Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Την ώρα που στην περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου, με επίκεντρο τη Συρία, συνεχίζει να σωρεύεται επικίνδυνη εκρηκτική ύλη, την ώρα που η Ουάσιγκτον τρομοκρατείται με την ιδέα και μόνο να καταρρεύσει η ευρωζώνη και μάλιστα πριν τις αμερικανικές προεδρικές του Νοεμβρίου, (εκλογές που θεωρούνται ορόσημο για εξελίξεις στον κόσμο) η παραπαίουσα τρικομματική κυβέρνηση υπό τον Αντώνη Σαμαρά προχωρεί σε νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.
Δηλαδή, οι κ.κ. Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης, προωθούν τις νέες αυτές περικοπές σε βάρος των συνήθων υποζυγίων και αυτό, όταν ακόμη κι ο πρόεδρος της ευρωζώνης Ζαν Κλοντ Γιούνκερ τονίζει πως «θα ήταν αληθινά ευχάριστο να κληθούν στην Ελλάδα οι πραγματικά πλούσιοι να πληρώσουν».
«Δεν είναι δυνατόν οι μικρομεσαίοι και τα χαμηλά εισοδήματα να επιβαρύνονται και οι πλούσιοι να κάνουν πάρτι στις θαλαμηγούς τους. Η φορολόγηση των πλουσίων θα βοηθούσε στην αποκατάσταση του αισθήματος αδικίας των απλών ανθρώπων», πρόσθεσε ο κ. Γιούνκερ.
Ο Ευρωπαίος αξιωματούχος στις δηλώσεις του είπε και άλλα πολλά, ορισμένα εκ των οποίων βρίσκονται φυσικά στη γνωστή άκαμπτη μνημονιακή γραμμή του ευρωπαϊκού ιερατείου και των δανειστών, αλλά, εξ όσων είπε επιβεβαιώνεται εκ νέου η σοβούσα ενδοκαπιταλιστική σύγκρουση και το γεγονός ότι οι εκπρόσωποι του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος νοιάζονται για τη διάσωση των τραπεζών και την αναδιανομή του κεφαλαίου και φυσικά όχι για τη διάσωση ανθρώπων και κοινωνιών.
Άλλωστε, οι άνθρωποι θα είναι αυτοί που θα θυσιαστούν ως σφάγια σε μια ενδεχόμενη (επικείμενη;) πολεμική αναμέτρηση, η οποία πιθανώς να αποτελέσει, όπως ισχυρίζονται πολλοί, τη διέξοδο για τη διευθέτηση της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσεως...
«Η Ελλάδα ακόμη οφείλει να παρουσιάσει αποτελέσματα», είπε ο κ. Γιούνκερ, επέκρινε πολιτικούς της Γερμανίας, οι οποίοι «μολονότι διαθέτουν βάθος σκέψης, επιδιώκουν εύκολες λύσεις, επειδή διαπιστώνουν ότι βρίσκουν ανταπόκριση εντός της εσωτερικής κοινής γνώμης», υποστήριξε ότι «κάνουν θεμελιώδες λάθος» και πρόσθεσε ότι «όποιος νομίζει ότι τα προβλήματα της Ευρωζώνης θα αντιμετωπίζονταν, αν η Ελλάδα αποκλειόταν από το κοινό νόμισμα ή αφηνόταν να χρεοκοπήσει, πολύ απλά δεν έχει αντιληφθεί τις πραγματικές αιτίες της κρίσης».
Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος μάλλον δεν θα μακροημερεύσει στη θέση του προέδρου του Eurogroup, καθώς, όπως φαίνεται, το Βερολίνο δεν επιθυμεί την παραμονή του στη θέση του αυτή, αναιρεί ουσιαστικά την επιχειρηματολογία διαφόρων τύπων, όπως ο Φίλιπ Ρέσλερ, αφού μάλιστα φρονεί (και ως φαίνεται ορθώς, όπως παραδέχονται κι οι Αμερικανοί) ενδεχόμενη αποχώρηση της χώρας από την ευρωζώνη, «θα έπληττε παγκοσμίως το κύρος της (ευρωζώνης) ενώ θα υπήρχαν τεράστιες συνέπειες».
Ο επικεφαλής του Eurogroup είπε και κάτι ακόμη:
Εξέφρασε την ανησυχία του για τις «εθνικές αντιπαλότητες», οι οποίες ναι μεν «θεωρούνταν ξεχασμένες», αλλά «απέχουν μόλις εκατοστά από την επιφάνεια» και διερωτήθηκε: «Για ποιο λόγο επιτρέπει η Γερμανία στον εαυτό της την πολυτέλεια να εξυπηρετεί συνέχεια την εσωτερική πολιτική της χρησιμοποιώντας το θέμα του ευρώ; Για ποιον λόγο μεταχειρίζεται η Γερμανία την Ευρωζώνη σαν να πρόκειται για υποκατάστημά της;».
Ας σημειωθεί, εξάλλου, ότι η γερμανική εφημερίδα Bild έγραψε πως η Γερμανία κερδίζει πάνω από 70 δισ. ευρώ από την κρίση, ο δε Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ επιμένει πως το ευρώ είναι αμετάκλητο και δεν υπάρξει επιστροφή στη δραχμή ή τη λιρέτα.
Κι ενώ στην Ελλάδα ο Χρήστος Σταϊκούρας επισημαίνει ότι βρίσκονται σε οριακό σημείο τα ταμειακά διαθέσιμα της χώρας (βεβαίως υπάρχει διαβεβαίωση του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ότι «θα βρεθεί λύση») η κυβέρνηση δείχνει να «τσιμπάει» στις έξωθεν απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών για έξοδο της Ελλάδος από την ευρωζώνη, προκειμένου τρομοκρατήσει την κοινωνία και να περάσει τα νέα επαχθή μέτρα.
Προκαλεί, πάντως, εντύπωση το γεγονός ότι αυτές οι απειλές των δανειστών συνεχίζονται (και αυτό τορπιλίζει τις όποιες προσπάθειες της κυβερνήσεως) και ταυτόχρονα δείχνουν να αδιαφορούν με τις προειδοποιήσεις ότι το πρόγραμμα «δεν βγαίνει», ότι επιτείνεται η ασφυξία της οικονομίας και ότι θα προκληθεί κοινωνική έκρηξη.
Παρά ταύτα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι οι «απειλές» για έξοδο από το ευρώ δεν εντάσσονται μόνο στο πλαίσιο πιέσεων για να υποκύψει η Ελλάδα και να εφαρμόσει τα μέτρα που της ζητούν, είναι δε χαρακτηριστικό ότι το Μέγαρο Μαξίμου επιμένει να πιστεύει ότι οι απειλές είναι πραγματικές, ο δε Ευ. Βενιζέλος προειδοποίησε ότι «αν υπάρχουν κάποιοι που νομίζουν ότι πρέπει να θυσιασθεί η Ελλάδα σαν Ιφιγένεια για να πνεύσει ούριος άνεμος, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος» και αυτό διότι «η θυσία της Ιφιγένειας θα αποδειχθεί αυτοκτονία της Ευρωζώνης».
Άλλοι αναλυτές πιστεύουν ότι οι δανειστές, φοβούμενοι τις συνέπειες που θα έχει για ολόκληρη την Ευρωζώνη ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, έστω και την ύστατη ώρα θα βρουν τη λύση για να την κρατήσουν στη ζώνη του ευρώ κι ότι θα υποχρεωθούν να αποδεχθούν το ελληνικό αίτημα για επιμήκυνση του προγράμματος, γύρω στα τέλη του 2012.
Όμως, όλα αυτά δείχνουν πως η χώρα βρίσκεται επί ξηρού ακμής και ότι αν η κυβέρνηση προχωρήσει στην υλοποίηση των μέτρων που επιτακτικά ζητάει η Τρόικα, η κοινωνική έκρηξη θα είναι αναπόφευκτη και ορισμένοι την προσδιορίζουν για το φθινόπωρο, μαζί με τη χρεοκοπία της χώρας. Την εκτίμηση αυτή συμμερίζονται άπαντες, καθώς είναι εμφανές πως η κοινωνία έχει υπερβεί κάθε όριο αντοχής και ανοχής.
Στα κυβερνητικά κομματικά επιτελεία υπάρχει αυξημένος προβληματισμός για το κατά πόσο είναι εφικτό τα νέα περιοριστικά μέτρα (μειώσεις συντάξεων, περικοπές εφάπαξ, κατάργηση επιδομάτων κ.ά.) θα εγκριθούν από τη Βουλή και θυμίζουν ότι το δεύτερο Μνημόνιο προκάλεσε βαθύ ρήγμα στο ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ και είχε αποτέλεσμα να διαγραφούν δεκάδες βουλευτές που καταψήφισαν τα μέτρα. Βουλευτές θεωρούν ότι αυτή τη φορά οι κραδασμοί θα είναι ακόμη πιο ισχυροί, σε σημείο που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τη σταθερότητα και τη συνοχή της κυβερνήσεως.
Το διάστημα μέχρι τον Νοέμβριο, οπότε θα διεξαχθούν οι αμερικανικές εκλογές, θεωρείται πιο κρίσιμο από ποτέ: Ορισμένοι εκτιμούν πως ό,τι είναι να γίνει με το ευρώ και την Ελλάδα, θα πρέπει να έχει γίνει μέχρι τότε και τούτο διότι στη συνέχεια και εφόσον ο Ομπάμα θα έχει επανεκλεγεί πρόεδρος, θα σταματήσει να πιέζει τους Ευρωπαίους να λύσουν το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα της χώρας.
Άλλοι, όμως, «βλέπουν» πως επειδή η οικονομική κρίση δεν μπορεί να ξεπεραστεί, ίσως να αναζητηθούν, μετά τις αμερικανικές εκλογές, άλλοι τρόποι για τη διευθέτησή της, πιο δύσκολοι, αλλά πάνω απ’ όλα πιο επικίνδυνοι και με τίμημα την παγκόσμια ειρήνη.-
