Από τον Φίλιππο Ζάχαρη
Δυναμιτίστηκε αρκετά η σχέση ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ λίγες μόνο μέρες μετά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση και τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τον Φώτη Κουβέλη ότι έχει ήδη εγκαταλείψει τα περί αναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου και έχει ταυτιστεί πλήρως με τους άλλους δύο μνημονιακούς εταίρους, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Οι εκφράσεις σε βάρος της ΔΗΜΑΡ είναι βαριές και θα έλεγα αρκετά βεβιασμένες. Ακόμη το έργο της κυβέρνησης δεν μπορεί να εκτιμηθεί, πόσο μάλλον ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ, που σαφώς αποτελεί το «αριστερό μάτι» της κυβέρνησης. Στον ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά στο ενδεχόμενο και νέων περικοπών, προσπαθούν να αποδείξουν πως το όλο εγχείρημα της κυβέρνησης συνευθύνης είναι ατυχές και πως το μόνο που χρειάζεται να γίνει, είναι η καταγγελία του μνημονίου, παρά το γεγονός ότι τώρα τελευταία δεν πολυπροβάλλεται ως λύση όπως έγινε προεκλογικά.
Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, από την πλευρά του, επέπληξε τον ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση του , και τον καλωσόρισε – έστω και αργά – αναφορικά με την, κατά την γνώμη του, υπαναχώρησή του στο θέμα της καταγγελίας. Βλέπουμε, λοιπόν, να εξελίσσεται μια σύγκρουση μεταξύ των δύο αριστερών κομμάτων που από την αρχή είχαν κάνει σαφείς τις διαφορές τους. Η διαμάχη αυτή θα κοστίσει προφανώς στο μέλλον της αριστεράς, καθώς κόβονται οι γέφυρες πιθανής μελλοντικής συμπόρευσης.
Η ταύτιση της ΔΗΜΑΡ με τα δύο άλλα μνημονιακά κόμματα, δεν είναι παρά ένα ακόμη πλήγμα στις σχέσεις μεταξύ των δύο πρεσβευτών της αριστεράς. Είναι μάλιστα αυτή η κόντρα τόσο σφοδρή, που πολλοί μιλούν ακόμη και για οριστικό διαζύγιο στις σχέσεις τους. Αυτό δεν είναι καθόλου καλό για την Αριστερά στο σύνολό της, αφού ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου για περαιτέρω συγκρούσεις και διαμάχες.
Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν αυτά, η τρόικα επαναλαμβάνει τις καθυστερήσεις που παρατηρήθηκαν στην υλοποίηση των δεσμεύσεων από την ελληνική κυβέρνηση. Αξιώνονται περαιτέρω περικοπές και όλοι όσοι νόμιζαν πως τα χαράτσια θα σταματήσουν, διαψεύδονται οικτρά. Τουναντίον, οι Ευρωπαίοι εταίροι και χρόνο δεν μας δίνουν, και νέους φόρους σκοπεύουν να μας επιβάλλουν. Η τρόικα λοιπόν κάνει τη δουλειά της, με τον μοναδικό τρόπο που εκείνη ξέρει. Και ενώ θα έπρεπε να υπήρχε κοινή στάση εις ό,τι αφορά στην αποδοχή ή μη νέων μέτρων, η πολιτική όξυνση αλλάζει άρδην τα δεδομένα. Και να σκεφθεί κανείς πως δεν έχει περάσει παρά λίγος καιρός από τη δημιουργία της κυβέρνησης συνευθύνης, και πως καλά-καλά ακόμη δεν έχει στεγνώσει το μελάνι αναφορικά με τις μετεκλογικές παρενέργειες.
Πώς λοιπόν, αναρωτιέται κανείς, θα πορευθεί η χώρα; Με ποιο τρόπο θα σταματήσουν οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ των κομμάτων και θα χαραχθεί η πολυπόθητη κοινή πορεία; Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως τα περιθώρια συνεννόησης έχουν στενέψει απελπιστικά. Στη νέα σκοτεινή ελληνική πραγματικότητα προστίθεται μια ακόμη διαμάχη που βάζει τις βάσεις για περαιτέρω ασυνεννοησία. Η αρχή έγινε με την ευθεία αμφισβήτηση της κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες, συνεχίζεται με τη σύγκρουση ΔΗΜΑΡ-ΣΥΡΙΖΑ και αναμένεται να ολοκληρωθεί και με άλλες αψιμαχίες.
Και όλα αυτά, σε μια εποχή όπου η χώρα στενάζει, όχι μόνο υπό το βάρος των προηγούμενων μέτρων, αλλά προπαντός από τη γιγάντωση της ανεργίας και τη διόγκωση του χρέους. Τα νέα λοιπόν δεν είναι καθόλου ευχάριστα. Αναμένονται και νέοι διαπληκτισμοί σε πολιτικό επίπεδο, έριδες που αναμένεται να προκαλέσουν σεισμό στο εσωτερικό της χώρας. Αυτή την κατάσταση την αφουγκράζονται ήδη οι Ευρωπαίοι εταίροι, θεωρώντας μας λίγο ως πολύ «τελειωμένη υπόθεση».
Περίμενε όμως κανείς μετά τις εκλογές να κάτσουν όλοι μαζί στο ίδιο τραπέζι και να πορευθούν με κοινή στάση στις Βρυξέλλες; Πολλοί θα το ήθελαν, ακόμη περισσότεροι το επιζητούσαν, οι κομματικές όμως κόκκινες γραμμές δεν το επέτρεψαν. Και έτσι, φτάσαμε λόγο καιρό μετά τις εκλογές δύο κόμματα της Αριστεράς να διαπληκτίζονται με σφοδρές αλληλοκατηγορίες, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να ψάχνονται, και τα υπόλοιπα κόμματα να μιλούν για μια ακόμη αποτυχημένη κυβέρνηση.
Όλοι πλέον αναρωτιούνται για τις προοπτικές αυτού του κυβερνητικού σχήματος. Το «αριστερό παράθυρο της ΔΗΜΑΡ» έκλεισε μάλλον ερμητικά μετά τις βεβιασμένες δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ περί συμπόρευσής της με τα κόμματα του μνημονίου, τα κόμματα που πριν τις εκλογές κατηγορούσε. Δυστυχώς, βρισκόμαστε ενώπιον μιας ενδοαριστερής σύγκρουσης που προκαλεί για μια ακόμη φορά σύγχυση στις τάξεις των αριστερών ψηφοφόρων. Δεν έμεινε το πράγμα μόνο στην διαφορετική εκτίμηση της κατάστασης, αλλά προχώρησε πιο βαθιά. Το μόνο που αναμένεται πλέον είναι η μεταχείριση της ΔΗΜΑΡ από τον ΣΥΡΙΖΑ με τον ίδιο τρόπο όπως μεταχειρίζεται ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Και μια ακόμη ελπίδα τοιουτοτρόπως για την Αριστερά χάνεται οριστικά.
Μακάρι η ροή των γεγονότων να μην οδηγήσει σε άλλες ατραπούς και η ενδοαριστερή διαμάχη να σταματήσει εδώ. Σε αντίθετη περίπτωση, το πρόβλημα της Αριστεράς θα αναδειχθεί στις επόμενες εκλογές, όταν το στοίχημα για την αριστερή διακυβέρνηση της χώρας θα έχει οριστικά χαθεί γιατί πολύ απλά οι γέφυρες επικοινωνίας γκρεμίστηκαν.
