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο
Είναι η πρώτη φορά μετά τον πόλεμο που η Ελλάδα αλλάζει σύστημα, αυτά που από το 1950 σαν κράτος έφτιαξε με αίμα και ιδρώτα, όπως την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τις συγκοινωνίες, τις κοινωνικές υπηρεσίες... Με το νόμο 3986 (1-7-11 επείγοντα μέτρα εφαρμογής Μεσοπροθέσμου), οτιδήποτε υπάρχει σήμερα ως δημόσια περιουσία και οτιδήποτε θα υπάρξει στο μέλλον – συμπεριλαμβανομένων των κοιτασμάτων πετρελαίου, φυσικού αερίου, χρυσού και άλλων αγαθών με τα οποία η χάρη του Θεού πλούτισε την πατρίδα μας – μπορεί να εκποιηθεί. Το ελληνικό Δημόσιο «απεκδύεται κάθε δικαιώματός του» και ό,τι εκποιηθεί δεν μπορεί να το επαναδιεκδικήσει στο μέλλον, ακόμα κι αν διαπιστωθεί ότι το κράτος έχει υποστεί ζημία. Δηλαδή, η Ελλάδα δεν καταργείται τυπικά ως κράτος, καταλύεται όμως η κυριαρχία της, όπως δήλωσε ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στο περιοδικό «FOCUS» «οι Έλληνες πρέπει να αποδεχθούν δραστική μείωση της εθνικής κυριαρχίας τους», προσθέτοντας αμέσως μετά: «Δεν πρέπει να προσβάλλουμε τους Έλληνες. Αλλά κάποιος πρέπει να τους βοηθήσει. Έχουν δηλώσει ότι, είναι έτοιμοι να δεχθούν τους εμπειρογνώμονες από την Ευρωζώνη – τους «μπάστακες» κατά τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Κώστα Σκανδαλίδη – για να τους βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις». Να τι προβλέπει ο νόμος 3986! Άρθ. 1.1. - «Συνιστάται ανώνυμος εταιρία με την επωνυμία «ΤΑΜΕΙΟ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Α.Ε.» (ταμείο). Το Ταμείο έχει αποκλειστικό σκοπό την αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων των δημοσίων επιχειρήσεων... Τα περιουσιακά στοιχεία μεταβιβάζονται στο Ταμείο, σύμφωνα με τις επόμενες διατάξεις». Άρθ. 1.2. - «Το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας, σύμφωνα με τα ορίζοντα στην παράγραφο 17 του επόμενου άρθρου» Άρθ. 1.6. - «Η διάρκεια του Ταμείου εξ (6) έτη από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου. Με αποφάσεις του Υπουργού Οικονομικών, που δημοσιεύονται στην Εφ. της Κυβερνήσεως, η διάρκεια αυτή μπορεί να παρατείνεται, εφόσον ο σκοπός του Ταμείου δεν έχει εκπληρωθεί». Με την παράγραφο αυτή, ξεκινά και επίσημα η διαδικασία εκποίησης του δημόσιου πλούτου χωρίς ημερομηνία λήξης, η οποία θα μπορεί να συνεχίζεται αενάως, έως ότου η Ελλάδα μείνει χωρίς περιουσία και στο τέλος να μην έχει ξεχρεωθεί. Άρθ. 2.4. - «Στο ταμείο μεταβιβάζονται και περίερχονται χωρίς αντάλλαγμα: α) κατά πλήρη κυριότητα, κινητές αξίες εταιριών από αυτές που περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 – 2015 του άρθρου 6Α του ν. 2362 / 1995 (Α 247), β) Περιουσιακής φύσεως δικαιώματα, δικαιώματα, διαχείρισης και εκμετάλλευσης, κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα, απλά δικαιώματα και δικαιώματα λειτουργίας, συντήρησης και εκμετάλλευσης υποδομών, που περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου». γ) Κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή, ακίνητα που περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου». Άρθ. 2.5. - «Οι κινητές αξίες τα περιουσιακής φύσεως δικαιώματα και τα ακίνητα που αναφέρονται στις περιπτώσεις ά, β΄και γ΄της προηγούμενης παραγράφου μεταβιβάζονται και περιέρχονται στο Ταμείο, με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων (ΔΕΑΑ) που προβλέπεται στο άρθρο 3 του ν. 3049 / 2002 (Α 212). Με απόφαση της ίδιας επιτροπής, μπορεί να μεταβιβάζονται και να περιέρχονται στο Ταμείο χωρίς αντάλλαγμα, για τους σκοπούς της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου, και άλλα περιουσιακά στοιχεία που υπάγονται σε μία από τις κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων των περιπτώσεων της προηγούμενης παραγράφου. Τα ανωτέρω περιουσιακά στοιχεία περιέρχονται στο Ταμείο, κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή και το Δημόσιο απεκδύεται κάθε δικαιώματός του επί αυτών από τη δημοσίευση της απόφασης της Δ.Ε.Α., στην Εφημ. της Κυβερνήσεως. Οι συγκεκριμένες παράγραφοι μας αλυσοδένουν διότι: Οτιδήποτε υπάρχει σήμερα ως δημόσια περιουσία και οτιδήποτε υπάρξει στο μέλλον, συμπεριλαμβάνομένων των κοιτασμάτων πετρελαίου, φυσ. αερίου, χρυσού, μπορεί να εκποιηθεί. Όχι να διατεθεί προς συνεκμετάλλευση με εταιρίες εξόρυξης στο πλαίσιο ενός συνεταιρισμού κράτους – ιδιωτών, όπως γίνεται συνήθως παντού. Εκείνο όμως που πρέπει να μας προβληματίσει είναι το αναφερόμενο στο ίδιο άρθρο, παράγραφος 7, που λέγει: «Το πράγμα ή το δικαίωμα που μεταβιβάστηκε ή παραχωρήθηκε στο Ταμείο, σύμφωνα με την παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου, δεν μπορεί να μεταβιβαστεί στον προηγούμενο κύριο ή δικαιούχο, καθ’ οιονδήποτε τρόπο...». Δηλαδή, η διάταξη αυτή δεν αφήνει κανένα περιθώριο σε επόμενη κυβέρνηση να επαναδιεκδικήσει στο μέλλον αποκατάσταση από τυχόν ετεροβαρείς ή επιβλαβείς για το ελληνικό κράτος πράξεις, διότι το Ελληνικό Δημόσιο «απεκδύεται κάθε δικαιώματός του». Επομένως, η Ελλάδα μένει χωρίς πηγή εσόδων, και δίχως κρατικά αssets (περιουσιακά στοιχεία) με τα οποία θα μπορούσε να αποπληρώσει το χρέος και παράλληλα να διαθέτει μέρος τους για ανάπτυξη. Μετά τις δηλώσεις Γιούνκερ έρχεται και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ. Σόιμπλε με κυνικό και σαφή τρόπο να δηλώσει: «Ένα κράτος με προβλήματα, που ζητάει τη βοήθεια των εταίρων του, θα πρέπει σε αντάλλαγμα να εκχωρήσει ένα μέρος της εθνικής του κυριαρχίας στην ΕΕ». Μήπως είναι τυχαία τα όσα ειπώθηκαν από τον Πρωθυπουργό της χώρας Γ. Παπανδρέου, στα μέσα Μαΐου 2011 στην ιταλική εφημερίδα Correre de Lαsera προϊδεάζοντας τον κόσμο για τις ορέξεις των δανειστών; «Είναι προσβλητικό – είπε – να ζητείται ένα νησί ή ένα μνημείο ως εγγύηση» (Τα ΝΕΑ», 16/5/ 2011). Και δεύτερο μετά τη συνάντηση των ηγετών της Ευρωζώνης στις 21/7/2011 λέγοντας εκείνο το περίφημο: «Τι θέλετε να κάνω; Μήπως να βάλω ενέχυρο τα νησιά ή να πουλήσω την Πελοπόννησο;» («Το ΒΗΜΑ», 31/7/2011).
Τα πρώτα όργανα άρχισαν να παίζουν. Το ΕΣΠΑ (Πρόγραμμα για την ανάπτυξη) και τα δάνεια που θα λάβει η χώρα μας από την Ευρωπαική Τράπεζα δεν θα βρίσκονται υπό την διαχείριση του Ελληνικού Δημοσίου, αλλά την διαχείριση της «Ειδικής Ομάδας Κρούσης» της Κομισιόν που διόρισε ο Μπαρόζο («ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 31/7/2011) και με επικεφαλής τον Γερμανό Χορστ Ράιχενμπους και ο οποίος έχει ήδη αναλάβει καθήκοντα στις αρχές Σεπτεμβρίου. Η παράδοση της διακυβέρνησης στους επιτρόπους, επιμελητές, ελεγκτές, τεχνοκράτες ή όπως αλλιώς ονομαστούν είναι ότι, οι ξένοι θα διοικούν και θα επιβάλλουν. Η Βουλή καλείται μόνο να επικυρώνει τις αποφάσεις τους. «Τι νόημα έχει να ψηφίζει νόμους η ελληνική Βουλή, οι οποίοι μετά αλλοιώνονται ή προσαρμόζονται στην υπάρχουσα κατάσταση; Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί». (Κριστίν Λαγκάρντ, επικεφαλής του Δ.Ν.Τ.). Και ο Ζαν Κλοντ Τρισέ, πρόεδρος της Ε.Κ.Τ.: «Η Ελλάδα δεσμεύεται να κάνει τα πάντα και οφείλει να κάνει τα πάντα με αυτή την αυστηρή επίβλεψη της Ευρώπης την οποία πάντοτε επιθυμούσαμε...». Τελικά, τέλος η εθνική κυριαρχία;;;
