Του Γεωργίου Ντόβα
Η ζωή μας είναι ένας διαρκής αγώνας και επομένως χρειάζεται προπόνηση για να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα. Η συστηματική προπόνηση προηγείται του εκάστοτε τελικού νικηφόρου αγώνα. Οι παλιότεροι έχουμε σχεδόν όλοι προπονηθεί στοΝ στίβο της καθημερινής ζωής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και σήμερα πολλοί άνθρωποι δεν αγωνίζονται το ίδιο σκληρά. Ωστόσο οι συνθήκες έχουν αλλάξει πολύ και η προπόνηση πραγματοποιείται με εντελώς διαφορετικές συνθήκες και στόχους αγώνων.
Σε επίπεδο διαβίωσης, ο λαός ήταν αρκούντως προπονημένος στους τομείς της εργασίας επί 24ώρου βάσεως, της λιτότητας μέχρι στερήσεως αναγκαίων μέσων και αγαθών, της εγκράτειας και καρτερικότητας μέχρι θανάτου. Τα όρια της κοινωνικής του ζωής εξαντλούνταν στη γειτονιά, στο καφενείο - όπου αυτό υπήρχε - στις εκκλησιές τις Κυριακές και στις μεγάλες γιορτές, στα παραδοσιακά πανηγύρια κ.ά. Στο επίπεδο των ηθικών αξιών, του φιλότιμου, της φιλοξενίας, της αυτοθυσίας, της οικογένειας, της εντιμότητας, η προπόνηση ήταν συνεχής και με απτά αποτελέσματα. Οι προπονήσεις αυτές δυνάμωναν τη θέληση και βοηθούσαν αποφασιστικά στην αντιμετώπιση πολλών προβλημάτων και στη δικαίωση των αγώνων της ζωής. Σε μικρότερο βαθμό ήταν προπονημένη και η πολιτική ηγεσία αυτού του λαού του ευκολόπιστου και πάντα προδομένου.
Σε επίπεδο εθνικών αγώνων τα πράγματα δεν ήσαν διαφορετικά. Η θητεία στον στρατό ήταν μακροχρόνια και επίπονη. Πολλοί φαντάροι που πολέμησαν στους Βαλκανικούς Πολέμους του ‘12- ’13 πολέμησαν και στη Μ. Ασία το ’19- ’22. Δικαίως ίσως, η γιαγιά μου αναθεμάτιζε τον Ελ. Βενιζέλο για τον θάνατο των δύο παιδιών της στις σφοδρές μάχες του Σαγγάριου ποταμού. Το ίδιο έκαναν κι άλλες πολλές μάνες, που δεν ήθελαν να γεννούν παιδιά θυσία στους βωμούς των πολέμων, αλλά για την χαρά και την ευτυχία της ζωής. Το δράμα συνεχίστηκε με τον πόλεμο του ’40 και τον εμφύλιο για μια δεκαετία. Η προπόνηση αυτών των παλικαριών με τα ιδεώδη της φυλής, του πατριωτισμού, της ανδρείας και της ελευθερίας, βοήθησε ώστε να υπερβούν τον εαυτό τους, να δοξάσουν την πατρίδα και την παραδώσουν περήφανη στους μεταγενέστερους.
Σε ποιο βαθμό και τομείς, μπορούμε σήμερα να μιλάμε για συστηματική ή καθημερινή προπόνηση λαού και ηγεσίας ώστε να μπορέσουμε να αγωνιστούμε επιτυχώς για την έξοδο από την τραγική κατάσταση που βρισκόμαστε και από τη χειρότερη που μας περιμένει. Μήπως η σκληρή εργασία κατέχει την πρώτη θέση στις προτεραιότητές μας; Πολλές φορές μιλάμε γι’ αυτή αλλά δυστυχώς δεν την εννοούμε ή την εννοούμε μόνο για τους άλλους.
Έχει όρια η υστερία μας για κατανάλωση ακόμη και με δανεικά, για σπατάλη κάθε περισσεύματος για περιττά πράγματα και είδη πολυτελείας; Βάζουμε όρια στις εξόδους μας για παντός είδους διασκέδαση, εκδρομές μέσα κι έξω από τη χώρα μας για να μπορούμε να το παίζουμε και ολίγον κοσμοπολίτες μιμούμενοι τις συνήθειες και τις συμπεριφορές των πλουσίων;
Σε ποιο βαθμό και τομείς μπορούμε σήμερα να μιλάμε για προπόνηση λαού και ηγεσίας στα εθνικά μας θέματα ώστε να νιώθουμε ασφαλείς στην πατρίδα μας και τα σπίτια μας; Μπορούμε να ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στην ΑΟΖ του Αιγαίου, να επισκεφτούμε τα νησιά μας Ίμια, να φυλάξουμε τα σύνορά μας από την αθρόα είσοδο των λαθρομεταναστών και άλλων εγκληματιών (Trafficking) που εξελίχθηκαν σε μάστιγα ληστεύοντας και σκοτώνοντας αθώους πολίτες;
Δυστυχώς η πολιτική ηγεσία μας πιάστηκε εντελώς απροπόνητη και αδύναμη να αντιμετωπίσει αυτά κι άλλα προβλήματα της χώρας και του λαού. Δεν ασκήθηκε στα δύσκολα κι όταν αυτά ήρθαν έμεινε απλός θεατής περιμένοντας τον από μηχανής Θεό να τα αντιμετωπίσει. Επί σειρά ετών αρκέστηκε στις εύκολες και ανώδυνες λύσεις οι οποίες όχι μόνο δεν έλυσαν κανένα πρόβλημα αλλά αντίθετα ευνόησαν τη γιγάντωσή τους σε βαθμό μη αναστρέψιμο με τα συνήθη μέσα. Οι πολιτικοί μας ηγέτες γνώριζαν τα αδιέξοδα του χρέους αλλά δεν έκαναν τίποτα για την αντιμετώπισή του. Τρία χρόνια οικονομικής ύφεσης, ανεργίας, κοινωνικών ταραχών, απειλών εξόδου από το ευρώ κ.α. δεν στάθηκαν ικανά για την «προπόνηση» της πολιτικής ηγεσίας στον αγώνα εξόδου από την κρίση.
Με το ανούσιο εγέρθητι της Χ.Α. άρχισε κάποια «προπόνηση» αλλά οι Ελληνες αντιδρούν σφόδρα στους ντόπιους προπονητές! Παλαιόθεν προτιμούν ξένους προπονητές, π.χ. Βαυαρούς, Εγγλέζους, Αμερικανούς, ή Τροϊκανούς ή τύπου Ρεχάγκελ ο οποίος μας χάρισε και το Euro 2004. Η Γερμανίδα καγκελάριος κ. Μέρκελ φαίνεται ότι ατύχησε σε πρώτο στάδιο να μας προπονήσει επιτυχώς στα οικονομικά μας επιβάλλοντας σκληρή λιτότητα. Ας ελπίσουμε ότι θα τα καταφέρει στην πορεία αφού πρώτα ενημερωθεί πληρέστερα από τον πρωθυπουργό μας κ. Α. Σαμαρά σχετικά με την τιθάσευση του τέρατος της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής, της ραστώνης, της σπατάλης, της ανάπτυξης που ακούμε αλλά δεν βλέπουμε, κ.ά. που θα βάλουν πάτο στο βαρέλι της οικονομίας μας. Η παράδοση των επιτυχημένων Γερμανών προπονητών μάλλον θα συνεχιστεί όσος χρόνος κι αν χρειαστεί.
Το «life style» της πλειονότητας των μελών της νέας Βουλής (καλλιτέχνες, αθλητές, τηλεοπτικοί αστέρες κ.ά.) καθώς και η αδίστακτη σπέκουλα όλων των κομμάτων πάνω στα ερείπια της οικονομίας για πολιτικά οφέλη δεν δείχνουν ότι μπορεί να πειθαρχήσουν στους σημερινούς ντόπιους και ξένους προπονητές και στις σκληρές προπονήσεις που ετοιμάζουν. Αντίθετα θα συνεχίσουν να «βολεύονται» και πορεύονται με τον ίδιο τρόπο μέχρι τελικής πτώσεως. Δηλαδή μιας διακηρυγμένης και επίσημα στάσης πληρωμών και επιστροφής στη δραχμή.
Ο λαός πρέπει να κλείσει τα αυτιά του στις σειρήνες και να απαιτήσει ειρηνικά, με όλη τη δύναμη της ψυχής του τη λήψη ρηξικέλευθων και δίκαιων αποφάσεων για την ταχεία έξοδο από την κρίση. Τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν δεν είναι δίκαια γιατί βαρύνουν τους οικονομικά αδύναμους αφήνοντας ουσιαστικά τους πλούσιους ανέγγιχτους. Αν στοχεύουν σε μια κοινωνία όπου το 80% θα είναι στο όριο της φτώχειας ή κάτω από αυτό και το υπόλοιπο 20% θα ζει μέσα στη χλιδή του πλούτου τότε πολύ φοβάμαι ότι θα οδηγηθούμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Όσοι τόσα χρόνια έφαγαν τα περισσότερα θα πρέπει να πληρώσουν τα περισσότερα και όσοι έφαγαν λίγα ή καθόλου τα λιγότερα ή τίποτα.
