Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Οι Γερμανοί μας θέλουν στην Ευρωζώνη αν και δεν φοβούνται τις παρενέργειες πιθανής εξόδου μας, και την ίδια στιγμή πιέζουν για τον χρόνο, αρνούμενοι επιπλέον παράταση για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Μπερδεμένη αρκετά η συμπεριφορά τους απέναντι στην κρίση που μας ταλαιπωρεί εδώ και καιρό, την μια λένε μας θεωρούν απαραίτητους, και την άλλη λένε πως μπορούν να κάνουν και χωρίς εμάς.
Την ίδια στιγμή που η Μέρκελ διαπιστώνει πως ο Σαμαράς προσπαθεί, ο αντικαγκελάριος Φίλιπ Ρέσλερ συνδέει τη χρονική παράταση με επιπλέον καταβολή χρημάτων, ενώ ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ούτε που θέλει να ακούει για αυτό. Οι Γερμανοί λοιπόν προσπαθούν να μας πιέσουν με αντιφατικές δηλώσεις, προκειμένου να εφαρμοστούν άμεσα τα μέτρα και η Ελλάδα να μπει σε νέα καραντίνα περικοπών και μειώσεων. Υπάρχουν βέβαια και οι προγραμματισμένες εκλογές στη χώρα τους το φθινόπωρο του 2013, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη διαμόρφωση του κατάλληλου κλίματος. Χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους τις κοινωνικές αντιδράσεις, περίπου μας λένε πως έφτασε η ώρα της κρίσης, η στιγμή που η παραμικρή υπαναχώρηση από τις δεσμεύσεις θα σημάνει νέα δεινά και ταλαιπωρίες για την ήδη αιμορραγούσα οικονομία μας.
Ο Ελληνας πρωθυπουργός βέβαια υπόσχεται ότι η χώρα μας θα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και πως τα λόγια θα ακολουθήσουν πράξεις. Και εδώ είναι το κρίσιμο σημείο: ποιες ακριβώς θα είναι αυτές οι πράξεις και τι θα δοθεί ως εχέγγυο; Η χώρα βρίσκεται ήδη σε οριακή κατάσταση αναφορικά με τις ως τώρα περικοπές και μειώσεις, που έχουν επηρεάσει δραματικά ολόκληρο τον κοινωνικο-οικονομικό ιστό. Ποιες θα είναι οι πράξεις που υπόσχεται ο κ. Σαμαράς και κατά πόσο θα επηρεάσουν την κοινωνία, αφού σχετίζονται άμεσα με νέες περικοπές και μέτρα; Χρόνος, λένε οι Γερμανοί, δεν υπάρχει και χρόνος σημαίνει πρώτα απ΄ όλα χρήμα. Η οποιαδήποτε παράταση δεν πρόκειται να τους ωφελήσει αλλά να τους επιβαρύνει.
Η συμπεριφορά λοιπόν των Γερμανών μας μπερδεύει ολοένα και περισσότερο. Σε κάθε περίπτωση, δεν ξεκαθαρίζει τις προθέσεις τους απέναντί μας ούτε και δημιουργεί το παραμικρό κλίμα αισιοδοξίας. Παρά το γεγονός ότι το κλίμα φαίνεται προσωρινά να αλλάζει προς το καλύτερο, κανείς δεν μας διασφαλίζει πως η συνέχεια θα είναι προς θετική κατεύθυνση. Πράγματι, οι αντιφατικές δηλώσεις στελεχών μιας από τις πιο ισχυρές χώρες της Ευρωζώνης προκαλούν πολλές συζητήσεις στο εσωτερικό της χώρας μας και κάθε παράταξη προσπαθεί να ερμηνεύσει διαφορετικά τα αποτελέσματα των συναντήσεων.
Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, σε πρόσφατη τηλεφωνική συνομιλία του με τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου και πρόεδρο του Eurogroup, Jean-Claude Juncker, τόνισε μεταξύ άλλων ότι έχουν επικρατήσει άδικα αρνητικά στερεότυπα σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες πως η Ελλάδα δεν έχει πετύχει τους στόχους, ενώ από τους αριθμούς προκύπτει ότι είναι εντυπωσιακή και η δημοσιονομική προσαρμογή και η προσαρμογή που έχει επιτευχθεί σε επίπεδο διαρθρωτικών αλλαγών. Η προσπάθεια του κ. Βενιζέλου εστιάζεται, καθώς φαίνεται, όχι μόνο στο να αποδείξει πως έχουν γίνει θυσίες αλλά και να ξεκαθαρίσει προς όλους τους εγχώριους αγανακτισμένους με την παρελθούσα πολιτική του κόμματός του, ότι οι θυσίες αυτές ήταν πέρα για πέρα αναγκαίες. Έτσι βλέπουμε ότι, πέρα από τις όποιες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις, γίνονται και κάποιες κινήσεις τακτικής έτσι ώστε στο μέλλον οι όποιες θυσίες να φαντάζουν μονόδρομος όταν μάλιστα αναζητούνται κάθε φορά και μεγαλύτερες.
Ας μείνουμε όμως στη στάση των Γερμανών. Το μήνυμα είναι σαφές: περισσότερα μέτρα, περισσότερες μειώσεις, αδιάκοπη και χωρίς χρονοτριβή τήρηση των δεσμεύσεων και τάχιστη εκπλήρωση των εντολών της τρόικα. Αυτού του είδους οι υποδείξεις που συνοδεύονται βέβαια από τεχνητές πανηγυρικές ρήσεις ότι τάχα η Ευρωζώνη χρειάζεται την Ελλάδα, προκαλούν το λιγότερο σύγχυση και ανησυχία. Η γραμμή βέβαια είναι προς τη στήριξη της Ελλάδας, οι συνεχιζόμενες όμως ανακοινώσεις δεν βοηθούν στο παραμικρό.
Έτσι οι Έλληνες πολίτες βλέπουν από την μια ευχαριστημένο τον πρωθυπουργό, από την άλλη όμως δεν αισθάνονται και τόσο ασφαλείς. Και όσο το φθινόπωρο πλησιάζει, τόσο αυτή η ανασφάλεια μεγαλώνει. Οι Γερμανοί παρότι επιβεβαιώνουν ότι η Ευρωζώνη μας χρειάζεται , δεν πείθουν ότι μπορούν να αποκαταστήσουν την ηρεμία στη χώρα. Και μπορεί βέβαια η κα Μέρκελ να λέει ό,τι θέλει περί των φιλότιμων προσπαθειών που καταβάλλει ο Αντώνης Σαμαράς, ο Έλληνας πολίτης όμως δεν πείθεται από τις όποιες φιλοφρονήσεις. Οι δηλώσεις των Γερμανών πολιτικών που φιλοξενούν τα γερμανικά ΜΜΕ προκαλούν αντιφατικά συναισθήματα όσο αντιφατικές είναι και αυτές οι ίδιες.
Σε μια εποχή μάλιστα όπου η χώρα βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού, δεν βοηθούν παρά στη στιγμιαία αποφόρτιση του κλίματος. Γιατί μετά το πέρας των συναντήσεων, δεν μένει παρά ένα αίσθημα αγωνίας για τις επόμενες κινήσεις της τρόικας που οι ίδιοι οι Γερμανοί προϋποθέτουν ως όρο για τη συνέχιση της χρηματοδότησης. Την τρόικα και την έκθεσή της για την πορεία των μεταρρυθμίσεων.
