Με αφορμή τα σχόλια για τις θέσεις που παίρνει η Μαρία Ρεπούση σε ιστορικά γεγονότα όπως, λ.χ. ο χορός του Ζαλόγγου, ήλθε στην επικαιρότητα η λέξη «συνωστισμός» που χρησιμοποίησε η κ. Ρεπούση κατά την περιγραφή των όσων συνέβησαν στο λιμάνι της Σμύρνης τον Σεπτέμβρη του 1922.
Είναι αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός πως δεν υπάρχει προηγούμενο για όσα διαδραματίστηκαν κατά την άτακτη υποχώρηση σε βάρος του άμαχου πληθυσμού από τις τουρκικές τσέτες (άτακτους), υποκινούμενοι από θρησκευτικό φανατισμό ή και ως αντίποινα.
Για την περιγραφή αυτής της τραγωδίας έχουν χρησιμοποιηθεί πολλές λέξεις, όπως κυνηγητό, καταδιώξεις, εξώθηση απώθηση, σφαγιασμός και τέλος συνωστισμός.
Όλες αυτές οι λέξεις είναι δόκιμες για να περιγράψουν, τον πανικό και τη συμφορά κατά τη διάρκεια της υποχώρησης μέχρι που έφτασαν στην προκυμαία.
Από κει και πέρα, δηλαδή το αλληλοσπρώξιμο, ποιος θα μπει μπροστά για να επιβιβαστεί στα πλοία λέγεται συνωστισμός ή διαγωνισμός.
Όπως συνωστισμός λέγεται το στρίμωγμα των επιστράτων στις 28 Οκτωβρίου 1940 στην προσπάθειά τους να ανέβουν στα τρένα ή τα πλοία για το μέτωπο.
Όπως συνωστισμός λέγεται το τσαλαπάτημα των ανήμπορων για να προλάβουν να πάρουν μπομπότα στην Κατοχή.
Θέλετε και άλλα παραδείγματα;
Συνωστισμός λέγεται η συμπίεση που γίνεται για να πάρουμε το Αναστάσιμο φως απευθείας από το Τρικέρι του Παπά».
Συνωστισμός λέγεται «κάντε πέρα να περάσω» των Μονάδων στις Σχολικές παρελάσεις προκειμένου να καμαρώσουν τα βλαστάριά τους.
Βέβαια, αυτοί που ενοχλήθηκαν από τη χρήση της λέξης «συνωστισμός» δεν είναι αγράμματος, κάθε άλλο. Απλά το κάνουν για άλλους λόγους...
Ωστόσο, δεν είναι και τόσο κόσμιο, για τους «άλλους λόγους» να φτάνουμε στο σημείο να νουθετούμε τη γλώσσα και να πέφτουμε, σαν τα όρνια στο λέσι για να κατασπαράξουμε την κ. Ρεπούση επειδή τυχαίνει να γνωρίζει άριστα την ελληνική γλώσσα ώστε να επιλέγει τις κατάλληλες λέξεις στην κατάλληλη θέση στο λόγο.
Αν πάλι, κρίνουν, πως, το παραμύθι πρέπει να γίνεται ρωσική σαλάτα με την ιστορία για να «χωνεύεται» από τις επερχόμενες γενιές, πρέπει να μάθουν πως σήμερα που τα πεντάχρονα παιδιά χειρίζονται τα laptop αυτά είναι που παραμυθιάζουν τους παππούδες και όχι τους παππούδες αυτά!
Σπύρος Χαλικιάς
