Από τον Ντίνο Αυγουστή
Λίγες πιθανότητες υπάρχουν οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που ξεκίνησαν από την Κωνσταντινούπολη και επεκτάθηκαν σχεδόν σε ολόκληρη την Τουρκία να είναι όπως τις παρουσιάζουν: δηλαδή εντελώς αυθόρμητες. Το όλο στήσιμο, όχι μόνο θυμίζει, αλλά και σαφώς υποστηρίζει την οργάνωση από τα διεθνή κέντρα, προκατασκευασμένων «λαϊκών εξεγέρσεων». Πώς αλλιώς εξηγείται δηλαδή, όταν, πάνω από δέκα μεγάλες πόλεις της Τουρκίας, όλως... συμπτωματικώς και παραδόξως, συντονίσθηκαν με τους διαδηλωτές της πλατείας Ταξίμ, οι οποίοι συγκρούστηκαν με την αστυνομία, για την τσιμεντοποίηση του πάρκου Γκεζί στο κέντρο της Πόλης. Πολλοί είναι οι παράγοντες που συντελούν στα παραπάνω.
- Πρώτον: Η «εξέγερση» ξεκίνησε σε περιοχές όπου έχει την πλειοψηφία το κεμαλικό και το εθνικιστικό κόμμα. Αυτές οι περιοχές ανήκουν στο «ευρωπαϊκό» τμήμα τη Τουρκίας, δηλαδή από την Πόλη μέχρι τα ελληνοτουρκικά σύνορα και τα παράλια του Αιγαίου.
- Δεύτερον: Οι επικεφαλής των εξεγερθέντων είναι κυρίως οι Γκρίζοι Λύκοι, οι άκρο αριστεροί, οι αναρχικοί και οι οπαδοί του Κεμαλικού κατεστημένου και του βαθέως κράτους. Αυτό το βαθύ στρατοκρατικό κράτος είναι που χτύπησε ο Ερντογάν. Όχι όμως προς όφελος της Δημοκρατίας αλλά των προσωπικών επιδιώξεων και του ισλαμικού κράτους.
- Τρίτον: Η σύγκρουση Ερντογάν με τον πρόεδρο Άσαντ διευρύνει ακόμα περισσότερο το χάσμα μεταξύ της κυβέρνησης και της μεγάλης θρησκευτικής μειονότητας των Αλεβιτών:
- Τέταρτον: Η ακαριαία αντίδραση πολλών διεθνών οργανώσεων «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», (οι οποίες χρηματοδοτούνται από το state Department), που όλως περιέργως και ξαφνικά ανακάλυψαν πως η Τουρκία σκοτώνει τον λαό της, πως η Τουρκία δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, πως η Τουρκία έχει τους περισσότερους φυλακισμένους δημοσιογράφους σε όλο τον κόσμο! Και το πιο κωμικοτραγικό: στην Αμερική εκδόθηκε «ταξιδιωτική οδηγία» κατά της Τουρκίας!
Σε ότι μας αφορά, σίγουρα τα όσα συμβαίνουν στην γείτονα δεν πρέπει να μας αφήνουν ασυγκίνητους.
- Πρώτον: γιατί η Τουρκία είναι μια χώρα που κατέχει διά της βίας και για 39 συναπτά έτη ελληνικό έδαφος (η Κύπρος είναι ελληνικό νησί) και εξακολουθεί να ασκεί επεκτατική πολιτική σε βάρος μας.
- Δεύτερον: Ο Ελληνισμός βρίσκεται σε μια περίοδο σκληρής δοκιμασίας και η Τουρκία έχει αποδείξει πως ξέρει να δημιουργεί και να εκμεταλλεύεται ευκαιρίες.
- Τρίτον: Υπάρχουν πολλοί τρόποι να σταματήσεις τον όχλο… Ένα θερμό επεισόδιο (μια εξωτερική αντιπαράθεση (Ελλάδα, Κύπρος, Συρία, κουρδικοί πληθυσμοί), μια άμεση απειλή πολέμου και όλα θα επιστρέψουν στην «ομαλότητα»… Δεν λέω πως σώνει και καλά η Τουρκία θα μας κηρύξει τον πόλεμο, αλλά καλού κακού, ας έχουμε όλα τα πιθανά σενάρια υπόψη μας. Αν ο Ερντογάν δεν υποχωρήσει στα αιτήματα των κεμαλιστών, ή θα ζητήσει από τον στρατό να επιβάλει την τάξη (που στην ουσία σημαίνει παραχώρηση της εξουσίας στο βαθύ κράτος), ή στην προσπάθεια του να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη, θα επιχειρήσει εξαγωγή της κρίσης σε Αιγαίο, Δυτική Θράκη και Κύπρο (δευτερευόντως σε Συρία και κουρδικούς πληθυσμούς), πάντα με τη μέθοδο της προβοκάτσιας, στην οποία η Τουρκία έχει δώσει στο παρελθόν εξετάσεις και βαθμολογήθηκε μα άριστα (βλέπε Σεπτεμβριανά 1955, γεγονότα του 1963 και πάει λέγοντας). Και οι πληροφορίες λένε πως εδώ και καιρό οι Τούρκοι αλωνίζουν εντός του εθνικού χώρου μας... θαλάσσιου και εναέριου σε Ελλάδα και Κύπρο.
Σε όλα τούτα που συμβαίνουν υπάρχουν και τα εξής παράδοξα που δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα: Η τουρκική κυβέρνηση παρουσιάζει την εικόνα της χώρας σε όλους τους τομείς της, ως την καλύτερη από ποτέ. Με εύρωστους οικονομικούς δείκτες και κυρίως αυξημένους ρυθμούς ανάπτυξης (οι αριθμοί ευημερούν και οι πολίτες πένονται). Όσον αφορά τη λειτουργία της δημοκρατίας, σίγουρα η Τουρκία δεν μπορεί να υπερηφανεύεται για την ποιότητα της δημοκρατίας της, μπορεί όμως να ισχυρίζεται ότι η δημοκρατία δεν ήταν ποτέ της καλύτερη από ό,τι είναι σήμερα. Άλλωστε είναι κοινώς παραδεκτό πως η Τουρκία είναι ένα κράτος που δεν μπορεί να επιβιώσει με δημοκρατία. Η Τουρκία είναι ένας γίγαντας με ξύλινα πόδια (έστω κι αν κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις παγκοσμίως σε ό,τι αφορά τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς), που κρατάει στο έδαφος της υπόδουλους λαούς που κάποια στιγμή θα βρουν την δύναμή τους! 8 εκατομμύρια Κούρδοι, 20 εκατομμύρια κρυπτοχριστιανοί, Αρμένιοι και άλλες πολλές φυλές και θρησκείες καταπιεζόμενοι σχεδόν εδώ και ένα αιώνα από τους Νεότουρκους!
Και κάτι τελευταίο: Το μόνο σίγουρο είναι πως ό,τι συμβαίνει στην Τουρκία σήμερα καμία σχέση δεν έχει με αυτό που ονόμασαν «αραβική άνοιξη»! Ευχή να πρυτανεύσει η λογική. Ο πόλεμος είναι μια συμφορά με πληγές που ποτέ τους δεν επουλώνονται.
