Από τον Δημήτρη Τσικούρα
Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει, η ζωή μας χάνεται… δεν υπάρχει σωτηρία, απ’ αυτή την πολιτεία... Ο ρωμιός ο κακομοίρης στην «καπότα» κρέμεται, μα κι αυτή, το μεθοδεύουν, να την πάρουν με σπουδή και ξεβράκωτος να μείνει, έρμαιος σ’ αυτή τη γη, δίχως αίσθημα και τσίπα, δίχως φταίξιμο, ντροπή, κι άδικα να τον πετάξουν μες στην κόλαση οι ταγοί. Κι αν τα πάντα καταρρέουν, σαν να γίνεται σεισμός και δεν ξέρει τι συμβαίνει μες στον κόσμο ο φτωχός. Με ψευτιές να εκμαυλίζουν, συνωμότες εμπρηστές, να σφαγιάζουνε τα νιάτα... τους αναίτιους πολίτες... τους καημένους μισθωτούς, άνεργους, συνταξιούχους, νέους, γέρους, καψερούς (;) H «ανάσταση» σιμώνει, είναι πλέον ορατή...
* Περισσότερα στην ηλεκτρονική διεύθυνση και στην έντυπη έκδοση της «Ε»
