Του Χρήστου Τσαντήλα
ΕΓΙΝΕ κι αυτό... Και πώς ήταν δυνατόν να μην γίνει στον 21ο αιώνα. Το «θαύμα» του διαδικτύου και της (ραγδαία) εξελισσόμενης επικοινωνίας, μεταξύ των ανθρώπων, ξεπέρασε για πολλούς ακόμα και αυτό το κατόρθωμα της ανθρωπότητας τον περασμένο αιώνα. Εκείνο λέω, με το... φεγγάρι! Μόλις σκάει ένα θέμα, ένα γεγονός στη χώρα, «παίρνουν φωτιά» τα... σύρματα! ‘Η καλύτερα, τα... πλήκτρα υπολογιστών (και κινητών βεβαίως)! Στον αέρα που αναπνέουμε, «διασταυρώνονται» κάθε δευτερόλεπτο, εκατομμύρια, δισεκατομμύρια, τρισεκατομμύρια μηνύματα, απόψεις, άπειρες, αμέτρητες φωνές...Εξυπνάδες και... ηλιθιότητες!
ΜΠΟΡΕΙ λοιπόν τώρα, ο κάθε Ελληνας να... δημοσιογραφεί! Ο κάθε πικραμένος, ο λογικός αλλά και ο παρανοϊκός, ο επικίνδυνος αλλά και ο αφελής, ο ψαγμένος αλλά και ο βλάκας, να παρεμβαίνει σε έναν απροσδιόριστο διάλογο δίχως κανόνες και όρια. Μέσα από το διαδίκτυο και τον κακό χειρισμό του, γεννήθηκε όμως η αναρχία. Όλοι έγιναν κριτές! Ειδήμονες των πάντων! Παντογνώστες! Μπορεί όποιος θέλει, να υβρίζει όποιον θέλει, στη χώρα της αναρχίας, όπου δεν υπάρχουν σοβαροί και αποτελεσματικοί μηχανισμοί ελέγχου του διαδικτύου, να προσβάλει θεσμούς, πρόσωπα και υπολήψεις, να καταστρέψει εικόνες και είδωλα, άτομα και οικογένειες, καλυπτόμενος πίσω από την ανωνυμία! Δικαστής, εκ του ασφαλούς, να λέει ό,τι θέλει όποτε θέλει για όποιον θέλει και να μην τον σταματάει κανείς...
ΜΠΟΡΕΙ αυτό, κάποιοι να το λένε δημοκρατία! Να το βαπτίζουν όπως τους βολεύει. Να θεωρεί ο καθείς λογικό ότι οι άλλοι πρέπει να υιοθετήσουν τις ιδέες του! Να είναι λάθος οποιαδήποτε άλλη άποψη και αυτό να το βαπτίζει... ελεύθερη έκφραση! Στην Ελλάδα η προσωνυμία «Τσάτσος» έχει παρεξηγηθεί. Το «τσατσιλίκι» έγινε όπλο στα επιχειρήματα όποιου θέλει να στηλιτεύσει την «μέσω μπάρμπα στην Κορώνη» (ανάξια βεβαίως) άνοδο κάποιου. Τα τελευταία γεγονότα που γέννησε ο «ξαφνικός θάνατος» της δημόσιας τηλεόρασης κατέστησαν όλους παντογνώστες! Να έχουν γίνει δημοσιογράφοι, τεχνικοί, κάμεραμαν, εικονολήπτες, ριράιτερ, σπίκερ, εκφωνητές, παραγωγοί, διαφημιστές, διορθωτές, φωτοσυνθέτες, ηχολήπτες, αρχισυντάκτες, διευθυντές ειδήσεων ακόμα και... πρωθυπουργοί!
ΠΟΙΟΣ άραγε δεν γνωρίζει ότι αυτό που συμβαίνει στην ΕΡΤ σήμερα, δεν μπορεί να συμβεί αύριο σε όλο τον δημόσιο τομέα, στους Οργανισμούς, ακόμα ακόμα και σε πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις; Ο «ξαφνικός θάνατος» ακόμα και στο ποδόσφαιρο, δεν αναδεικνύει πάντα την καλύτερη ομάδα... Ακόμα κι αν παντού θα καλοπερνούν οι «έξυπνοι» και θα πλειοψηφούν τα... κορόιδα! Δεν είναι έξυπνο να αναδείξεις τα (μετρημένα) «πιράνχας» της δημόσιας ραδιοφωνίας και τηλεόρασης για να καλύψεις την (πρωτοφανή και διεθνώς αναγνωρισμένη) γκάφα του χειρισμού σου, αλλά, έξυπνο είναι, πρώτα να πεις στον κόσμο, τι θέλεις να κάνεις και ύστερα να το πράξεις... Η μέθοδος είναι που εξόργισε τον κόσμο αλλά και τη διεθνή κοινότητα.
ΜΟΥ έλεγε χθες ένας επαγγελματίας συνδικαλιστής του αριστερού χώρου ότι τα παλιά σπίτια δεν τα γκρεμίζουν, αλλά τα ανακαινίζουν! Το σπίτι της ΕΡΤ όμως προτίμησαν να το κατεδαφίσουν! Και έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, ότι αυτό το σπίτι το κατεδαφίζουν εκείνοι ακριβώς, οι ίδιοι, που διάλεξαν τα υλικά του όταν το έχτιζαν!
