Του Μ.Ε.Λαγκουβάρδου
Ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ λέει σε κάποιο ψαλμό του: «Με αυτούς που μισούσαν την ειρήνη ήμουν ειρηνικός». Ο ρατσισμός αγαπάει τους φίλους του και μισεί τους εχθρούς του. Κι ο αντιρατσισμός το ίδιο. Ο εθνικισμός επίσης αγαπάει τους φίλους του και μισεί τους εχθρούς του. Ο κομμουνισμός το ίδιο. Όλοι αυτοί οι «ισμοί» δεν είναι παρά ιδεολογίες. Αυτοί που τις ακολουθούν είναι άνθρωποι των μονομερών απόψεων. Με τους ομοϊδεάτες τους τα πάνε καλά. Με τους αντιπάλους τους νιώθουν αμηχανία, αντιπάθεια ή και μίσος. Έτσι γίνεται όταν η συμπάθεια, η αλληλεγγύη, η ενότητα δεν είναι ζωή, αλλά ιδέες για τη ζωή. Η Ορθοδοξία είναι εμπειρική. Η πίστη δεν είναι ιδέα. Είναι η ίδια η ζωή!
Οι ιδεολογίες τα πάνε καλά με τους φίλους τους. Έχουν σχέδια ειρηνικά και συνάμα δεν τα πάνε καλά με τους αντιπάλους τους και τα σχέδιά τους γι΄ αυτούς είτε δεν υπάρχουν είτε δεν είναι ειρηνικά. Η ιδεολογία του καπιταλισμού π.χ. έχει ριζοσπαστικές ιδέες: θεωρεί ότι δεν υπάρχουν αντίπαλοι διότι όλοι δουλεύουν γι΄ αυτήν.
Οι ιδεολογίες έχουν σχέδια μόνο για τους δικούς τους. Το κριτήριο για να κρίνουμε αν κάτι είναι ιδεολογία είναι αυτό: ότι στην ιδεολογία όλα υπάρχουν για την ίδια. Η διοίκηση π.χ. είναι γι΄ αυτούς που την ασκούν. Το νομοθετικό σώμα υπάρχει για τον εαυτό του. Γι΄ αυτό το πιο σπουδαίο για τα μέλη του είναι να εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους. Έτσι, μιλώντας σχηματικά έχουν τα πράγματα με τις ιδεολογίες. Έτσι σκέφτονται οι ιδεολόγοι. Στον κομμουνισμό π.χ. στον οποίο η ιδεολογία παίζει σπουδαίο ρόλο, το παν είναι η γραμμή του πολιτικού κόμματος. Γιατί το πολιτικό κόμμα εκφράζει την ιδεολογία του κομμουνισμού στην πράξη. Με τους αντιπάλους τους όμως δεν ξέρουν πώς να φερθούν.
Όταν ο Αμερικανός ποιητής Ρόμπερτ Λαξ (1915-2000) ήταν νεαρός φοιτητής στο Κολούμπια, ο πατέρας του έγραψε ένα γράμμα, στο οποίο τον ρωτούσε αν περνάει καλά στην Νέα Υόρκη. Ο Λαξ του
απάντησε: «Πατέρα, για να περνάς καλά στη Νέα Υόρκη, πρέπει να ‘σαι μουρλός».
Ο Λαξ εγκατέλειψε τη Νέα Υόρκη και την καριέρα του ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο κι ήρθε στα νησιά της Ελλάδος, (Κάλυμνος και Πάτμος) όπου έζησε 40 χρόνια μέχρι τον θάνατό του.
Πριν λίγα χρόνια γνώρισα ένα Ισπανό αξιωματικό του στρατού στη Λάρισα, τον Λούις. Μια φορά ρώτησα τον Λούις πώς είναι η ζωή στην Ισπανία. Μου απάντησε κι αυτός το ίδιο: «Για να περνάς καλά στην Ισπανία δεν πρέπει να ΄σαι κανονικός πολίτης».
Ποιοι διώκονται στον πολιτισμένο κόσμο; Στην Αμερική, στην Ισπανία, στην Ελλάδα; Παντού διώκονται οι κανονικοί πολίτες!. Με άλλα λόγια ισχύει στην Ισπανία και παντού η παροιμία «Σκότωσε τον αδερφό σου για σε πουν φιλάδελφο».
Στις χώρες όπου επικρατεί η ιδεολογία του ρατσισμού διώκονται τα θύματα του ρατσισμού. Ο ρατσισμός δε γεννήθηκε στην Ελλάδα. Απόδειξη ότι η ελληνική γλώσσα δεν έχει ελληνική λέξη για τον ρατσισμό.
Τι είναι ρατσισμός; Είναι το μίσος για τη διαφορετική ράτσα; Είχε ποτέ ο φιλόξενος ελληνικός λαός αισθήματα μίσους κατά των άλλων φυλών; Εξ ορισμού ρατσιστές κι αντιρατσιστές έχουν ως ιδεολογία τους το μίσος του αντιπάλου. Αυτό για τους ρατσιστές είναι βέβαιο. Διαφέρουν άραγε οι αντιρατσιστές; Είναι μήπως οι αντιρατσιστές ειρηνικοί με τους εχθρούς τους;
Αν ρατσιστές κι αντιρατσιστές είναι ίδιοι και όμοιοι ως προς το μίσος του αντιπάλου, δηλαδή είναι καλοί με τους φίλους τους και εχθρικοί με τους εχθρούς του, τι διαφέρουν μεταξύ τους; Το ίδιο δεν μισούν κι οι ρατσιστές τους εχθρούς τους;
Θα μου πείτε μπορείτε να μας δώσετε ένα παράδειγμα αγάπης για τους εχθρούς; - Ολόκληρο το Ευαγγέλιο, που ο κόσμος που απομακρύνθηκε από την Εκκλησία δεν το ακούει ούτε μια φορά τον χρόνο είναι γεμάτο τέτοια παραδείγματα!
