Του Κων/νου Ι. Παπακωνσταντίνου
Στο λυκαυγές του 2012, πολλοί από μας τολμούν να ελπίζουν, πως κάτι μπορεί ν΄ αλλάξει σύντομα, στο σάπιο και αποδιοργανωμένο τούτο κράτος μας. Η σκέψη όμως αυτή, μέσα στο χάος και στον ωμό κυνισμό της ελληνικής πραγματικότητας, ακούγεται κάπως αφελής. Πολλοί τρομάζουν μπροστά στο ανέφικτο. Αμφιβάλλουν. Ωστόσο όμως, η ελπίδα κρυφοκαίει μέσα μας. Μας δίνει το δικαίωμα και τη δύναμη να ονειρευτούμε, πως η καινούρια χρονιά, θ΄ ανατείλει για μας, με κάποιους αίσιους οιωνούς. Ισως το φυλετικό μας κύτταρο, ίσως η βοήθεια του Θεού, δεν θα αφήσουν τον ελληνισμό να χαθεί. Για τούτο όλοι μας περιμένουμε την ποθητή μεταστροφή.
* Περισσότερα στην ηλεκτρονική διεύθυνση και στην έντυπη έκδοση της «Ε».
