Του Χρήστου Τσαντήλα
ΕΠΙΑΣΑ μια μέρα, έτσι στο υποθετικό, τη σκέψη ενός παιδιού. Ο Παναγιωτάκης το γειτονόπουλο, πάει Α’ Δημοτικού. Έμαθε τα χρόνια αυτά της μικρής προσχολικής ζωής, στις ανέσεις που του πρόσφεραν οι γονείς του... Σπάταλοι κι αυτοί, όπως οι περισσότεροι από μας, δεν υπολόγιζαν έξοδα, του αγόραζαν τα πάντα, ακόμα- ακόμα και όταν... δεν τα ήθελε ο μπόμπιρας! Σωσίβιο ο Πανούλης, το ακριβότερο, βαρκούλα το παιδί... μόνο μηχανή που δεν είχε, γενέθλια ήθελε, όλα χλιδάτα γίνονταν (εκατό πιτσιρικάδες στην αυλή...), τα παντελόνια και τα παπούτσια, φίρμας, όχι παίζουμε(!) ηλεκτρονικά, τα καλύτερα... φαγητά και κρέμες, μια περιουσία το βλαστάρι... τα πάντα είχε και περισσότερο απ' όλα, τα ιδιαίτερα φροντιστήρια, στο σπίτι, πώς τώρα... βέβαια, αλίμονο, γιος τραπεζικού άλλωστε...
ΥΣΤΕΡΑ, μαζί με τον Παναγιωτάκη, μεγάλωσα, έγινα τριαντάρης στη σκέψη, στο υποθετικό δηλαδή, τα έκλεινα ακριβώς το 2033! Ακριβώς 24 χρόνια από τότε που στη χώρα μου μπήκαν κάτι... μνημόνια! Θυμάμαι τότε οι γονείς μου, έλεγαν κάθε βράδυ κρυφά στο σαλόνι, ψιθυριστά, μην ακούσω... «πάει μας κατέστρεψαν οι άτιμοι...» «λυπάμαι, σκέφτομαι μόνο, τι θα γίνουν τα παιδιά μας...» «τη βούλιαξαν την Ελλαδίτσα» και δεν καταλάβαινα γιατί το έλεγαν αυτό, αφού ό,τι ζητούσα μου το αγόραζαν... Τίποτα δεν μου έλειπε...
ΜΕΤΑ απ' αυτές τις σκέψεις, προσγειώθηκε στο σήμερα. Έβλεπα τον Παναγιωτάκη απέναντι στη βεράντα των γειτόνων και αναρωτήθηκα, τι θα γίνει μ' αυτά τα παιδιά αν πάμε έτσι, είκοσι χρόνια μετά; Νομίζω πως το έζησα αυτό...
**Θα βλέπουμε στη γειτονιά κανέναν χριστιανό να ψήνει μπριζόλες και θα λέμε ότι αυτός... πρέπει να είχε κρυμμένα λεφτά!
**Το πάρτι γενεθλίων θα μοιάζει σπατάλη κακομαθημένων πλουσίων!
**Η επέτειος γάμου μόνο για πλάκα! Σπιτικά και στα κρυφά γιορτάζεται!
**Γάμοι και βαφτίσια, όπως τον παλιό καιρό... Με κουμπάρους και νονούς τον πλούσιο του χωριού, τον ευκατάστατο δηλαδή, που θα έχει όμως και... πολιτικές βλέψεις. Όπως τότε, πολλά χρόνια πριν, που οι βουλευτές, είχαν τριάντα κουμπαριές ο καθένας! Κάτι τέτοιο...
**Η σαββατιάτικη ταβέρνα θα αποτελεί γλυκιά ανάμνηση απόλαυσης από το παρελθόν. Τα δώρα και τα δανεικά, δεν θα προβλέπονται ούτε θα θεωρούνται απαραίτητα στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων!
**Βόλτες με το αυτοκίνητο; Μόνο γι’ αυτούς που θα μπορούν να αγοράζουν... βενζίνη! Σαββατοκύριακα στο εξοχικό; Ένα στο δίμηνο και τον χειμώνα ποτέ! Οι δεξαμενές άδειες από πετρέλαιο. Σκούριασαν!
Ο ΠΑΝΟΥΛΗΣ της απέναντι βεράντας, μεγάλωσε πλέον, βρίσκεται υποθετικά, από τώρα στο Λονδίνο. Σπούδασε, έκανε μεταπτυχιακό, δουλεύει εδώ και χρόνια σε μια εταιρία που αξιοποιεί την ηλιακή ενέργεια. Οι ξένοι συνάδελφοί του τον ακούνε κάποιες μέρες μέσα στη λονδρέζικη ομίχλη να μονολογεί: Εκεί στην πατρίδα μου να δείτε πόσο ήλιο έχουμε! Αλλά δυστυχώς αυτοί που μας κυβερνούσαν δεν κατάφεραν να τον εκμεταλλευτούν!
