Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Όλοι μαζί, κοινωνικοί εταίροι και μη, ενδιαφερόμενοι από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ λόγω ΕΚΤ και ΔΝΤ, εκφράζουν την αλληλεγγύη τους προς τον ελληνικό λαό, αξιώνοντας όμως παράλληλα την κατά γράμμα εφαρμογή των όρων του νέου μνημονίου. Αυτή η στάση, που συνοδεύεται από επιτηδευμένες ευχές «για ένα καλύτερο μέλλον», κάτω από την ομπρέλα προστασίας των διεθνών χρηματοπιστωτικών Οργανισμών, δείχνει τις προθέσεις των κοινωνικών εταίρων αλλά και το όψιμο ενδιαφέρον από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, για ευνόητους λόγους, που σχετίζεται με την κατανομή των σφαιρών επιρροής. Το νέο πακέτο και οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις θα απαιτήσουν «πολύ δύσκολες θυσίες» από τον ελληνικό λαό, υποστήριξε η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Βικτόρια Νούλαντ, προσθέτοντας όμως παράλληλα ότι είναι απαραίτητες για τη βελτίωση της ελληνικής οικονομίας. Έτσι είναι: πρώτα εκφράζουν συμπόνια, και έπειτα σπεύδουν να υπογραμμίσουν το πόσο αναγκαία είναι τα μέτρα και υπό ποιες προϋποθέσεις θα πέσει το ρευστό. Η υποκρισία των κοινωνικών εταίρων αλλά και οι εκάστοτε νουθεσίες κυρίως από την πλευρά των Γερμανών, ερέθισε ακόμη και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, που αναρωτιέται «ποιος είναι αυτός ο Σόιμπλε», που λέει αυτά που λέει. Η αλήθεια είναι όμως πικρή και ας απορούν όλοι τους για τη νέα γερμανική επέλαση. Από ’κει θα έρθουν τα λεφτά, από ’κει εκπορεύεται το νέο μνημόνιο, από τις αποφάσεις τους κρίνεται το μέλλον της Ελλάδας, αποφάσεις που αποδέχθηκαν οι εγχώριοι πολιτικοί. Μαζί με αυτούς και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που τώρα αποδοκιμάζει τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, λέγοντας: «Δεν δέχομαι να λοιδορείται η πατρίδα μου από τον κ. Σόιμπλε. Δεν το δέχομαι σαν Έλληνας! Ποιος είναι ο κ. Σόιμπλε που μπορεί να λοιδορήσει την Ελλάδα; Ποιοι είναι οι Ολλανδοί; Ποιοι είναι οι Φινλανδοί; Εμείς πάντοτε είχαμε την περηφάνια να υπερασπιστούμε όχι μόνο τη δικιά μας ελευθερία, όχι μονάχα τη δικιά μας πατρίδα, αλλά την ελευθερία της Ευρώπης». Αξιότιμε κ. πρόεδρε της Δημοκρατίας, λάθος πρόσωπα επιλέξατε να κατηγορήσετε για λοιδορία κατά της πατρίδας! Αυτά τα πρόσωπα είναι που εσείς και οι αρχηγοί της «συναινετικής» κυβέρνησης ορίσατε να αποφασίσουν για την τύχη μας. Αυτοί όλοι κάνουν πλέον κουμάντο για την πορεία μας, αυτοί ορίζουν τις διεξόδους με οποιοδήποτε τρόπο και μέσον. Όχι, η χώρα δεν λοιδορείται από τα πρόσωπα αυτά, που σε τελική ανάλυση καλούνται από μια μερίδα του πολιτικού κόσμου της χώρας να προσφέρουν χείρα βοηθείας. Μήπως, αλήθεια, περιμένατε να μας χαρίσουν τα πάντα; Και σε τελική ανάλυση, παίζουν τα παιχνίδια τους στην πλάτη όχι μόνο των Ελλήνων πολιτών αλλά και των πολιτών των χωρών τους. Σε κάθε περίπτωση, οι Έλληνες πολιτικοί έφτασαν τη χώρα σε αυτό το σημείο, αυτοί και τα κόμματά τους κερδοσκόπησαν στις πλάτες του ελληνικού λαού, οι ίδιοι που τώρα κόπτονται πως δεν γίνεται πλέον κάτι καλύτερο από να εναποτεθεί η τύχη μας στα χέρια του εκάστοτε Σόιμπλε, Όλι Ρεν ή Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και των υφιστάμενών τους Άνγκελα Μέρκελ ή Νικολά Σαρκοζί. Αλήθεια, προς τι η απορία για το «ποιος είναι ο κ. Σόιμπλε;» Προς τι όλη αυτή η εθνοπατριωτική φασαρία, τη στιγμή που λίγες ημέρες πριν η χώρα ξεπουλήθηκε για άλλη μια φορά με συνοπτικές διαδικασίες «επειδή δεν γινόταν αλλιώς;» Όλοι μαζί πλέον, την ίδια στιγμή που συμπονούν την Ελλάδα, την ίδια στιγμή επιβάλλουν ασυζητητί νέα σκληρά μέτρα. Και δεν είναι μόνο οι εγχώριοι πολιτικοί αρχηγοί, ούτε η Γερμανίδα καγκελάριος και ο Γάλλος πρόεδρος αλλά και οι αρμόδιοι υπουργοί και όλοι οι υπόλοιποι που μάλλον, καθώς φαίνεται, έχουν λόγο για την τύχη της Ελλάδας. Θα το ξαναπώ: Ας μην έχει κανείς την παραμικρή απορία για την ανάμιξη των κοινωνικών εταίρων, τη στιγμή μάλιστα που εμείς τους φωνάξαμε. Εμείς αποφασίσαμε να τους εμπλέξουμε στην όλη ιστορία, εμείς και το αξιοθρήνητο παρελθόν μας. Ας αφήσουν λοιπόν στην άκρη τα περί εθνικής υπερηφάνειας. Και δεν μιλώ μόνο για τον Πρόεδρο της ελληνικής Δημοκρατίας, που σε τελική ανάλυση έκανε και μια συμβολική κίνηση αναφορικά με τον μισθό του, αλλά για όλους όσοι με κροκοδείλια δάκρυα έβαλαν την Ελλάδα στη νέα σκοτεινή εποχή. Οι απορίες λοιπόν περισσεύουν. Το ίδιο και οι οργίλες ανακοινώσεις για την επέμβαση κατά της εθνικής κυριαρχίας. Οποία υποκρισία... Η επέμβαση αυτή ισχύει a priori τη στιγμή που είμαστε μέλος της ευρωζώνης, τη στιγμή που η ανάπτυξη βασίζεται στο σύνολό της στα κοινοτικά κονδύλια. Ας βάλουμε στην άκρη λοιπόν τους παλικαρισμούς. Και ας δούμε καλύτερα με ποιους έχουμε να κάνουμε. Γιατί κανένας Σόιμπλε ή Ρεν δεν είναι τυχαίος. Και καμία δήλωση δεν γίνεται για το θεαθήναι λίγο πριν ή μετά την υπογραφή του νέου σκληρού μνημονίου. Όλα έχουν τον λόγο και τον στόχο τους. Ακόμη και η εκάστοτε ομπρέλα προστασίας, που σε αυτή την φάση απλώνουν με το αζημίωτο οι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί Οργανισμοί.
