Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Τα νέα μέτρα και οι περικοπές για την περίοδο 2013-2014 ύψους 5.δισ. ευρώ είναι πλέον μια πραγματικότητα και το βάρος ειδικά στους συνταξιούχους αλλά και τους μισθωτούς πέφτει για μια ακόμη φορά και ροκανίζει τις ήδη άδειες τσέπες των πολιτών. Τα υπουργεία Εργασίας αλλά και Υγείας επιφορτίζονται τα νέα μέτρα και γίνεται μία προσπάθεια να εξοικονομηθούν πόροι από επιδόματα - μαϊμού και συντάξεις – μαμούθ, που μέχρι σήμερα καρπώνονταν πολλές κατηγορίες πολιτών.
Κανείς δεν μπορεί να φέρει αντίρρηση σε μια προσπάθεια καταπολέμησης του σαθρού φορολογικού συστήματος. Κανείς επίσης από τους σώφρονες πολίτες δεν θα διαφωνούσε με μια πολιτική εξοικονόμησης χρημάτων από την ως τώρα διεφθαρμένη διαχείριση μισθών και συντάξεων, με κρυφές παροχές και επιδόματα. Το θέμα δεν είναι αυτό, αλλά αν αυτά τα νέα μέτρα και περικοπές αγγίξουν για μια ακόμη φορά τους μικροσυνταξιούχους και λαμβάνοντες πενιχρά επιδόματα. Γιατί πέρα από εκείνους που δεν τα δικαιούνταν, υπάρχουν και αυτοί που νομίμως τα έπαιρναν.
Η εφαρμογή λοιπόν των μέτρων πρέπει να είναι προσεκτική και αρκούντως διαφωτιστική. Κάποιοι έδιναν αυτές τις συντάξεις και τους μισθούς, κάποιοι χορηγούσαν και συντηρούσαν τα διεφθαρμένα συστήματα παροχών, κάποιοι που τώρα δεν μιλούν και προσπαθούν να κρυφθούν. Κάποιοι επίσης δούλεψαν επί πολλά συναπτά έτη και έβγαιναν στη σύνταξη, κυνηγώντας αυτά ακριβώς τα επιδόματα και τις παροχές. Κάποιοι επίσης νικούσαν σε εκλογές τάζοντας αυτά ακριβώς τα επιδόματα, που τώρα παίρνουν άρον-άρον πίσω. Όλα καλά και όλα ωραία σήμερα λοιπόν. Λες και τίποτε δεν έχει συμβεί, ανακοινώνουν μέρα με τη μέρα, υπό την πίεση της τρόικας, πως οι εκάστοτε περικοπές είναι επιβεβλημένες και πως με αυτό τον τρόπο εξοικονομούνται πόροι για την κάλυψη των μαύρων τρυπών που επί τόσα χρόνια συντηρούσαν χιλιάδες νοικοκυριά.
Όμως κοντά σε όλους αυτούς που καρπώνονταν και τώρα τους επιβάλλονται περικοπές, υπήρχαν χιλιάδες άλλες οικογένειες, που όχι απλά δεν εισέπρατταν αλλά φυτοζωούσαν με κάθε λογής εξευτελιστικά προνοιακά επιδόματα. Και αυτές οι οικογένειες υπέφεραν και τη δεκαετία του ΄80 όταν οι κομματικοί στρατοί ευημερούσαν και τη δεκαετία του ΄90 όταν οι μετοχές αλλάζονταν σαν τα πουκάμισα από τις ορδές των νεόπλουτων αλλά και τις εποχές του millennium όπου τα golden boys απολάμβαναν τις εξωφρενικές παροχές των χρυσών καρτών και κρυφών προμηθειών.
Οι οικογένειες αυτές που αναφέρομαι – και είναι πολλές χιλιάδες – υπέφεραν και τώρα λιμοκτονούν αφού τους παίρνουν ακόμα και τα στοιχειώδη. Η αλήθεια λοιπόν είναι κάπου στη μέση και αυτοί που τώρα ψάχνουν και ανακοινώνουν περικοπές, γνώριζαν πολύ καλά τι συνέβαινε. Έρχονται λοιπόν σήμερα και δηλώνουν πως θα βρουν τον τρόπο να ανταποκριθούν στα κελεύσματα της τρόικα. Οι πολίτες που επί τόσα χρόνια πλήρωναν τους φόρους τους και ήταν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους καλούνται και σήμερα να καταβάλλουν από το υστέρημά τους, γιατί κάποιοι κομματικοί στρατοί παρήλαυναν τα προηγούμενα χρόνια με μεγαλοπρέπεια, με τους σημαιοφόρους τους να δηλώνουν ευθαρσώς το γνωστό «μαζί τα φάγαμε».
Ε λοιπόν, όχι, δεν τα φάγαμε μαζί, ούτε πληρώνουμε το ίδιο. Σήμερα που οι έλεγχοι εντατικοποιούνται και οι ρυθμοί επιβολής πρόσθετων φόρων μονοπωλούν την επικαιρότητα, πολλές χιλιάδες πολιτών δεν περνούν παρά την τελευταία επιδρομή στις τσέπες τους, με μια και μόνη διαφορά: πως το παιχνίδι το γνωρίζουν πολύ καλά από χρόνια. Το πρόβλημα δεν μεταφέρεται στις πλάτες των φοροδιαφυγόντων αλλά και πάλι στους ώμους των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων.
Τα νέα μέτρα λοιπόν δεν κάνουν καμία διάκριση, τουναντίον απαλλάσσουν και πάλι αυτούς που είναι οι κύριοι υπεύθυνοι της κατάστασης. Η τρόικα, από την άλλη μεριά, εκτελώντας τις εντολές των εταίρων εκβιάζει και αξιώνει οριζόντιες και παντός είδους περικοπές. Οι δε φήμες περί εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη όχι απλά συντηρούνται αλλά επανέρχονται στο προσκήνιο κάθε φορά που ακούγεται κάτι περί τροποποίησης των μνημονιακών όρων ή αναδιαπραγμάτευσης.
Το σκηνικό είναι γνωστό και οι παίχτες παίρνουν την κατάλληλη θέση στο κερδοσκοπικό παιχνίδι. Νέες περικοπές, λοιπόν, και μια νέα πραγματικότητα έρχεται στο προσκήνιο λίγο καιρό μετά τις τελευταίες εκλογές. Η συνοχή της κυβέρνησης συνευθύνης αναμένεται να δοκιμασθεί σκληρά από τις αλλεπάλληλες αξιώσεις της τρόικα. Και ακόμη δεν φαίνεται το παραμικρό σημάδι στον ορίζοντα περί εξοικονόμησης χρόνου και πίστωσης αναφορικά με τα χρωστούμενα. Από δύσκολα έως πολύ κρίσιμα λοιπόν το πράγμα μέρα με την ημέρα. Η δε πορεία της κυβέρνησης αναμένεται να κριθεί το φθινόπωρο όταν οι κινητοποιήσεις θα ενταθούν, με το επιχείρημα ότι και αυτή η κυβέρνηση δεν πέτυχε τίποτα. Ήδη ο Αλέξης Τσίπρας αλλά και ο Πάνος Καμμένος προϊδεάζουν ήδη για τις κινητοποιήσεις αυτές. Το πρόβλημα όμως δεν είναι εκεί.
Το θέμα είναι ότι ο χρόνος πιέζει και οι περικοπές έρχονται και πάλι στο προσκήνιο. Αυτοί που έχασαν, θα ξαναχάσουν. Αυτοί που κερδίζουν – γιατί υπάρχουν και αυτοί εν μέσω κρίσης – δεν αναμένεται να πληγούν. Κάποιοι μιλούν μάλιστα για τους ανέγγιχτους φοροφυγάδες. Και το δράμα συνεχίζεται. Και τελειωμό δεν έχει. Γιατί το πρόβλημα πια εντοπίζεται στην ίδια την επιβίωση της χώρας, που όλοι σιγά-σιγά φαίνεται να συνειδητοποιούν.
