Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Καλοκαιρινές διακοπές, μετά της συμβίας του και των δύο τέκνων του (το ένα εκ των οποίων, το νεογέννητο, ουσιαστικά δεν το είχε δει, αφού «έτρεχε» με τις προεκλογικές εκστρατείες) είπε να κάνει φέτος ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, αλλά του βγήκαν μάλλον ξινές.
Και του βγήκαν ξινές, διότι αφενός είχε να αντιμετωπίσει την πολυγλωσσία που, ούτως ή άλλως, ενυπάρχει στην παράταξη, αφετέρου δεν κατάφερε να συναντήσει τον επικεφαλής του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος ήλθε στην Ελλάδα και συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.
Ο Αλέξης Τσίπρας, αρχηγός πια της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, έχει αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να κινείται με τη λογική του ηγέτη ενός κόμματος του 4,5% και συνεπώς αφενός πρέπει να ενοποιήσει τις πάσης φύσεως «φωνές», που ακούγονται εντός του ΣΥΡΙΖΑ, ως έκφραση των διαφόρων συνιστωσών που τον απαρτίζουν, αφετέρου οφείλει να μην περιαχθεί σε διπλωματική απομόνωση και θα πρέπει να κινείται με τους όρους, που επιβάλει η θεσμική του θέση και το διπλωματικό πρωτόκολλο.
Υπό το πρίσμα αυτό, ως αρχηγός της μείζονος αντιπολιτεύσεως, συναντήθηκε στις αρχές του μηνός με τον επισκεφθέντα επισήμως την Ελλάδα, πρόεδρο του Ισραήλ Σίμον Πέρες, αλλά «τα άκουσε» από ορισμένα του στελέχη, τα οποία τον επέκριναν γιατί συναντήθηκε με τον Ισραηλινό Πρόεδρο και γιατί, αφού συναντήθηκε, δεν έκανε δηλώσεις, με τις οποίες να δείχνει τη διαφωνία του ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική του Τελ Αβιβ και την ελληνοϊσραηλινή στρατηγική σχέση.
Οι επικριτές του Α. Τσίπρα αγνοούσαν προφανώς ότι το διπλωματικό πρωτόκολλο, «επιβάλλει» μια τέτοια συνάντηση ενός ξένου αρχηγού κράτους με τον ηγέτη της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, ενώ στο δεύτερο σκέλος των επικρίσεων «απάντησε» με μια καθυστερημένη ανακοίνωση που περιελάμβανε τις θέσεις της παρατάξεως έναντι της πολιτικής του Ισραήλ.
Ωστόσο, προκάλεσε αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι ο επικεφαλής του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ αρνήθηκε να συναντήσει τον Αλέξη Τσίπρα, παρά το γεγονός ότι του είχε υποβληθεί σχετικό αίτημα και αυτή η άρνηση προκάλεσε την οργή της Κουμουνδούρου, που έκανε λόγο για «μέγιστη θεσμική απρέπεια και προσβολή της Δημοκρατίας» (μέσω δηλώσεων του Δημήτρη Παπαδημούλη) ενώ υποστήριξε ότι πίσω από την απόφαση του κ. Γιούνκερ ίσως να κρύβονται η κυβέρνηση και η Τρόικα.
Είναι προφανές ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποφασίσει να κινηθεί στο πλαίσιο του θεσμικού της ρόλου και φυσικά να κάνει τα ανοίγματα που πρέπει στο διπλωματικό πεδίο, ανοίγματα όχι με την έννοια της αναθεωρήσεως των θέσεων της παρατάξεως, αλλά της αποκτήσεως διαύλων επικοινωνίας με τους συνομιλητές και τους εταίρους της χώρας.
Υπενθυμίζεται ότι το προηγούμενο διάστημα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είχε αποτύχει στον τομέα αυτό, καθώς δεν είχε καταφέρει να συναντήσει ξένους ηγέτες, όπως ο Πρόεδρος της Γαλλίας Φρ. Ολάντ, ή επιφανή στελέχη της γερμανικής πολιτικής σκηνής.
Ενδεχομένως οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι (οι οποίοι με τις παρεμβάσεις τους, όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, είχαν προσπαθήσει να απαξιώσουν τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ και είχαν φτάσει στο σημείο να «εισηγούνται» την υπερψήφιση της ΝΔ) να ταυτίζονται με την εκτίμηση που έχει προβάλλει το γερμανικό περιοδικό Spiegel, ότι, δηλαδή, ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος στην Ευρώπη!!!
Όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πια αξιωματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα και συνεπώς οφείλουν να έχουν σχέσεις με την ηγεσία του, ενώ δεν ευσταθεί η προβληθείσα επιχειρηματολογία ότι, δηλαδή, ο Ζ. Κ. Γιούνκερ δεν συνάντησε τον Αλέξη Τσίπρα, γιατί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως είχε αρνηθεί να συναντηθεί με τους εκπροσώπους της Τρόικας.
Και δεν ευσταθεί διότι οι κ. Τόμσεν, Μορς και Μαζούχ, εκπροσωπούν, το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ, ως υπάλληλοι και ως στελέχη της γραφειοκρατίας, οι οποίοι έχουν εντολή να συντάσσουν εκθέσεις προς το Eurogroup, έστω και αν συμπεριφέρονται ως ανθύπατοι σε αποικία…
Στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, υπάρχει και το εσωκομματικό πεδίο που προκαλεί πονοκεφάλους στην ηγεσία του, καθώς υπήρξαν, σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις, δηλώσεις που δείχνουν ότι η παράταξη έχει ακόμη πολύ δρόμο μέχρι να διαμορφωθεί σε ενιαίο κόμμα και κυρίως μέχρι να αποκτήσει ενιαίο πολιτικό λόγο.
Σημειώνεται ότι τριβές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσαν τα όσα υποστήριξε ο κοινοβουλευτικός του εκπρόσωπος Παναγιώτης Λαφαζάνης - και συνηγόρησαν στη συνέχεια οι συνάδελφοί του Τ. Κουράκης και Δ. Στρατούλης – ότι, δηλαδή, η χρεοκοπία δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως λέξη μπαμπούλας και ότι «δεν είναι κατ’ ανάγκη καταστροφική, αλλά αποτελεί το όπλο των αδυνάτων».
Ο προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Μητρόπουλος επέκρινε τους συναδέλφους του ότι προκαλούν σύγχυση και αβεβαιότητα στην κοινωνία, ενώ λίγες μέρες μετά, εκδηλώθηκε «διπλή γραμμή» στην παράταξη, με αφορμή το γνωστό περιστατικό με τη φοροδιαφυγή στην Ύδρα.
Ο Δημ. Παπαδημούλης τόνισε ότι «το δίκιο του Υδραίου φοροφυγά, μου είναι απεχθές» και «καμία ανοχή στην προκλητική φοροδιαφυγή τύπου Υδρας», αλλά ο βουλευτής Θ. Δρίτσας υποστήριξε ότι η κυβέρνηση έκανε σόου στο νησί, με τη χρήση των δυνάμεων καταστολής, ενώ στη συνέχεια ο κ. Παπαδημούλης, προφανώς σε συνεννόηση με τον Αλέξη Τσίπρα, άδειασε τον συνάδελφό του και ζήτησε (όπως και η άλλη βουλευτής, η Ρένα Δούρου) από τους βουλευτές της παρατάξεως να είναι προσεκτικοί και να αποφεύγουν τις κακοτοπιές.
Είναι προφανές ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν αντιληφθεί ότι δεν μετέχουν πια σε ένα κόμμα του 4,5%, ποσοστό το οποίο τους «επέτρεπε» να κάνουν εύκολα δηλώσεις, έστω και εκτός γραμμής, αλλά στο κόμμα της μείζονος αντιπολιτεύσεως και συνεπώς η κάθε δήλωσή τους, όσο αθώα ή και αυτονόητη αν νομίζουν ότι είναι, μπαίνει στο μικροσκόπιο και ενίοτε διαστρεβλώνεται.
Όμως, υπάρχει και μια άλλη εξήγηση.
Και αυτή έχει να κάνει με τις εσωτερικές διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μετατραπεί σε ενιαίο κόμμα και αυτό σημαίνει ότι οι όλες οι «φωνές» και όλες οι συνιστώσες «παίρνουν θέση», καταγράφοντας τις θέσεις τους, ώστε να αποκτήσουν καλύτερα ερείσματα και αφετηρίες στο τοπίο που θα διαμορφωθεί μετά τη λήξη αυτών των διεργασιών.
