* Του Αθανασίου Β. Ραούλη
Σε προηγούμενη γραφή μου έθιξα το ζήτημα της κατασπατάλησης πόρων, χρόνου και ευκαιριών που είχαν ως αποτέλεσμα την ανάσχεση της προόδου στη χώρα μας. Από τους σημαντικότερους μοχλούς ανάπτυξης μιας χώρας είναι αναντίρρητα η εκπαίδευση.Ήταν και συνεχίζει να είναι σήμερα μεγάλο θέμα συζήτησης για το ποιο είναι το ιδανικό εκπαιδευτικό σύστημα. Η απάντηση είναι πως δεν υπάρχει ιδανικό εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτό όμως που είναι απαραίτητο είναι ότι πρέπει, ως σύστημα, να έχει μία ευέλικτη δομή ώστε να απαντά στις κάθε φορά απαιτήσεις και ανάγκες των κοινωνιών και ένα περιεχόμενο σπουδών όχι συμπίλημα (σύνολο αταίριαστων πραγμάτων). Πανθομολογούμενη επίσης θέση είναι ότι τα εκπαιδευτικά συστήματα δεν συγκρίνονται. Δεν υπάρχει σύστημα αντικειμενικών κριτηρίων αξιολόγησης λόγω διαφορετικών συνθηκών (δημογραφικών, κοινωνικο-οικονομικών) καθώς και ιδεολογιών που τα προσδιορίζουν.
* Περισσότερα στην ηλεκτρονική διεύθυνση και στην έντυπη έκδοση της «Ε».
